آیه مشیت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

این [[دستور الهی]] در [[آیات]] {{متن قرآن|وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَاذْكُرْ رَبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلْ عَسَى أَنْ يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا}}<ref>«و هرگز در هیچ کار مگو: "من فردا انجام دهنده آن خواهم بود* مگر اینکه (بگویی اگر) خداوند بخواهد و چون فراموش کردی پروردگارت را یاد کن و بگو: امید است پروردگارم مرا به رهیافتی نزدیک‌تر از این رهنمایی کند» سوره کهف، آیه ۲۳-۲۴.</ref> ذکر شده است. {{متن قرآن|أَنْ}} در {{متن قرآن|إِنْ شَاءَ اللَّهُ}} حرف شرط و به معنای "اگر" و فعل {{متن قرآن|شَاءَ}} معنای خواستن و مقدر کردن است. با [[نوشتن]] و گفتن {{متن قرآن|إِنْ شَاءَ اللَّهُ}} به این صورت می‌گوییم (اگر [[خداوند]] مقدر فرمود؛ به خواست [[خدا]]) که در این [[آیه]] معنا مشخص است: {{متن قرآن|وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا}}<ref>«و جز آنچه خواست خداوند است، مخواهید که خداوند دانایی فرزانه است» سوره انسان، آیه ۳۰.</ref>.