ولایت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

واژۀ «نبوت» از نظر لغوی در چهار معنا استعمال شده است: خبر، ارتفاع، طریق و صوت خفی<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۱۶۲؛ فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۸۲؛ راغب اصفهانی، مفردات، ص۷۸۸.</ref>. و در اصطلاح، به معنای دریافت خبر از سوی [[خداوند]] به صورت [[وحی]] است که برای [[هدایت]] افراد [[بشر]] برای [[پیامبر]] می‌رسد<ref>ر.ک: مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، ص۵۶؛ جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت در قرآن، ص۴۴؛ سبحانی، جعفر، منشور جاوید، ج ۳، ص۸۷؛ خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ص۲۷ ـ ۲۸.</ref> و [[نبی]] در اصطلاح [[علم کلام]]، بر شخصی اطلاق می‌شود که از راه وحی پیامی را از [[خدای متعال]] دریافت می‌کند و آن را به [[مردم]] می‌رساند<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[راه و راهنماشناسی (کتاب)|راه و راهنماشناسی]]، ص۵۶.</ref>. پیامبر{{صل}} دارای دو بُعد [[ولایت]] و نبوت است. با توجه به [[آیه ولایت]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}} «سرور  شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع  زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref>، ولایت ایشان از [[ولایت الهی]] سرچشمه می‌گیرد. از نظر علم کلام، به نظر می‌رسد نبوت و [[ولایت پیامبر]] هر کدام مستقل است ولی از نظر [[عرفانی]]، عرفا در پیوند همدیگر سخن گفته‌اند<ref> [[محمد ابراهیم ضرابیها|ضرابیها، محمد ابراهیم]]، [[مقام ولایت و نسبت آن با نبوت و رسالت در عرفان (مقاله)|مقام ولایت و نسبت آن با نبوت و رسالت در عرفان]]، فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش‌های اعتقادی ـ کلامی، زمستان ۱۳۹۷.</ref>.