احمد بن حسن بن سعید: تفاوت میان نسخه‌ها

راوی مزبور در [[کتب رجالی]] و [[اسناد روایات]] با [[وصف]] «القرشی»<ref>ر. ک: رجال النجاشی، ص۹۱، ش۲۲۷.</ref>، «المدینی»<ref>ر. ک: فضائل أمیر المؤمنین {{ع}}، ص۱۸۲ - ۱۸۳، ح۱۷۷ - ۱۷۹.</ref>، «الخزاز»<ref>{{عربی|أخبرني أحمد بن الحسين بن سعد بن عثمان الخزاز قال: حدثنا أبي قال:...}}؛ أخبار القضاة، ج۳، ص۱۴؛ نیز ر. ک: شرح الأخبار، ج۲، ص۵۵۶، ح۶۱۳، ج۳، ص۵۴۶، ح۱۱۲۳.</ref> و «الخراز الکوفی»<ref>{{عربی|... أنا عمر بن الحسن القاضي أنا أحمد بن الحسن بن سعيد بن عثمان الخراز الكوفي حدثني أبي...}}؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۴، ص۳۶۵.</ref> ذکر شده است؛ با یادآوری این نکته که در [[کتب حدیثی]] و رجالی [[شیعه]]، به [[لقب]] «قرشی» متصف گردیده، ولی در [[مصادر اهل سنت]] به «خزاز» و «خراز [[کوفی]]» وصف شده است<ref>{{عربی|أحمد بن الحسن بن سعيد بن عثمان الخزاز}}؛ طرق حدیث الأسماء الحسنی، ص۱۲۴؛ الکشف و البیان، ج۹، ص۶۹. {{عربی|أحمد بن الحسن بن سعيد بن عثمان الخراز الكوفي}}؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۴، ص۳۶۵.</ref>.

و در کتاب [[رجال]] نام راوی را در باب {{عربی|"من لم يرو عن واحد من الأئمة {{عم}}"}} ذکر کرده و نوشته است: {{عربی|"احمد بن محمد بن الحسين بن سعيد القرشي أبوعبدالله، روى عنه إبن عقدة"}}<ref>رجال الطوسی، ص۴۱۶، ش۶۰۱۳.</ref>.

اولاً، به قرینه [[اتحاد راوی]] و مروی عنه؛ زیرا [[ابن عقده]] که راوی کتاب «احمد بن الحسن بن سعید» است، در کتاب خودش به نام «[[فضائل أمیرالمؤمنین (کتاب)|فضائل أمیرالمؤمنین]] {{ع}}» از «احمد بن الحسن الخزاز» [[روایت]] کرده و ایشان هم به واسطه پدرش از [[حصین بن مخارق]]؛ مانند: {{متن حدیث|ابن عقده قال: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ الْخَزَّازُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ: حَدَّثَنَا حُصَيْنٌ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ، عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ: قَالَ أَبُو الْحَمْرَاءِ خَادِمُ النَّبِيِّ {{صل}} لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ: {{متن قرآن|وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا}}<ref>«و خانواده‌ات را به نماز فرمان ده و بر آن شکیب کن، ما از تو روزی نمی‌خواهیم که خود، تو را روزی می‌دهیم و سرانجام (نیک) برای پرهیزگاری است» سوره طه، آیه ۱۳۲.</ref> كَانَ النَّبِيُّ {{صل}} يَأْتِي بَابَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ عِنْدَ كُلِّ صَلَاةٍ فَيَقُولُ: الصَّلَاةَ رَحِمَكُمُ اللَّهُ {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>}}<ref>فضائل أمیر المؤمنین {{ع}}، ص۱۹۷، ح۱۹۹؛ نیز ر. ک: همان، ص۱۹۷ - ۱۹۸، ح۲۰۰ – ۲۰۲.</ref>.

[[شیخ طوسی]] نام راوی را در باب {{عربی|"من لم يرو عن واحد من الأئمة {{عم}}"}}<ref>رجال الطوسی، ص۴۱۶، ش۶۰۱۳.</ref> ذکر کرده است، که نشان‌گر عدم [[روایت]] وی از [[معصوم]] {{عم}} است، و این که در [[اسناد روایات]]، موردی یافت نشده است که «احمد بن الحسن بن سعید» بدون واسطه از [[معصوم]] {{عم}}، [[حدیث]] نقل کرده باشد، دیدگاه [[شیخ طوسی]] را [[تأیید]] می‌کند.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۱۴۶-۱۴۷.</ref>

یکی از طرق اطلاع از حال راوی، توجه به مضامین و محتوای روایاتش است. مضامین [[روایات]] احمد بن حسن بن سعید، ولایی و در راستای تبیین [[جایگاه اهل بیت]] {{عم}} است؛ مانند:

#{{متن حدیث|قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ رَحِمَهُ اللَّهُ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحُصَيْنِ بْنِ مُخَارِقٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ طَرِيفٍ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ عَنْ عَلِيٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«و ما پیش از تو جز مردانی را که به آنها وحی می‌کردیم نفرستادیم؛ اگر نمی‌دانید از اهل ذکر (آگاهان) بپرسید» سوره نحل، آیه ۴۳.</ref> قَالَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّكْرِ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۸، ص۳۸۸.</ref>.

#{{متن حدیث|قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَبَّاسِ رَحِمَهُ اللَّهُ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ حُسَيْنِ بْنِ مُخَارِقٍ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ {{ع}} عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ {{ع}} عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ {{صل}} قَالَ: قَوْلُهُ تَعَالَى {{متن قرآن|وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ}}<ref>«و آمیخته آن از (آب) تسنیم است،» سوره مطففین، آیه ۲۷.</ref> قَالَ هُوَ أَشْرَفُ شَرَابٍ فِي الْجَنَّةِ يَشْرَبُهُ مُحَمَّدٌ وَ آلُ مُحَمَّدٍ وَ هُمُ الْمُقَرَّبُونَ السَّابِقُونَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ الْأَئِمَّةُ وَ فَاطِمَةُ وَ خَدِيجَةُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى ذُرِّيَّتِهِمْ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِيمَانٍ تُسَنَّمُ عَلَيْهِمْ مِنْ أَعَالِي دُورِهِمْ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۱۹۱.</ref>.

[[شیخ مفید]] می‌نویسد: {{عربی|"روته الناصبة عن أمير المؤمنين {{ع}} أنه قال: لا أوتي برجل يفضلني على أبي بكر و عمر إلا جلدته جلدة المفتري... فإن نفس الحديث متناقض، لأن الأمة مجمعة على أن علياً {{ع}} كان عدلاً في قضيته و ليس من العدل أن يجلد حد المفتري من لم يفتر هذا جور على لسان الأمة كلها و علي بن أبي طالب {{ع}} عندنا بريء من ذلك"}}<ref>الفصول المختارة، ص۱۶۷.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۱۴۷-۱۵۲.</ref>