شجر: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

۱. در [[اختلافات]] و مشاجرات، [[محاکمه]] را نزد [[رسول خدا]] {{صل}} ببرند.

۲. نسبت به [[حکم]] [[رسول]] {{صل}} [[شک]] و شبهه‌ای نداشته باشند و آن را بر [[حق]] بدانند.

۳. در مقابل [[حکم]] [[رسول خدا]] {{صل}} [[تسلیم]] کامل باشند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۱۳۹.</ref>.

[[قرآن کریم]] به افرادی در [[جامعه اسلامی]] اشاره می‌کند که [[رسول خدا]] {{صل}} را به عنوان [[حاکم]] و [[قاضی]] به رسمیت نشناخته، [[محاکمه]] نزد [[طاغوت]] می‌بردند: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ}}<ref>«آیا به آن کسان ننگریسته‌ای که گمان می‌برند به آنچه به سوی تو و آنچه پیش از تو فرو فرستاده شده است ایمان دارند (اما) بر آنند که داوری (های خود را) نزد طاغوت برند با آنکه به آنان فرمان داده شده است که به آن کفر ورزند و شیطان سر آن دارد که آنان را به گمراهی ژرفی درافکند» سوره نساء، آیه ۶۰.</ref>.

دوم: بر اساس این [[آیه شریفه]]، [[جامعه]] [[ایمانی]] کامل نخواهد شد تا اینکه همه اعضای آن [[منصب]] [[قضاء]] را برای [[پیامبر]] {{صل}} که [[رهبر]] و [[حاکم]] [[جامعه]] است، به رسمیت بشناسند و [[حکم]] او را گردن نهند.