۶۴٬۶۴۲
ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
جز (جایگزینی متن - '.↵↵:' به '. ') |
||
خط ۳۴۱: | خط ۳۴۱: | ||
همچنین میفرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} [[قیام]] کند، دوستانش را به کمک [[قدرت]] تشخیصی که دارد، از دشمنانش میشناسد." [[معاویه]] دهنی میگوید:[[امام صادق]] {{ع}} در رابطه با [[آیه]] {{متن قرآن|يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالأَقْدَامِ}}<ref>سوره الرحمن، ۴۱.</ref>؛ بدکاران به سیمایشان شناخته میشوند، پس [[موسی]] پیشانی آنان را با پاهایشان بگیرند؛ فرمود: "ای [[معاویه]]! دیگران درباره آن چه میگویند؟" عرض کردم: میپندارند که [[خداوند]]، روز [[قیامت]]، گناهکاران را از قیافهشان میشناسد و از موهای جلوی سر و پاهایشان میگیرد و آنان را در [[آتش]] میاندازد. [[امام]] فرمود: "[[خداوند]] چه نیازی دارد که مجرمان را از چهرهشان بشناسد و حال آنکه آنان را آفریده است". عرض کردم: پس معنای [[آیه]] چیست؟ فرمود: "هنگامی که [[حضرت قائم]] [[قیام]] کند، [[خداوند]] به او [[علم]] سیماشناسی عطا میکند و [[حضرت]] [[دستور]] میدهد، [[کافران]] را از سر و پا گرفته و با [[شمشیر]]، ضربات [[سختی]] بر آنان بزنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ المحجة، ص ۲۱۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۲۹ (به نقل از چشماندازی به حکومت مهدی {{ع}}، طبسی، ص ۸۵.).</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۱۱.</ref>. | همچنین میفرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} [[قیام]] کند، دوستانش را به کمک [[قدرت]] تشخیصی که دارد، از دشمنانش میشناسد." [[معاویه]] دهنی میگوید:[[امام صادق]] {{ع}} در رابطه با [[آیه]] {{متن قرآن|يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالأَقْدَامِ}}<ref>سوره الرحمن، ۴۱.</ref>؛ بدکاران به سیمایشان شناخته میشوند، پس [[موسی]] پیشانی آنان را با پاهایشان بگیرند؛ فرمود: "ای [[معاویه]]! دیگران درباره آن چه میگویند؟" عرض کردم: میپندارند که [[خداوند]]، روز [[قیامت]]، گناهکاران را از قیافهشان میشناسد و از موهای جلوی سر و پاهایشان میگیرد و آنان را در [[آتش]] میاندازد. [[امام]] فرمود: "[[خداوند]] چه نیازی دارد که مجرمان را از چهرهشان بشناسد و حال آنکه آنان را آفریده است". عرض کردم: پس معنای [[آیه]] چیست؟ فرمود: "هنگامی که [[حضرت قائم]] [[قیام]] کند، [[خداوند]] به او [[علم]] سیماشناسی عطا میکند و [[حضرت]] [[دستور]] میدهد، [[کافران]] را از سر و پا گرفته و با [[شمشیر]]، ضربات [[سختی]] بر آنان بزنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ المحجة، ص ۲۱۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۲۹ (به نقل از چشماندازی به حکومت مهدی {{ع}}، طبسی، ص ۸۵.).</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۱۱.</ref>. | ||
در پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} علامتی بود که آن را "ختم [[نبوت]]" گویند. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز علامتی در پشت دارد، مانند علامت پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}}، که برخی از آن به "[[ختم وصایت]]" تعبیر کردهاند<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۹۱.</ref>. | |||
«در [[روایات]] رنگ چهره [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: رنگش [[عربی]] (گندمگون) است<ref>منتخب الاثر، ص ۱۸۵؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸.</ref>. هالهای از [[نور]] او را احاطه کرده است<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ منتخب الاثر، ص ۱۴۷.</ref>. صورتی نقرهفام و چهرهای گلگون دارد<ref>منتخب الاثر، ص ۱۵۷؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۱.</ref>. | «در [[روایات]] رنگ چهره [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} چنین آمده است: رنگش [[عربی]] (گندمگون) است<ref>منتخب الاثر، ص ۱۸۵؛ بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۷۸.</ref>. هالهای از [[نور]] او را احاطه کرده است<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ منتخب الاثر، ص ۱۴۷.</ref>. صورتی نقرهفام و چهرهای گلگون دارد<ref>منتخب الاثر، ص ۱۵۷؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۱.</ref>. |