رستگاری در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

اصل در معنای این لغت «شکافتن» است؛ لذا در [[مَثَل]] [[عرب]] گفته می‌شود: {{عربی|الحدید بالحدید یفلح}}؛ یعنی آهن با آهن شکافته می‌شود<ref>المحیط فی اللغة (ط. عالم الکتب، بی‌تا)، ج۳، ص۱۰۵.</ref>. به برزگر، چون [[زمین]] را با شخم زدن می‌شکافد، «فلّاح» گفته شده. بنابراین، واژه «[[فلاح]]» به معنای [[نجات]] از [[شرور]] و [[ادراک]] خیر و [[صلاح]] و قرار گرفتن در نعمت‌های گوناگون و [[خیرات]] است<ref>المحکم والمحیط الأعظم (ط. دارالکتب العلمیة، بی‌تا)، ج۳، ص۳۵۱.</ref>. در [[فرهنگ قرآن]]، [[سعادت حقیقی]] که فنا و ذلتی در آن نیست، به معنی قرارگرفتن دائمی تحت [[ولایت الهی]] و رسیدن به [[حیات طیبه]] است؛ چنان‌که [[خداوند]] با بیان‌های گوناگونی در [[قرآن]] به آن اشاره فرموده: {{متن قرآن|اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref>.

در نتیجه، می‌توان گفت [[انسان]] «مفلح» کسی است که به [[نور ایمان]] [[شرح صدر]] یافته و از [[تنگ‌نظری]] [[کفر]] به [[سعه صدر]] [[ایمان]] راه یافته است:

{{متن قرآن|فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ}}<ref>«خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام می‌گشاید و هر کس را که بخواهد در گمراهی وانهد دلش را تنگ و بسته می‌دارد گویی به آسمان فرا می‌رود؛ بدین گونه خداوند عذاب را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند؛ برمی‌گمارد» سوره انعام، آیه ۱۲۵.</ref>.

== منابع ==