راه‌های مقابله با شیطان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[راه‌های مقابله با شیطان در قرآن]] - [[راه‌های مقابله با شیطان در حدیث]] - [[راه‌های مقابله با شیطان در نهج البلاغه]] - [[راه‌های مقابله با شیطان در معارف دعا و زیارات]] - [[راه‌های مقابله با شیطان در کلام اسلامی]] - [[راه‌های مقابله با شیطان در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = راه‌های مقابله با شیطان (پرسش)}}

* [[شیطان]] [[سوگند]] خورده است که آدمیزادگان را [[گمراه]] سازد<ref>ص/ ۸۲.</ref>. بدین روی، [[مبارزه]] با او بخش مهمی از [[تعالیم]] عملی [[اسلام]] را تشکیل می‌دهد. نخستین هشداردهنده برای مقابله با [[شیطان]]، [[آیات قرآن کریم]] است. [[خداوند]] در [[قرآن]] هر جا که از این موجود [[شرور]] یاد فرموده، [[انسان‌ها]] را از [[همراهی]] او بر حذر داشته است؛ اما درباره خطر [[شیطان]] برای [[انسان]]، دو نکته یاد کردنی است:

# [[شیطان]] و [[اصحاب]] او هیچ دستی در عرصه [[تکوین]] و [[آفرینش]] ندارند<ref>{{متن قرآن|مَا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَمَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا}}؛ سوره کهف، آیه ۵۱.</ref>. [[قرآن کریم]]، همه آفریدگان را به صورت [[تکوینی]] رو به سوی کمال می‌داند<ref>{{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى}}؛ سوره طه، آیه ۵۰.</ref>. اگر اغواگری [[شیطان]]، حالتی جبری می‌داشت، در این [[سنت الهی]]- [[هدایت]] [[عامه]]- نقض روی می‌داد<ref>المیزان‌، ۱۳/ ۳۲۷.</ref>. افزون بر این، [[شیطان]] [[توان]] آن ندارد که [[وحی الهی]] و رهنمودهای [[پیامبران]] {{ع}} را دگرگون سازد<ref>{{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ}}؛

* [[قرآن کریم]] عواملی را بر می‌شمارد که [[انسان]] را به دام [[شیطان]] می‌اندازند:

# [[شرک]] و تن دادن به [[ولایت]] [[شیطان]]<ref>{{متن قرآن| إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُم بِهِ مُشْرِكُونَ}}؛ سوره نحل، آیه ۱۰۰.</ref>؛

# [[قساوت قلب]]<ref>{{متن قرآن|فَلَوْلا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَكِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ }}؛ سوره انعام، آیه ۴۳.</ref>؛  

# [[دنیاگرایی]] و [[هواپرستی]]<ref>{{متن قرآن|وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِيَ آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۷۵ و ۱۷۶.</ref>؛  

* [[شیطان]] از گذر [[شهوت]]، [[غضب]] و [[هوا و هوس]] بر [[آدمی]] [[سلطه]] می‌یابد<ref>تفسیر کبیر، ۱/ ۲۶۶.</ref> و [[اندیشه]] او را به تسخیر در می‌آورد. بدین روی، برای رویارویی با [[شیطان]]، باید با [[هواهای نفسانی]] و رذائل درونی [[مبارزه]] کرد<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 269.</ref>.

# [[ایمان]] و [[توکل]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ }}؛ نحل، ۹۹.</ref>.

# [[پرهیزگاری]] و [[یاد خدا]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَواْ إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۲۰۱.</ref>.

# [[پیروی]] از [[اولیای الهی]]<ref>نهج البلاغه‌، خطبه ۱۰.</ref>.

# [[دعا]]<ref>صحیفة سجادیه‌، ۱۹۵.</ref>.

== منابع ==