سوره جاثیه: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

غرض این سوره [[دعوت]] عموم [[بشر]] به [[دین توحید]] است، و با بیان مطالب [[توحیدی]] و [[شریعت]] [[پیامبر]] {{صل}} شروع می‌شود؛ و سپس با بیان تهدیدآمیز درباره [[مستکبران]] اعراضگر و هواپرست و [[گمراه]] ادامه می‌یابد و به [[پرهیز]] از عذابی که در کمین آنها است، [[انذار]] می‌هد؛ و با بیان ثبت [[اعمال]] و بازبینی آن در قیامت و کیفرهای [[اخروی]] پایان می‌گیرد.

از این روی، این سوره، نخست با مسأله [[توحید]] آغاز می‌شود، و سپس به [[تشریع]] شریعت برای [[رسول خدا]] {{صل}} و اینکه بر آن جناب و بر [[عامه]] بشر لازم است از آن [[پیروی]] کنند، اشاره نموده، می‌فرماید: چون در پیش روی خود روزی را دارند که در آن [[روز]] بر طبق اعمال صالحی که انجام داده‌اند از [[ایمان]] و پیروی شریعت، و بر طبق گناهانی که کرده‌اند از [[اعراض]] از [[دین]] و غیره [[محاسبه]] خواهند شد. آن گاه پیشامدهایی را که هر یک از این دو [[طایفه]] در قیامت دارند ذکر می‌کند.

== ویژگی‌های سوره جاثیه ==

# دارای ۳۷ [[آیه]] به عدد [[کوفی]]، ۳۶ آیه به عدد دیگران، ۴۸۸ کلمه و ۲۱۹۱ یا ۲۰۸۵ حرف است.

# در [[ترتیب نزول]]، شصت و پنجمین و در ترتیب [[قرآن کریم]] چهل و پنجمین [[سوره]] است که پس از [[سوره دخان]] و پیش از [[سوره احقاف]] نازل شد.

# این سوره، مکی به شمار می‌آید؛ مگر آیه {{متن قرآن|قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref>«به مؤمنان بگو، از کسانی که به «روزهای خداوند» امیدی ندارند درگذرند تا (خداوند، هر) قومی را برابر با کارهایی که می‌کرده‌اند کیفر دهد» سوره جاثیه، آیه ۱۴.</ref> که [[مدنی]] است.

# از سُوَر [[مثانی]] و اندکی کمتر از یک [[حزب]] [[قرآن]] است.

# بیست و پنجمین سوره از سُوَر مقطّعات و ششمین سوره از [[حوامیم]] است که با [[حروف مقطعه]] «حم» آغاز می‌شود.

# گفته‌اند در این سوره یک آیه [[منسوخ]] وجود دارد.

== محتوای عمده سوره جاثیه ==

# پدیدآمدن شب و [[روز]]؛

# ترسیم صحنه [[قیامت]] و [[اجتماع]] همه [[انسان‌ها]] در [[محشر]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن؛ جلد۱۸؛ صفحه ۱۵۴؛ سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن؛ جلد۱؛ صفحه (۱۹۴-۱۹۱)و۶۴و(۴۱-۴۳)؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه)؛ جلد۱؛ صفحه ۱۹۳؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن؛ صفحه ۵۸۶؛ جمعی از محققان؛ علوم القرآن عندالمفسرین؛ جلد۱؛ صفحه ۳۱۶؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه؛ جلد۲۱؛ صفحه ۲۲۱؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن؛ صفحه (۳۵۸-۳۵۹)؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز؛ جلد۱؛ صفحه ۴۲۶.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۲۸۴۵.</ref>