ابومریم جهنی: تفاوت میان نسخه‌ها

نام وی، [[عمرو بن مرة بن عبس]] و از تیره [[جهینه]] از [[قبیله]] [[قضاعه]] است<ref>ابن سعد، ج۴، ص۲۵۸؛ مزی، ج۲۲، ص۲۳۸.</ref>. [[کنیه]] او را [[ابوطلحه]] و [[ابومریم]] [[اسدی]] یا [[ازدی]]<ref>ابن اثیر، ج۴، ص۵۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۵۶۳.</ref> نیز گفته‌اند. برخی از تراجم نویسان، دو یا سه مدخل با اسم ([[عمرو بن مره]])<ref>ابن اثیر، ج۴، ص۵۶۳ و ج۶، ص۲۷۸؛ ابن حجر الاصابه، ج۴، ص۵۶۳ و ج۷، ص۳۰۷.</ref> و کنیه<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۷۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۰۷.</ref> آورده‌اند. [[ابن حجر]]، عنوان‌های ابومریم ([[عمرو بن مره]]) و ابومریم جهنی دیگر را در بخش [[صحابه]] آورده و احتمال داده است که مدخل دومی، همان مدخل اولی باشد. [[ابو مریم]] در [[نقلی]] می‌گوید: ما بُتی داشتیم و آن را [[تعظیم]] می‌کردیم و من پرده‌دار آن بودم. وقتی شنیدم [[رسول خدا]] {{صل}} به [[رسالت]] [[مبعوث]] شده، به [[مدینه]] آمدم و [[مسلمان]] شدم و اشعاری سرودم<ref>ابن سعد، ج۱، ص۲۵۱.</ref>. وی [[خواب]] دید که نوری از [[کعبه]] برخاست و یثرب را در بر گرفت و هاتفی ندا در داد: [[خاتم پیامبران]] مبعوث شد<ref>نمازی، ج۴، ص۲۸.</ref>.

ابومریم، از پیرمردان [[زمان رسول خدا]] {{صل}}<ref>ابن سعد، ج۷، ص۲۸۹.</ref> و از [[پیشگامان در اسلام]] بود و در [[غزوات]] رسول خدا {{صل}} حضور داشت<ref>ابن سعد، ج۳، ص۲۵۸.</ref>. وی با [[معاذ بن جبل]] [[همنشین]] بود و [[قرآن]] و [[احکام اسلام]] را از او فرا گرفت<ref>ابن اثیر، ج۴، ص۵۶۳.</ref> و بعدها در [[شام]]<ref>ابن اثیر، ج۴، ص۵۶۴.</ref> یا [[فلسطین]]<ref>ابونعیم، ج۴، ص۲۰۱۰.</ref> [[سکونت]] گزید نقل شده است که می‌گوید: روزی رسول خدا {{صل}} فرمود: از (قبیله) معد کسی اینجا هست؟ من برخاستم. فرمود: بنشین. گفتم: ما از کدام قبیله هستیم. فرمود: "شما از قضاعه هستید"<ref>ابن سعد، ج۴، ص۲۵۹؛ طبرانی، ج۷، ص۱۱۶.</ref>، نیز از او نقل شده است که [[قوم]] جهینه، از رسول خدا {{صل}} خواستند برای آنان حدود زمینی را به عنوان [[مسجد]] تعیین کند و آن [[حضرت]] این کار را انجام داد. همچنین امینی<ref>امینی، ج۱، ص۵۸.</ref> به نقل از [[طبرانی]]، از او گزارش کرده است که [[رسول خدا]] {{صل}} در [[غدیر خم]] فرمود: {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ}}.

همو برای [[معاویه]] روایتی از رسول خدا {{صل}} نقل کرد که می‌فرمود: "[[امام]] یا والی‌ای که درب خانه‌اش را به روی [[نیازمندان]] بسته باشد، [[خداوند]] هم درهای [[آسمان]] را به روی او می‌بندد". از این رو، معاویه کسی را برای برطرف کردن [[حاجت]] نیازمندان قرار داد<ref>ابونعیم، ج۴، ص۲۰۱۲؛ ابن اثیر، ج۴، ص۵۶۴.</ref>.