لهو و لعب در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = لهو و لعب (پرسش) | | پرسش مرتبط = لهو و لعب (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==لعب== | == لعب == | ||
[[بازی]] و لعب و [[لهو]]، جنبههای مختلفی از مطلوب و [[مباح]] تا [[مکروه]] و [[حرام]] در [[فرهنگ]] [[قرآنی]] دارد. اما آنچه مربوط به این بحث میباشد، آنهایی است که جنبه [[ایستادگی]] در برابر [[پیامبر]] به خاطر [[تعلق به دنیا]] و سرگرمیها و یا [[انتخاب]] [[دنیا]] در برابر [[آخرت]] دارد و نوعی [[مخالفت]] با [[دعوت]] آن [[حضرت]] شمرده میشود و [[قرآن]] [[دستور]] گذر کردن از آن را به [[پیامبر]] میدهد. یا در تحلیلی انسانشناسانه [[دلیل]] [[مخالفت]] عدهای با [[پیامبر]] را بیان میکند. چنانکه یکی از موارد [[نکوهش]] [[بازی]] با [[دین]] و [[سوء]] استفاده از [[دین]] برای مقاصد دنیاطلبانه است. | [[بازی]] و لعب و [[لهو]]، جنبههای مختلفی از مطلوب و [[مباح]] تا [[مکروه]] و [[حرام]] در [[فرهنگ]] [[قرآنی]] دارد. اما آنچه مربوط به این بحث میباشد، آنهایی است که جنبه [[ایستادگی]] در برابر [[پیامبر]] به خاطر [[تعلق به دنیا]] و سرگرمیها و یا [[انتخاب]] [[دنیا]] در برابر [[آخرت]] دارد و نوعی [[مخالفت]] با [[دعوت]] آن [[حضرت]] شمرده میشود و [[قرآن]] [[دستور]] گذر کردن از آن را به [[پیامبر]] میدهد. یا در تحلیلی انسانشناسانه [[دلیل]] [[مخالفت]] عدهای با [[پیامبر]] را بیان میکند. چنانکه یکی از موارد [[نکوهش]] [[بازی]] با [[دین]] و [[سوء]] استفاده از [[دین]] برای مقاصد دنیاطلبانه است. | ||
#{{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ}}<ref>«و آنان را که دین خویش به بازیچه و سرگرمی گرفتند و زندگانی دنیا آنان را فریفت رها کن و به آن (قرآن) پند ده، مبادا کسی برای آنچه کرده است نومید و نابود گردد، در حالی که او را در برابر خداوند میانجی و یاوری نباشد و هر جایگزینی (به سربها) دهد از او پذیرفته نشود؛ اینان کسانی هستند که برای کارهایی که کردهاند نومید و نابود گردیدهاند؛ آنان را برای کفری که ورزیدهاند، نوشابهای از آب جوشان و عذابی دردناک خواهد بود» سوره انعام، آیه ۷۰.</ref>. | #{{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ}}<ref>«و آنان را که دین خویش به بازیچه و سرگرمی گرفتند و زندگانی دنیا آنان را فریفت رها کن و به آن (قرآن) پند ده، مبادا کسی برای آنچه کرده است نومید و نابود گردد، در حالی که او را در برابر خداوند میانجی و یاوری نباشد و هر جایگزینی (به سربها) دهد از او پذیرفته نشود؛ اینان کسانی هستند که برای کارهایی که کردهاند نومید و نابود گردیدهاند؛ آنان را برای کفری که ورزیدهاند، نوشابهای از آب جوشان و عذابی دردناک خواهد بود» سوره انعام، آیه ۷۰.</ref>. | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | ||
# [[پیامبر]] [[وظیفه]] دار [[بیاعتنایی]] به تبدیل کنندگان [[دین خدا]] به ملعبه و بازیچه: {{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا}}؛ | # [[پیامبر]] [[وظیفه]] دار [[بیاعتنایی]] به تبدیل کنندگان [[دین خدا]] به ملعبه و بازیچه: {{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا}}؛ | ||
#لعب [[یهودیان]] با حقایق و [[نزول وحی]]، موجب [[تهدید]] آنها از [[ناحیه]] [[خداوند]]: {{متن قرآن|وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى بَشَرٍ مِنْ شَيْءٍ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاءَ بِهِ مُوسَى نُورًا وَهُدًى لِلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثِيرًا وَعُلِّمْتُمْ مَا لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَلَا آبَاؤُكُمْ قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ}}؛ | # لعب [[یهودیان]] با حقایق و [[نزول وحی]]، موجب [[تهدید]] آنها از [[ناحیه]] [[خداوند]]: {{متن قرآن|وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى بَشَرٍ مِنْ شَيْءٍ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاءَ بِهِ مُوسَى نُورًا وَهُدًى لِلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثِيرًا وَعُلِّمْتُمْ مَا لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَلَا آبَاؤُكُمْ قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ}}؛ | ||
