احمد بن بشیر برقی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن بشیر<ref>ر. ک: رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۳ - ۵۹۷۴؛ الرجال (إبن داود)، ص۴۱۸، ش۲۲ و ۵۳۹؛ خلاصة الأقوال (رجال العلامة الحلی)، ص۲۰۵، ش۱۹؛ نقد الرجال، ج۱، ص۱۰۸، ش۱۹۴؛ جامع الرواة، ج۱، ص۴۳؛ إکلیل المنهج، ص۱۰۵، ش۷۸؛ تعلیقة علی منهج المقال، ص۶۳؛ منتهی المقال، ج۱، ص۲۳۹، ش۱۲۰؛ طرائف المقال، ج۱، ص۲۲۲، ش۱۳۵۰؛ أعیان الشیعة، ج۲، ص۴۸۴، ش۳۶۰۸؛ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۶۰، ش۴۵۰ - ۴۵۱؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۶۵، ش۷۴۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۴۰۵، ش۳۰۴.</ref> در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]] و به نقل از کتاب [[تهذیب الأحکام]] آمده است:

=== نکته ===

[[شیخ طوسی]] تصریح کرده است که «[[محمد بن احمد بن یحیی]]» از «احمد بن بشیر» [[روایت]] کرده است، در حالی که در اسناد روایات، [[محمد بن احمد بن یحیی]] با یک واسطه از او روایت کرده است<ref>ر. ک: تهذیب الأحکام، ج۹، ص۷۰، ح۲۹۹؛ الإستبصار، ج۴، ص۸۷، ح۳۳۱.</ref>. از این فهمیده می‌شود که مقصود شیخ طوسی نقل بدون واسطه نیست، بلکه نقل مع‌الواسطه را نیز در بر می‌گیرد؛ مانند روایت محمد بن احمد بن یحیی از [[حسن بن حسین لؤلؤی]]؛ زیرا حسن بن حسین لؤلؤی، از جمله راویانی است که [[محمد بن حسن بن ولید]] [[روایات]] وی را از روایات [[محمد بن احمد بن یحیی]] استثنا کرده است، در حالی که محمد بن احمد بن یحیی، هم بدون واسطه <ref>الأمالی (صدوق)، ص۱۴۱، ح۶؛ ثواب الأعمال، ص۱۰۴ و ۱۳۹؛ و....</ref> و هم با واسطه <ref>التوحید، ص۳۶۳، ح۱۱؛ الخصال، ج۱، ص۱۰۱، ح۵۵.</ref> از لؤلؤی روایت کرده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۹۴-۹۵.</ref>

چنان‌که گذشت، شیخ طوسی در کتاب الرجال، نام وی را به همراه احمد بن الحسین بن سعید ذکر کرده و نوشته است: {{عربی|"روى عنهما محمد بن أحمد بن يحيى، وهما ضعيفان، ذكر ذلك إبن بابويه"}}<ref>رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۴.</ref>؛ و از جمله راویانی است که جزو مستثنیات [[ابن ولید]]<ref>إبن ولید (محمد بن الحسن بن الولید؛ استاد شیخ صدوق) تعدادی از افرادی را که محمد بن احمد بن یحیی از آنها روایت نموده، استثنا کرده و حکم به تضعیف آنها داده است که از جمله آنها احمد بن بشیر است؛ ر. ک: الفهرست (طوسی)، ص۴۰۹ - ۴۱۰، ش۶۲۳؛ رجال النجاشی، ص۳۴۸، ش۹۳۹.</ref> به حساب آمده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۹۵-۹۶.</ref>