تولی و تبری در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[تولی و تبرّی]]، از [[فروع دین اسلام]] و از مهم‌ترین شاخصه‌های [[سیاسی]] – [[اجتماعی]] [[تمدن نبوی]] است که بی‌شک، بر دیگر عملکردهای سیاسی – اجتماعی [[مسلمانان]] تأثیری فراوان دارد. [[تولی]]؛ یعنی [[دوستی با خدا]] و [[دوستان]] [[خدا]] و [[تبرّی]]، به معنای [[بیزاری]] و [[انزجار]] از [[باطل]] و [[دشمنان]] خداست. [[رسول خدا]] {{صل}} از همان روزهای نخستین بعثتش، به تقویت و نهادینه کردن این [[اندیشه]] در میان مسلمانان پرداخت. اهمیت تولی به [[اولیای الهی]] و تبرّی از [[دشمنان خدا]] به حدی است که [[خداوند]] در [[قرآن کریم]]، مسلمانان را از [[دوستی]] با دشمنان خدا [[نهی]] می‌کند و می‌فرماید:

[[روابط اجتماعی]] میان مسلمانان را نیز ویژگی‌ها و اشتراک‌هایی چون [[یگانه‌پرستی]]، [[نبوت]]، [[معاد]]، [[قرآن کریم]] [[قبله]] واحد و [[دوستی اهل بیت]] {{عم}} و [[مشترکات]] فراوان [[کلامی]] و [[اعتقادی]] و نیز [[فقهی]] تقویت می‌کند که مسلمانان به این اشتراک‌ها پای‌بند و معتقدند.<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص ۷۶.</ref>.