عزت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[حضرت علی بن الحسین]] {{ع}} در [[صحیفه]] [[عزت]] بی‌منتها را تنها از آن [[خدا]] دانسته<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>. و هر کس را که از غیر خداوند [[طلب]] عزت می‌کند رو به [[ذلت]] می‌داند و می‌گوید: چه بسا- ای خداوند من – دیده‌ام کسانی را که عزت نه از تو‌طلبیده‌اند و به ذلت افتاده‌اند<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>. از این رو چنین درخواست می‌کند: «ای خداوند، در شمار آنانم بَر که... از ذلت به عزت رسیده‌اند»<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref>.

از منظر [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} احتمال [[غلبه]] [[هواهای نفسانی]] برای [[انسان]] عزیز قابل [[تصور]] است به همین جهت در نجوای خود عرضه می‌دارد: «بارخدایا... و هرگاه مرا در نظر [[مردم]]... به عزتی آشکار می‌نوازی به همان [[قدر]] در نفس خود [[ذلیل]] گردان»<ref>نیایش بیستم.</ref>. «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.

و به عزتی [[یاری]] کن که زوال نگیرد<ref>نیایش سی‌و‌پنجم.</ref>. وی از خدا می‌طلبد تا در سایه عزت خویش او را از [[شر]] بندگانش مصون دارد<ref>نیایش پنجم.</ref> و از آنچه می‌ترسد، [[پناه]] دهد<ref>نیایش بیستم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، بیروت، ۱۴۳۰ چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد {{ع}}، قم، الهادی، چاپ اول: صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ مجمع‌البحرین، فخرالدین بن محمد طریحی، تحقیق: حسینی اشکوری، احمد، تهران، مرتضوی، چاپ سوم.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عزت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۳.</ref>