سنت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام سجاد]]{{ع}} در نیایش‌های خویش به مفهوم سنّت در قالب سنّت [[خدا]]، [[سنّت پیامبر]]{{صل}}، سنّت [[قرآن]] و سنّت [[ماه رمضان]] اشاره کرده و بیاناتی داشته‌اند. آن حضرت در دعای نخست [[صحیفه]] بر [[آسان‌گیری]] [[خداوند]] در سنّت [[پذیرش]] [[توبه]] [[بندگان]] نسبت به [[امت اسلامی]] اشاره کرده و آن را از [[فضل]] و [[احسان خدا]] نسبت به [[مسلمانان]] دانسته است در حالی که درامت‌های گذشته [[قبول توبه]] از شرایط [[سختی]] برخوردار بوده است: «[[حمد]] و [[سپاس]] خداوندی را که ما را به توبه [[راه]] نمود. و اگر پرتو فضل او نبود، هرگز بدان راه نمی‌یافتیم. و اگر از فضل او تنها به همین یک [[نعمت]] بسنده می‌کردیم، باز هم [[دهش]] او به ما [[نیکو]] و [[احسان]] او در [[حق]] ما جلیل و فضل و کرمش بس کرامند می‌بود، که روش او در قبول توبه پیشینیان نه چنین بود»<ref>نیایش یکم.</ref>.