آیه ملک عظیم: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = آیات امامت امام علی | | موضوع مرتبط = آیات امامت امام علی | ||
| عنوان مدخل = آیه ملک عظیم | | عنوان مدخل = آیه ملک عظیم | ||
| مداخل مرتبط = [[آیه ملک عظیم | | مداخل مرتبط = [[آیه ملک عظیم در قرآن]] - [[آیه ملک عظیم در حدیث]] - [[آیه ملک عظیم در کلام اسلامی]] - [[آیه ملک عظیم در گفتگوهای بینالمذاهب]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن قرآن|أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا}}<ref>«یا اینکه به مردم برای آنچه خداوند به آنان از بخشش خود داده است رشک میبرند؟ بیگمان ما به خاندان ابراهیم کتاب (آسمانی) و فرزانگی دادیم و به آنان فرمانروایی سترگی بخشیدیم» سوره نساء، آیه ۵۴.</ref>. | {{متن قرآن|أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا}}<ref>«یا اینکه به مردم برای آنچه خداوند به آنان از بخشش خود داده است رشک میبرند؟ بیگمان ما به خاندان ابراهیم کتاب (آسمانی) و فرزانگی دادیم و به آنان فرمانروایی سترگی بخشیدیم» سوره نساء، آیه ۵۴.</ref>. | ||
این [[آیه]] در [[سیاق]] آیاتی است که به حسادتورزی [[یهودیان]] نسبت به [[رسول اکرم]]{{صل}} میپردازد. آنان به خاطر [[مقام ولایت]] و صدارت [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، به ایشان [[حسد]] میورزیدند و در مقابل حضرتش [[کارشکنی]] میکردند. مراد از «[[آل ابراهیم]]{{عم}}» در آیه، [[حضرت اسماعیل]]{{ع}} و [[ذریه]] [[طیبه]] ایشان، یعنی رسول اکرم{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} است. بر این اساس، [[خداوند]] خطاب به یهودیان میفرماید که [[مقام ولایت الهی]] بدون مبنا به کسی عطا نمیشود. خداوند به آل ابراهیم{{عم}} [[علم]] به کتاب و [[حکمت]] [[عنایت]] فرمود و [[مقام حکومت]] و [[فرمانروایی]] بر [[مردم]] را به آنان [[تفویض]] کرد. با توجه به اینکه [[حکومت دنیوی]] به [[تنهایی]] ارزشی در نزد [[پروردگار]] ندارد تا آن را در [[قرآن]] به «[[ملک عظیم]]» بستاید، بنابراین، مراد از ملک عظیم در آیه، [[مقام]] [[ولایت تکوینی]] و [[تشریعی]] بر [[ملک]] و [[ملکوت]] عالم است که آل ابراهیم{{عم}}، یعنی رسول اکرم{{صل}} و [[عترت طاهره]]{{عم}} واجد آن هستند. این [[موهبت الهی]] همان [[حاکمیت]] جاودانهای است که خداوند [[تولّی]] به آن را بر همگان [[واجب]] نموده است. | این [[آیه]] در [[سیاق]] آیاتی است که به حسادتورزی [[یهودیان]] نسبت به [[رسول اکرم]]{{صل}} میپردازد. آنان به خاطر [[مقام ولایت]] و صدارت [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، به ایشان [[حسد]] میورزیدند و در مقابل حضرتش [[کارشکنی]] میکردند. مراد از «[[آل ابراهیم]]{{عم}}» در آیه، [[حضرت اسماعیل]]{{ع}} و [[ذریه]] [[طیبه]] ایشان، یعنی رسول اکرم{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} است. بر این اساس، [[خداوند]] خطاب به یهودیان میفرماید که [[مقام ولایت الهی]] بدون مبنا به کسی عطا نمیشود. خداوند به آل ابراهیم{{عم}} [[علم]] به کتاب و [[حکمت]] [[عنایت]] فرمود و [[مقام حکومت]] و [[فرمانروایی]] بر [[مردم]] را به آنان [[تفویض]] کرد. با توجه به اینکه [[حکومت دنیوی]] به [[تنهایی]] ارزشی در نزد [[پروردگار]] ندارد تا آن را در [[قرآن]] به «[[ملک عظیم]]» بستاید، بنابراین، مراد از ملک عظیم در آیه، [[مقام]] [[ولایت تکوینی]] و [[تشریعی]] بر [[ملک]] و [[ملکوت]] عالم است که آل ابراهیم{{عم}}، یعنی رسول اکرم{{صل}} و [[عترت طاهره]]{{عم}} واجد آن هستند. این [[موهبت الهی]] همان [[حاکمیت]] جاودانهای است که خداوند [[تولّی]] به آن را بر همگان [[واجب]] نموده است. | ||
[[سیر]] [[آیه شریفه]]، خود بیانگر [[برهان]] است و [[حد وسط]] در برهان، علم به [[حقیقت قرآن]] است که خداوند به ذریه [[معصوم]] [[حضرت ابراهیم]]{{عم}} عنایت نمود. به این ترتیب، شکل منطقی برهان به ترتیب زیر است: | [[سیر]] [[آیه شریفه]]، خود بیانگر [[برهان]] است و [[حد وسط]] در برهان، علم به [[حقیقت قرآن]] است که خداوند به ذریه [[معصوم]] [[حضرت ابراهیم]]{{عم}} عنایت نمود. به این ترتیب، شکل منطقی برهان به ترتیب زیر است: | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
بنابراین، [[امت اسلام]] مانند سایر [[امتها]] همیشه محتاج [[حکومت]] است و ولایت در حکومت، بنابراین آیه، در انحصار [[امام]] [[معصوم]] است. در نتیجه، [[امت]] همیشه محتاج امام معصوم برای تصدّی ولایت بر امت میباشد.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۵۳ و ۲۷۷.</ref> | بنابراین، [[امت اسلام]] مانند سایر [[امتها]] همیشه محتاج [[حکومت]] است و ولایت در حکومت، بنابراین آیه، در انحصار [[امام]] [[معصوم]] است. در نتیجه، [[امت]] همیشه محتاج امام معصوم برای تصدّی ولایت بر امت میباشد.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۵۳ و ۲۷۷.</ref> | ||
==شأن نزول== | == شأن نزول == | ||
{{اصلی|شأن نزول آیه ملک عظیم}} | {{اصلی|شأن نزول آیه ملک عظیم}} | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
==پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
{{پرسشهای وابسته}} | {{پرسشهای وابسته}} | ||
* [[آیه ملک عظیم چگونه نصب الهی امام را اثبات میکند؟ (پرسش)]] | * [[آیه ملک عظیم چگونه نصب الهی امام را اثبات میکند؟ (پرسش)]] |