مهدی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* پیشوای دوازدهم [[شیعه]] و آخرین [[جانشین پیامبر خدا]] که همنام [[رسول]] خداست و از [[القاب]] اوست: [[مهدی]]، [[قائم]]، [[منتظَر]]، [[صاحب الزمان]]، [[حجت]] و [[ولی عصر]].

* [[حضرت مهدی]] {{ع}} در سال ۲۵۵ هجری، روز [[نیمه شعبان]] در [[سامرا]] چشم به [[جهان]] گشود. [[تولد]] او را [[حضرت محمد]] {{صل}} و [[امامان]] دیگر [[پیشگویی]] کرده و [[وعده]] آمدنش را داده بودند. از این رو، [[حاکمان ستمگر]] از [[تولد]] نوزادی که [[ستم]] و [[ظالمان]] را از بین برده، [[جهان]] را پر از [[عدل]] خواهد ساخت، در [[هراس]] بودند. پدرش [[امام حسن عسکری]] {{ع}} ولادت او را بجز از چند نفر [[یاران]] و [[نزدیکان]] خاص، از [[مردم]] پنهان داشت.

* [[حضرت مهدی]] {{ع}} پنج ساله بود که [[امام عسکری]] از [[دنیا]] رفت. مأموران [[خلیفه]] که از وجود او باخبر شده بودند برای دستگیری او به خانه [[امام]] ریختند، اما هر چه گشتند، او را نیافتند. از آن پس آن [[حضرت]] پنهان شد و از طریق چهار [[نماینده]] ([[معروف]] به [[نواب اربعه]]) با [[شیعیان]] در ارتباط بود. این مدت که تا سال ۳۲۹ هجری به مدت ۶۹ سال طول کشید، "[[غیبت صغری]]" نام دارد. با فوت چهارمین [[نماینده]]، دورانِ "[[غیبت کبری]]" آغاز شد که تا کنون ادامه دارد و [[نماینده]] خاصی میان [[مردم]] ندارد و از چشم‌ها پنهان است، تا روزی که به [[فرمان خدا]] [[ظهور]] کند و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] کند. در این دوره [[مردم]] [[وظیفه]] دارند به [[عالمان دین]] و [[فقها]] مراجعه و به فتوای آنان عمل کنند.  

* [[غیبت امام زمان]] و [[عمر طولانی]] او به [[قدرت خداوند]] است و در "[[عصر غیبت]]"، [[شیعیان]] [[منتظر]] روز [[ظهور]] اویند و "[[انتظار]]" را به عنوان عاملی سازنده و امیدبخش به آینده‌ای خوب و روشن برای [[بشریت]]، [[عبادت]] می‌شمارند. مفهوم [[انتظار]] یک [[موعود]] برای [[نجات]] [[جهان]] و [[مردم]] از [[بی‌عدالتی‌ها]]، در همه [[ادیان]] پیشین نیز وجود داشته است. [[اعتقاد]] به [[حضرت مهدی]] {{ع}} مخصوص [[شیعه]] نیست، بلکه روایاتی که در کتب [[مذاهب]] دیگر [[اسلام]] است، به آن تصریح کرده و تعدادی از [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] نیز در این باره کتاب نوشته و [[روایات]] آن را گردآوری کرده‌اند. از این موضوع با عنوانِ "[[مهدویت]]" یاد می‌شود.