زمین در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از [[خدای بزرگ]] [[حمد]] و ستایشی را درخواست می‌کند که زمین را پر کند: {{متن حدیث|حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ‏ وَ سَمَاءَهُ‏}}<ref>دعای ۳۶.</ref>؛ «حمدی که زمین و آسمان‌ها را پر سازد. نیز آن [[حضرت]] درخواست [[درود]] و صلواتی بر [[پیامبر و آل او]] می‌فرماید که از جمله زمین را پر سازد: بار خدایا درود بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او... درودی که زمین و [[آسمان]] را لبریز گرداند»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>.

امام سجاد {{ع}} آسمان‌ها و زمین را [[گواه]] بر [[شهادت]] خویش بر [[توحید]] می‌گیرد: «(بار خدایا)... آسمان تو و ساکنانش و زمین تو و ساکنانش را... به شهادت می‌گیرم که [[گواهی]] دهم که تو خدای یکتایی و جز تو خدایی نیست»<ref>نیایش ششم.</ref>. نیز آن حضرت در [[مقام]] [[مناجات]] می‌فرماید: «(ای [[خداوند]] من آن‌چه بر [[زبان]] می‌آورم)... برای آن است که آسمان‌ها و ساکنان آنها و زمین و هرچه بر روی آن است [[پشیمانی]] مرا، که در برابر تو اظهار کرده‌ام، بشنوند!»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>.

«امام سجاد {{ع}} از [[خدای متعال]] درخواست می‌کند که ما را از [[برکات]] آسمان‌ها و زمین روزی دهد: ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی ده»<ref>نیایش نوزدهم.</ref>. و از خدای متعال می‌خواهد که اجازه رویش به زمین [[دشمن]] ندهد: «زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. و نیز می‌خواهد آذوقه‌های آنها را در خشک‌ترین و دورترین [[زمین‌ها]] قرار دهد: «خدایا توشه و زادشان را در بی‌باران‌ترین و خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار ده»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «زمین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۶۰.</ref>