ذوالجناح: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ذوالجناح''': نام اسب [[حسین بن علی]] {{ع}} که [[روز عاشورا]] بر آن نشسته بود.  

== مقدمه ==

* از آن جهت که این اسب، رهوار و تندرو بوده است، به آن ذو الجناح می‌‌گفته‌اند. این اسب، پس از [[شهادت]] آن [[حضرت]]، از پیکر وی [[دفاع]] می‌‌کرد و به سواران [[دشمن]] حمله می‌‌نمود و به این طریق، تعدادی را کشت<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۵۸.</ref>. [[سید الشهدا]] تا آخرین حدّ و لحظۀ توان خود، سوار بر این اسب بود و [[مقاومت]] و [[جنگ]] می‌‌کرد. در پایان از روی این اسب بر [[زمین]] [[کربلا]] افتاد.

* پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}}، اسب او کاکل خود را به [[خون]] [[امام]] آغشته کرد و با [[صیحه]] و فریاد و گام بر [[زمین]] زدن به سوی خیمه‌ها دوید تا [[شهادت امام]] را به [[اهل بیت]] خبر دهد. [[زنان]] متوجّه [[شهادت امام]] شدند و شیون آنان برخاست<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۶۰.</ref>. در برخی منابع [[نقل]] شده که اسب [[امام]]، پس از [[شهادت]] [[حضرت]]، وحشت‌زده از نزد [[بانوان]] گریخت و خود را به آب [[فرات]] انداخت و ناپدید شد <ref>تذکرة الشهدا، ملا حبیب الله کاشی، ص۳۵۳.</ref>.

* در [[زیارت]] ناحیۀ مقدّسه از این اسب، با عنوان “جواد” یاد شده که با زین و حالت پریشان روی به خیمه‌ها نهاد: {{متن حدیث|فَلَمَّا رَأَيْنَ النِّسَاءُ جَوَادَكَ مَخْزِياً وَ نَظَرْنَ سَرْجَكَ عَلَيْهِ مَلْوِيّاً بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ نَاشِرَاتِ الشُّعُورِ عَلَى الْخُدُودِ لَاطِمَاتٍ لِلْوُجُوهِ سَافِراتٍ وَ بِالْعَوِيلِ دَاعِيَاتٍ}}<ref>حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۲۹۸.</ref>. و [[روایت]] است که پس از [[شهادت امام]]، این اسب با همهمه می‌‌گفت: {{متن حدیث|الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۶۶.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۸۶.</ref>.