پرش به محتوا

بیعت با پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سری' به 'سری'
جز (جایگزینی متن - 'سری' به 'سری')
خط ۳۵: خط ۳۵:
# [[بیعت]] با [[پیامبر]] [[بیعت]] با [[خدا]] ذکر شده است {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ}}<ref>«بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ دست خداوند بالای دست‌های آنان است؛ از این روی هر که پیمان شکند به زیان خویش می‌شکند و هر کس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند به زودی به او پاداشی سترگ خواهد داد» سوره فتح، آیه ۱۰.</ref>.
# [[بیعت]] با [[پیامبر]] [[بیعت]] با [[خدا]] ذکر شده است {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ}}<ref>«بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ دست خداوند بالای دست‌های آنان است؛ از این روی هر که پیمان شکند به زیان خویش می‌شکند و هر کس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند به زودی به او پاداشی سترگ خواهد داد» سوره فتح، آیه ۱۰.</ref>.
# [[بیعت]] مطلق نیست و براساس [[پیمان]] معهود دائره و حدود آن مشخص می‌شود. [[بیعت]] در [[صلح]] برای [[جهاد]] کافی نیست و [[پیامبر]] هم در [[صلح]] از [[مردم]] [[بیعت]] گرفت و هم در [[جنگ]] و [[آیه]] ۱۸ [[سوره]] [[فتح]]: {{متن قرآن|لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ}}<ref>«به راستی خداوند از مؤمنان خشنود شد هنگامی که با تو در زیر آن درخت بیعت می‌کردند پس آنچه در دل داشتند معلوم داشت، از این رو آرامش را بر آنها فرو فرستاد و به پیروزی زودرسی پاداششان داد» سوره فتح، آیه ۱۸.</ref> [[گواه]] براین مطلب است.
# [[بیعت]] مطلق نیست و براساس [[پیمان]] معهود دائره و حدود آن مشخص می‌شود. [[بیعت]] در [[صلح]] برای [[جهاد]] کافی نیست و [[پیامبر]] هم در [[صلح]] از [[مردم]] [[بیعت]] گرفت و هم در [[جنگ]] و [[آیه]] ۱۸ [[سوره]] [[فتح]]: {{متن قرآن|لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ}}<ref>«به راستی خداوند از مؤمنان خشنود شد هنگامی که با تو در زیر آن درخت بیعت می‌کردند پس آنچه در دل داشتند معلوم داشت، از این رو آرامش را بر آنها فرو فرستاد و به پیروزی زودرسی پاداششان داد» سوره فتح، آیه ۱۸.</ref> [[گواه]] براین مطلب است.
# [[بیعت]] براساس [[قانون]] مندی و توجه به دسته‌ای از اصول قانونی است که باید مبنای زیست [[اجتماعی]] قرار گیرد و [[آیه]] ۱۲ [[سوره]] ممتحنه بر این مطلب [[گواه]] است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref> و جالب است که این [[آیه]] ناظر به [[بیعت]] [[زنان]] است که در [[جامعه]] [[جاهلی]] آن زمان از هیچ [[جایگاه]] و حقی برخوردار نبودند. و در این [[آیه]] هم مهاجرند و هم براساس یک [[سری]] [[قوانین]] که زیر ساخت‌های [[جامعه اسلامی]] را تشکیل می‌دهد با [[پیامبر]] [[بیعت]] می‌کنند و برحقوق آنها تأکید و [[پیامبر]] موظف به [[استغفار]] برای آنان می‌شود.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۲۳۹-۲۴۵.</ref>.
# [[بیعت]] براساس [[قانون]] مندی و توجه به دسته‌ای از اصول قانونی است که باید مبنای زیست [[اجتماعی]] قرار گیرد و [[آیه]] ۱۲ [[سوره]] ممتحنه بر این مطلب [[گواه]] است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! چون زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که هیچ چیز را با خدا شریک نگردانند و مرتکب دزدی نشوند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و با دروغ فرزند حرام‌زاده‌ای را که پیش دست و پای آنان است بر (شوهر) خویش نبندند و در هیچ کار شایسته‌ای سر از» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref> و جالب است که این [[آیه]] ناظر به [[بیعت]] [[زنان]] است که در [[جامعه]] [[جاهلی]] آن زمان از هیچ [[جایگاه]] و حقی برخوردار نبودند. و در این [[آیه]] هم مهاجرند و هم براساس یک سری [[قوانین]] که زیر ساخت‌های [[جامعه اسلامی]] را تشکیل می‌دهد با [[پیامبر]] [[بیعت]] می‌کنند و برحقوق آنها تأکید و [[پیامبر]] موظف به [[استغفار]] برای آنان می‌شود.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۲۳۹-۲۴۵.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۲۱۸٬۱۹۱

ویرایش