پیام‌های عاشورا در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

در جایی دیگر این گونه می‌فرماید: «[[کوفیان]] به من [[نامه]] نوشته و از من خواسته‌اند که نزد آنان بروم،؛ چراکه امیدوارم معالم و [[نشانه‌های حق]] زنده گردد و بدعت‌ها بمیرد»<ref>کلمات الامام الحسین{{ع}}، ص۳۴۱. </ref>.

== [[احیای دین]] ==

[[حضرت ابوالفضل]]{{ع}} نیز در رجزی که در [[روز عاشورا]]، پس از قطع شدن دست راست خویش خواند بر مسئله حمایت از دین تأکید داشت:

== احیای [[نماز]] ==

[[ظهر عاشورا]] وقتی «[[ابوثمامه صیداوی]]» وقت نماز را به یاد آورد، حضرت فرمود: «نماز را به یاد آوردی! [[خداوند]] تو را از [[نمازگزاران]] و ذاکران قرار دهد»<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱.</ref>.

== نتیجه‌گیری ==

[[عاشورا]] [[مکتب]] انسان‌سازی است و حسین [[آموزگار]] بزرگ [[بشریت]]؛ عاشورا یک حادثه نیست، بلکه یک مکتب است، مکتبی که درس [[ایمان]] و [[عقیده]]، [[شهامت]] و [[شهادت]]، [[عدالت]] و [[آزادی‌خواهی]]، [[همت]] و [[غیرت]]، [[جهاد]] و [[قیام]]، [[صبر]] و [[استقامت]]، [[امامت]] و [[ولایت]]، [[ایثار]] و [[رشادت]] و در یک [[کلام]] درس [[انسانیت]] به تمامی [[بشر]] و تمام آنها که می‌خواهند [[انسان]] باشند و انسان [[زندگی]] کنند، می‌دهد. عاشورا در ظاهر یک [[روز]]، ولی در واقع به بلندای تمام اعصار و قرون است و [[عاشوراییان]] در ظاهر تعدادی محدود، اما در واقع به تعداد تمام عدالت‌جویان و آزادی‌خواهان [[جهان]] و تمام آنهایی که قلبشان برای انسانیت می‌تپد. آری، در آن [[زمان]] اگر چه به ظاهر [[یزید]] بر [[خاندان پیامبر]]{{صل}} [[تسلط]] پیدا کرد و توانست بدن‌های آنها را زیر سم اسبان لگدکوب کند، اما مکتب و مرام آنها هرگز از بین نرفت و تا [[حق]] و [[حقیقت]] وجود دارد حسین و حسینیان زنده و جاویدند و همین رمز بقای [[نهضت]] او است. آنچه شیرین [[دشت کربلا]]، [[عقیله بنی‌هاشم]]، [[زینب]] کبری{{س}} در [[کاخ]] [[شام]] فرمود:

== منابع ==