شرط عصمت در امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[دلیل عقلی]] اول: شرط [[عصمت]] در [[امامت]] هم مقتضای [[حکم عقل]] است و هم مفاد و مدلول [[وحی]]. یکی از [[دلایل عقلی]] [[لزوم]] [[معصوم بودن امام]] این است که [[مکلفان]] بدان علت به [[امام]] نیاز دارند که فاقد ویژگی عصمت‌اند، زیرا خواه [[فلسفه امامت]] را [[تعلیم و تربیت]] بدانیم و خواه [[برقراری عدالت]] و [[امنیت]] و [[حل منازعات]] و [[اجرای احکام]] [[شریعت]]، در همه صور یاد شده، [[معصوم]] نبودن و [[خطاپذیری]] مکلفان مفروض و مسلم است. اگر عموم ملکلفان معصوم بودند، [[تکالیف دینی]] خود را به خوبی می‌دانستند و به [[درستی]] به آنها عمل می‌کردند، بر کسی [[ستم]] نمی‌شد، [[اختلاف]] و [[نزاع]] رخ نمی‌داد و در نتیجه به [[پیشوایی]] نیاز نبود که تکالیف دینی آنان را به آنها بیاموزد، بر اجرای دستورهای [[دینی]] [[نظارت]] کند، به [[داوری]] در [[منازعات]] بپردازد و [[عدالت]] و امنیت را در میان [[مردم]] برقرار سازد.