پرش به محتوا

خسر: تفاوت میان نسخه‌ها

۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲
جز
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[خسر در قرآن]] - [[خسر در حدیث]] - [[خسر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = خسر (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[خسر در قرآن]] - [[خسر در حدیث]] - [[خسر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = خسر (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
* نقصان<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.</ref>، کم‌ شدن، [[زیانکاری]]، کم‌ شدن اصل [[سرمایه]] <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.</ref>.
* نقصان<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.</ref>، کم‌ شدن، [[زیانکاری]]، کم‌ شدن اصل [[سرمایه]] <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.</ref>.
*{{متن قرآن|وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.</ref>
*{{متن قرآن|وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.</ref>
*نسبت خُسران به [[انسان]] در این [[آیه]]، از این جهت است که اصل [[سرمایه]] او که [[عمر]] و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در [[مال]] و [[امور مادی]] است که مفهوم غبن و [[نقص]] بر آن [[صدق]] می‌کند و گاهی در امور [[نفسانی]] و [[معنوی]] است که مفهوم [[گمراهی]] و [[هلاکت]] بر آن انطباق دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.</ref>.
* نسبت خُسران به [[انسان]] در این [[آیه]]، از این جهت است که اصل [[سرمایه]] او که [[عمر]] و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در [[مال]] و [[امور مادی]] است که مفهوم غبن و [[نقص]] بر آن [[صدق]] می‌کند و گاهی در امور [[نفسانی]] و [[معنوی]] است که مفهوم [[گمراهی]] و [[هلاکت]] بر آن انطباق دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.</ref>.
*از دیدگاه انسان‌شناختیِ [[قرآن]]، [[انسان]] موجودی فانی است و لحظه به ‌لحظه به [[مرگ]] نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم [[خسران]] [[انسان]] است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم [[راه]] حلی است که [[خداوند]] در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به [[انسان]] عرضه می‌کند: {{متن قرآن|إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ }}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref><ref>ر.ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.</ref>. چنین مبنایی در [[انسان‌شناسی]]، اگر در [[نفوس]] و [[جان‌ها]] قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل [[اخلاقی]] والا، راهنمایِ [[رفتار انسان]] در [[جامعه]] و [[نظام سیاسی]] خواهد بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۴.</ref>.
* از دیدگاه انسان‌شناختیِ [[قرآن]]، [[انسان]] موجودی فانی است و لحظه به ‌لحظه به [[مرگ]] نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم [[خسران]] [[انسان]] است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم [[راه]] حلی است که [[خداوند]] در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به [[انسان]] عرضه می‌کند: {{متن قرآن|إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ }}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref><ref>ر. ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.</ref>. چنین مبنایی در [[انسان‌شناسی]]، اگر در [[نفوس]] و [[جان‌ها]] قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل [[اخلاقی]] والا، راهنمایِ [[رفتار انسان]] در [[جامعه]] و [[نظام سیاسی]] خواهد بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۴.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش