مشخصات و اوصاف ظاهری امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آن [[حضرت]] همچنین فرمود: {{عربی|"... وَ هُوَ رَجُلُ اجلی الجبین ، اقنی الانف ، ضَخْمِ الْبَطْنِ ، ازیل الفخذین بِفَخِذِهِ الیمنی شَامَةُ ، أَفْلَجَ الثنایا ، وَ یملا الارض عَدْلًا کما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}<ref>نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۴، ح ۲.</ref>؛ "... او مردی بلند پیشانی و دارای بینی باریکی است که میانش اندک برآمدگی دارد. برآمده شکم و دارای ران‌های درشت و پهن است. خالی بر ران راست او قرار دارد. میان دو [[دندان پیشین]] او، گشاده است...".

ایشان در کمال [[جوانی]] [[ظهور]] خواهد کرد؛ چنان‌که [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[مهدی]] در حالی [[قیام]] خواهد کرد که یک تار موی سفید، در سر و محاسن او دیده نمی‌شود"<ref>نعمان بن محمد بن منصور، شرح الاخبار، ج ۳، ص ۳۸۰.</ref>.

| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:

[[ابو بصیر]] می‌گوید به [[امام صادق]] {{ع}} گفتم: از پدر شما شنیده‌ام که [[امام زمان]] {{ع}} سینه‌ای گشاده و کتف‌هایی باز و عریض دارد. [[حضرت]] فرمود: "ای ابا محمّد! پدرم زره [[پیامبر]] {{صل}} را پوشید، ولی برایش بلند بود، به‌طوری که بر [[زمین]] می‌رسید. من نیز آن را پوشیدم، ولی بر قامتم بلند بود، ولی آن زره بر قامت [[حضرت قائم]] {{ع}} چنان مناسب و اندازه است که بر [[بدن]] [[رسول خدا]] {{صل}} اندازه بود و قسمت پایین آن زره کوتاه است، به‌طوری که هر بیننده گمان می‌کند، اطراف آن را گره زده‌اند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۴۰ و ۵۲۰.</ref>. [[ریان بن صلت]] می‌گوید: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم: آیا شما [[صاحب]] امر هستید؟ فرمود: "من [[امام]] و [[صاحب]] امر هستم، ولی نه آن [[صاحب]] امری که [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند... [[حضرت قائم]] کسی است که وقتی [[ظهور]] می‌کند، در سن پیران است، ولی به نظر [[جوان]] می‌آید. اندامی قوی و تنومند دارد؛ به‌طوری که اگر دست را به سوی بزرگ‌ترین درخت دراز کند، آن را از ریشه بیرون می‌آورد و اگر میان کوه‌ها فریاد برآورد، صخره‌ها را می‌شکند و از جا کنده می‌شود"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۸؛ اعلام الوری، ص ۴۰۷؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۳۱۴.</ref> [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "او از [[فرزندان]] من است، اندامش چونان مردان [[بنی اسرائیل]] سخت و ستبر است"<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۱۴۲.</ref>.

[[روایات]]، پیشانی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را چنین توصیف کرده است: پیشانی باز و درخشان دارد<ref>کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۵۹ و ۲۶۹؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰ و ۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۰۰.</ref>.

چهره‌شناسی یا قیافه‌شناسی، علمی است معروف که از صورت پی به [[سیرت]] می‌برند و آن را فراست نیز می‌گویند. یکی از ویژگی‌های [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} این است که شخصیت درونی [[انسان‌ها]] را از چهره‌شان می‌شناسد و افراد [[صالح]] را از ناصالح تشخیص می‌دهد و مفسدان را با همان [[شناخت]] به سزای اعمالشان می‌رساند. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[حضرت قائم]] [[قیام]] می‌کند، احدی نمی‌ماند، مگر آن‌که [[حضرت]] او را می‌شناسد که فردی [[صالح]] و نیک است یا [[منحرف]] و فاسد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۷۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۳؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۸.</ref>. نیز می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[دشمنان]] ما را از چهره‌های‌شان می‌شناسد، آن‌گاه آنان را از پیشانی (سر) و پاهای‌شان می‌گیرد و خود با یارانش، آنان را با [[شمشیر]] به قتل می‌رسانند"<ref>احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۷؛ غیبة نعمانی، ص ۲۴۲؛ ارشاد، ج ۵، ص ۳۶.</ref>.

از جمله خصایص [[حضرت]] آن است که گذشت زمان باعث پیری او نمی‌شود، لذا وقتی [[ظهور]] می‌کند با آن‌که سن مبارک او سال‌ها از هزار گذشته، به صورت مردی [[چهل]] ساله ظاهر می‌شود<ref>منتخب الاثر، ص ۲۸۴.</ref>. به‌هرحال اوصافی و خصوصیاتی که برای آن [[حضرت]] بیان شده، مشخصاتی است که جز بر آن شخص خاص ([[امام دوازدهم]]، یگانه [[فرزند]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}}) بر احدی قابل انطباق نیست، لذا بطلان دعاوی مدّعیان [[مهدویت]] با توجه به این [[نشانه‌ها]] آشکار است»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳۷.</ref>.

در پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} علامتی بود که آن را "ختم [[نبوت]]" گویند. [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز علامتی در پشت دارد، مانند علامت پشت مبارک [[رسول خدا]] {{صل}}، که برخی از آن به "ختم وصایت" تعبیر کرده‌اند<ref>نجم الثاقب، باب سوم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۹۱.</ref>.