زاهر بن عمرو کندی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
جز (←پانویس) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَى زَاهِرٍ مَوْلَى عَمْرِو بْنِ اَلْحَمِقِ}}<ref>زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۲.</ref>؛ | {{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَى زَاهِرٍ مَوْلَى عَمْرِو بْنِ اَلْحَمِقِ}}<ref>زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۲.</ref>؛ | ||
زاهر و به قولی [[زاهد]] فرزند [[عمرو کندی]]، از [[شخصیت‌های کوفه]] و از [[قبیله کنده]] واز [[یاران]] نزدیک [[امیرمؤمنان]]{{ع}} بود. وی در حرکت‌های انقلابی، [[ضد]] [[معاویه]] شرکتی فعال داشت او [[غلام]] و به قولی یکی از یاران نزدیک [[عمرو بن حمق]] بود<ref>مرحوم مقدس اردبیلی در جامع الرواة، ج۱، حرف الزای، او را مصاحب عمرو بن حمق دانسته است، اما شیخ طوسی در رجال خود و علامه محسن امین در اعیان الشیعه، ج۷، ص۴۱، و آیت الله خونی در معجم الرجال، ج۷، ص۲۱۴، شماره ۴۶۴۶، زاهر را غلام عمرو بن حمق دانسته و نیز در زیارت ناحیه که در متن بالا آمد او را مولی عمرو بن حمق (یعنی غلام عمرو..) دانسته است.</ref>. | زاهر و به قولی [[زاهد]] فرزند [[عمرو کندی]]، از [[شخصیت‌های کوفه]] و از [[قبیله کنده]] واز [[یاران]] نزدیک [[امیرمؤمنان]] {{ع}} بود. وی در حرکت‌های انقلابی، [[ضد]] [[معاویه]] شرکتی فعال داشت او [[غلام]] و به قولی یکی از یاران نزدیک [[عمرو بن حمق]] بود<ref>مرحوم مقدس اردبیلی در جامع الرواة، ج۱، حرف الزای، او را مصاحب عمرو بن حمق دانسته است، اما شیخ طوسی در رجال خود و علامه محسن امین در اعیان الشیعه، ج۷، ص۴۱، و آیت الله خونی در معجم الرجال، ج۷، ص۲۱۴، شماره ۴۶۴۶، زاهر را غلام عمرو بن حمق دانسته و نیز در زیارت ناحیه که در متن بالا آمد او را مولی عمرو بن حمق (یعنی غلام عمرو..) دانسته است.</ref>. | ||
برخی از [[منابع تاریخی]] بدون استناد به دلیل و سندی گفته‌اند، موقعی که عمرو بن حمق [[یار]] [[صدیق]] و [[راستین]] [[علی]]{{ع}} از [[ترس]] جانش از [[کوفه]] به کوه‌های [[موصل]] فرار کرد. زاهر او را [[همراهی]] کرد<ref>. اعیان الشیعه، ج۷، ص۴۱.</ref> ولی طبق منابع کسی که عمرو بن حمق را همراهی کرد [[رفاعة بن شداد بجلی]] بوده است<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۲۶۲؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۴۹۲ و ر.ک: ترجمه رفاعة بن شداد و ترجمه عمرو بن حمق در اصحاب امام علی{{ع}}، از همین قلم.</ref>، و زاهر در موقع فرار عمرو بن حمق، در کوفه مانده است. | برخی از [[منابع تاریخی]] بدون استناد به دلیل و سندی گفته‌اند، موقعی که عمرو بن حمق [[یار]] [[صدیق]] و [[راستین]] [[علی]] {{ع}} از [[ترس]] جانش از [[کوفه]] به کوه‌های [[موصل]] فرار کرد. زاهر او را [[همراهی]] کرد<ref>. اعیان الشیعه، ج۷، ص۴۱.</ref> ولی طبق منابع کسی که عمرو بن حمق را همراهی کرد [[رفاعة بن شداد بجلی]] بوده است<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۲۶۲؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۴۹۲ و ر. ک: ترجمه رفاعة بن شداد و ترجمه عمرو بن حمق در اصحاب امام علی {{ع}}، از همین قلم.</ref>، و زاهر در موقع فرار عمرو بن حمق، در کوفه مانده است. | ||
بی‌شک زاهر از جمله [[یاران]] با وفای [[امام حسین]]{{ع}} و از [[شهیدان]] کربلاست.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۲۶-۴۲۷.</ref> | بی‌شک زاهر از جمله [[یاران]] با وفای [[امام حسین]] {{ع}} و از [[شهیدان]] کربلاست.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۲۶-۴۲۷.</ref> | ||
==[[شهادت]] زاهر در [[کربلا]]== | == [[شهادت]] زاهر در [[کربلا]] == | ||
زاهر به همراه [[امام حسین]]{{ع}} در کربلا تا [[روز عاشورا]] ماند و با [[اذن امام]]{{ع}} با [[سپاه عمر سعد]] مقابله کرد و به شهادت رسید و به نقل [[ابن شهرآشوب]] او در [[حمله اول]] به شهادت رسید<ref>. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳.</ref>. | زاهر به همراه [[امام حسین]] {{ع}} در کربلا تا [[روز عاشورا]] ماند و با [[اذن امام]] {{ع}} با [[سپاه عمر سعد]] مقابله کرد و به شهادت رسید و به نقل [[ابن شهرآشوب]] او در [[حمله اول]] به شهادت رسید<ref>. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳.</ref>. | ||
در [[فخر]] و [[شرافت]] زاهر، همین بس که در [[زیارت ناحیه مقدسه]] بر او [[درود]] و [[سلام]] فرستاده شده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۲۷.</ref> | در [[فخر]] و [[شرافت]] زاهر، همین بس که در [[زیارت ناحیه مقدسه]] بر او [[درود]] و [[سلام]] فرستاده شده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۴۲۷.</ref> | ||