#رهنمود [[خداوند]] به [[پیامبر]] مبنی بر [[وانهادن]] [[مجرمان]] در یاوه گوییها و اشتغال به لعب، پس از [[اتمام حجت]]: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ * فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}}؛ | # رهنمود [[خداوند]] به [[پیامبر]] مبنی بر [[وانهادن]] [[مجرمان]] در یاوه گوییها و اشتغال به لعب، پس از [[اتمام حجت]]: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ * فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}}؛ | ||
#لعب و بازیگری با حقیت [[دینی]] - [[قیامت]] - به وسیله سخنان [[باطل]]، [[شیوه]] [[تکذیبکنندگان]] [[خدا]] و [[پیامبر]]: ({{متن قرآن|فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ * الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ * هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ}}؛ | # لعب و بازیگری با حقیت [[دینی]] - [[قیامت]] - به وسیله سخنان [[باطل]]، [[شیوه]] [[تکذیبکنندگان]] [[خدا]] و [[پیامبر]]: ({{متن قرآن|فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ * الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ * هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ}}؛ | ||
#لعب و بازیچه قرارداده شدن [[آیات]] [[خدا]]، از سوی [[منافقان]]: {{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ... * وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ...}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۹۰.</ref>. | # لعب و بازیچه قرارداده شدن [[آیات]] [[خدا]]، از سوی [[منافقان]]: {{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ... * وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ...}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۹۰.</ref>. | ||
==لهو== | == لهو == | ||
[[لهو]] از جنبههای مختلفی در [[قرآن]] در کنار لعب به کار رفته است. اما عمده جهتگیری آن مسائلی است که در [[تقابل]] با [[وحی]] و [[پیامبر]] آمده و به برخی از ریشههای [[روحی]] و [[نفسانی]] [[مخالفت]]، اشاره شده است. از آن جمله [[روحیه]] [[بازی]] گوشی و [[بازی]] کردن با [[دین]] با توجه به [[قدرت]] [[قوی]] این نهاد [[اجتماعی]]. | [[لهو]] از جنبههای مختلفی در [[قرآن]] در کنار لعب به کار رفته است. اما عمده جهتگیری آن مسائلی است که در [[تقابل]] با [[وحی]] و [[پیامبر]] آمده و به برخی از ریشههای [[روحی]] و [[نفسانی]] [[مخالفت]]، اشاره شده است. از آن جمله [[روحیه]] [[بازی]] گوشی و [[بازی]] کردن با [[دین]] با توجه به [[قدرت]] [[قوی]] این نهاد [[اجتماعی]]. | ||
#{{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ}}<ref>«و آنان را که دین خویش به بازیچه و سرگرمی گرفتند و زندگانی دنیا آنان را فریفت رها کن و به آن (قرآن) پند ده، مبادا کسی برای آنچه کرده است نومید و نابود گردد، در حالی که او را در برابر خداوند میانجی و یاوری نباشد و هر جایگزینی (به سربها) دهد از او پذیرفته نشود؛ اینان کسانی هستند که برای کارهایی که کردهاند نومید و نابود گردیدهاند؛ آنان را برای کفری که ورزیدهاند، نوشابهای از آب جوشان و عذابی دردناک خواهد بود» سوره انعام، آیه ۷۰.</ref>. | #{{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ}}<ref>«و آنان را که دین خویش به بازیچه و سرگرمی گرفتند و زندگانی دنیا آنان را فریفت رها کن و به آن (قرآن) پند ده، مبادا کسی برای آنچه کرده است نومید و نابود گردد، در حالی که او را در برابر خداوند میانجی و یاوری نباشد و هر جایگزینی (به سربها) دهد از او پذیرفته نشود؛ اینان کسانی هستند که برای کارهایی که کردهاند نومید و نابود گردیدهاند؛ آنان را برای کفری که ورزیدهاند، نوشابهای از آب جوشان و عذابی دردناک خواهد بود» سوره انعام، آیه ۷۰.</ref>. |