استقلال فکری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[انقلاب اسلامی ایران]] به عنوان یک پدیده معنا ساز که می‌باید حرف‌های جدیدی برای [[بشر]] معاصر طرح کند، هیچ وقت نمی‌تواند از کانون معنایی خود یعنی [[قرآن و عترت]] دور شود. بازشناسی [[هویت]] [[انقلاب اسلامی]] به عنوان نرم افزار [[کشورداری]] و [[پایبندی]] به عناصر موجده انقلاب اسلامی موضوعی است که تنها با [[فهم]] و مداقه در مبانی [[قرآنی]] [[حکومت دینی]] به دست می‌آید. در همین زمینه امام خمینی [[معتقد]] است [[تربیت الهی]] [[انسان]] اصل و اساس [[دعوت انبیاء]] و [[ادیان]] بزرگ [[جهان]] است. همان‌گونه که [[مسیح]] برای [[تربیت]]، [[عروج]] و [[رشد]] انسان [[مبعوث]] شد، [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} نیز وظیفۀ تربیت و [[هدایت]] [[انسان‌ها]] را بر عهده داشت. بنابراین اساس [[فرهنگ دینی]] بر هدایت و تربیت انسان به سوی [[خداوند متعال]] شکل گرفته است. از نگاه [[امام]] اصلی‌ترین و اولی‌ترین نقش و وظیفۀ [[فرهنگ]]، تربیت انسان [[صالح]] است. ایشان در [[انتقاد]] از [[غرب]] و حکومت پیشین [[ایران]] در نادیده گرفتن این [[ضرورت]] [[فرهنگی]] بر این [[باور]] است که آنها فرهنگ ما را آن‌طور درست کرده‌اند که اجازه ندهند انسان در آن تربیت پیدا کند. [[رژیم پهلوی]] با [[حمایت]] غربی‌ها اجازه ندادند که [[جوانان]] ما رشد پیدا کنند. اینها در [[فرهنگ اسلامی]] ایران رخنه کردند و فرهنگ [[کشور]] ما را به روزی انداختند که مانع از [[رشد]] [[انسان]] و [[انسانیت]] شوند<ref>صحیفه نور، ج۵، ص۱۹۵.</ref>.