زمین در معارف دعا و زیارات

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

زمین نام کره‌ای است که ما در آن زندگی می‌کنیم. آفرینش زمین و آسمان‌ها از جمله نشانه‌های پروردگار است: وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ[۱]؛ هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا[۲].

امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه از خدای بزرگ حمد و ستایشی را درخواست می‌کند که زمین را پر کند: «حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ‏ وَ سَمَاءَهُ‏»[۳]؛ «حمدی که زمین و آسمان‌ها را پر سازد. نیز آن حضرت درخواست درود و صلواتی بر پیامبر و آل او می‌فرماید که از جمله زمین را پر سازد: بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او... درودی که زمین و آسمان را لبریز گرداند»[۴].

امام سجاد (ع) آسمان‌ها و زمین را گواه بر شهادت خویش بر توحید می‌گیرد: «(بار خدایا)... آسمان تو و ساکنانش و زمین تو و ساکنانش را... به شهادت می‌گیرم که گواهی دهم که تو خدای یکتایی و جز تو خدایی نیست»[۵]. نیز آن حضرت در مقام مناجات می‌فرماید: «(ای خداوند من آن‌چه بر زبان می‌آورم)... برای آن است که آسمان‌ها و ساکنان آنها و زمین و هرچه بر روی آن است پشیمانی مرا، که در برابر تو اظهار کرده‌ام، بشنوند!»[۶].

«امام سجاد (ع) از خدای متعال درخواست می‌کند که ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی دهد: ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی ده»[۷]. و از خدای متعال می‌خواهد که اجازه رویش به زمین دشمن ندهد: «زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند»[۸]. و نیز می‌خواهد آذوقه‌های آنها را در خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار دهد: «خدایا توشه و زادشان را در بی‌باران‌ترین و خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار ده»[۹].[۱۰].[۱۱]

منابع

پانویس

  1. «و از نشانه‌های او آفرینش آسمان‌ها و زمین و گوناگونی زبان‌ها و رنگ‌های شماست» سوره روم، آیه ۲۲.
  2. «اوست که همه آنچه را در زمین است برای شما آفرید». سوره بقره، آیه ۲۹.
  3. دعای ۳۶.
  4. نیایش سی‌و‌دوم.
  5. نیایش ششم.
  6. نیایش سی‌ و‌ یکم.
  7. نیایش نوزدهم.
  8. نیایش بیست‌وهفتم.
  9. نیایش بیست‌وهفتم.
  10. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
  11. شیرزاد، امیر، مقاله «زمین»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۶۰.