عزت در معارف دعا و زیارات

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

عزّت به معنای عزیز، گرامی، نیرومند و بلندمرتبه بودن نسبت به پایین‌تر از خود است، و در مقابل ذلّت قرار دارد[۱]. خداوند عزیز است؛ در قرآن کریم می‌فرماید: مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا[۲].

حضرت علی بن الحسین (ع) در صحیفه عزت بی‌منتها را تنها از آن خدا دانسته[۳]. و هر کس را که از غیر خداوند طلب عزت می‌کند رو به ذلت می‌داند و می‌گوید: چه بسا- ای خداوند من – دیده‌ام کسانی را که عزت نه از تو‌طلبیده‌اند و به ذلت افتاده‌اند[۴]. از این رو چنین درخواست می‌کند: «ای خداوند، در شمار آنانم بَر که... از ذلت به عزت رسیده‌اند»[۵]. ایشان این چنین مناجات می‌کند: «وَ الْعَزِيزَ مَنْ‏ أَعَزَّتْهُ‏ عِبَادَتُكَ‏»[۶]؛ «و عزیز و گرامی کسی است که عبادت و بندگی‌ات او را عزیز نموده است».

از منظر امام زین‌العابدین (ع) احتمال غلبه هواهای نفسانی برای انسان عزیز قابل تصور است به همین جهت در نجوای خود عرضه می‌دارد: «بارخدایا... و هرگاه مرا در نظر مردم... به عزتی آشکار می‌نوازی به همان قدر در نفس خود ذلیل گردان»[۷]. «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار»[۸].

و به عزتی یاری کن که زوال نگیرد[۹]. وی از خدا می‌طلبد تا در سایه عزت خویش او را از شر بندگانش مصون دارد[۱۰] و از آنچه می‌ترسد، پناه دهد[۱۱].[۱۲].[۱۳]

منابع

پانویس

  1. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.
  2. «هر که عزّت می‌خواهد (بداند که) عزّت همگی از آن خداوند است» سوره فاطر، آیه ۱۰.
  3. نیایش سی‌و‌دوم.
  4. نیایش بیست‌وهشتم.
  5. نیایش بیست‌و‌پنجم.
  6. نیایش سی‌و‌پنجم.
  7. نیایش بیستم.
  8. نیایش چهل‌و‌هفتم.
  9. نیایش سی‌و‌پنجم.
  10. نیایش پنجم.
  11. نیایش بیستم.
  12. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، بیروت، ۱۴۳۰ چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد (ع)، قم، الهادی، چاپ اول: صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ مجمع‌البحرین، فخرالدین بن محمد طریحی، تحقیق: حسینی اشکوری، احمد، تهران، مرتضوی، چاپ سوم.
  13. بهشتی، سید مهدی، مقاله «عزت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۳۳.