پرش به محتوا

مهدی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = القاب امام مهدی
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[مهدی در قرآن]] - [[مهدی در حدیث]] - [[مهدی در نهج البلاغه]] - [[مهدی در تاریخ اسلامی]] - [[مهدی در معارف مهدویت]]
| مداخل مرتبط = [[مهدی در معارف مهدویت]]
| پرسش مرتبط  = مهدی (پرسش)
| پرسش مرتبط  = مهدی (پرسش)
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* پیشوای دوازدهم [[شیعه]] و آخرین [[جانشین پیامبر خدا]] که همنام [[رسول]] خداست و از [[القاب]] اوست: [[مهدی]]، [[قائم]]، [[منتظَر]]، [[صاحب الزمان]]، [[حجت]] و [[ولی عصر]].
پیشوای دوازدهم [[شیعه]] و آخرین [[جانشین پیامبر خدا]] که همنام [[رسول]] خداست و از [[القاب]] اوست: [[مهدی]]، [[قائم]]، [[منتظَر]]، [[صاحب الزمان]]، [[حجت]] و [[ولی عصر]].
* [[حضرت مهدی]] {{ع}} در سال ۲۵۵ هجری، روز [[نیمه شعبان]] در [[سامرا]] چشم به [[جهان]] گشود. [[تولد]] او را [[حضرت محمد]] {{صل}} و [[امامان]] دیگر [[پیشگویی]] کرده و [[وعده]] آمدنش را داده بودند. از این رو، [[حاکمان ستمگر]] از [[تولد]] نوزادی که [[ستم]] و [[ظالمان]] را از بین برده، [[جهان]] را پر از [[عدل]] خواهد ساخت، در [[هراس]] بودند. پدرش [[امام حسن عسکری]] {{ع}} ولادت او را بجز از چند نفر [[یاران]] و [[نزدیکان]] خاص، از [[مردم]] پنهان داشت.
 
* [[حضرت مهدی]] {{ع}} پنج ساله بود که [[امام عسکری]] از [[دنیا]] رفت. مأموران [[خلیفه]] که از وجود او باخبر شده بودند برای دستگیری او به خانه [[امام]] ریختند، اما هر چه گشتند، او را نیافتند. از آن پس آن [[حضرت]] پنهان شد و از طریق چهار [[نماینده]] ([[معروف]] به [[نواب اربعه]]) با [[شیعیان]] در ارتباط بود. این مدت که تا سال ۳۲۹ هجری به مدت ۶۹ سال طول کشید، "[[غیبت صغری]]" نام دارد. با فوت چهارمین [[نماینده]]، دورانِ "[[غیبت کبری]]" آغاز شد که تا کنون ادامه دارد و [[نماینده]] خاصی میان [[مردم]] ندارد و از چشم‌ها پنهان است، تا روزی که به [[فرمان خدا]] [[ظهور]] کند و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] کند. در این دوره [[مردم]] [[وظیفه]] دارند به [[عالمان دین]] و [[فقها]] مراجعه و به فتوای آنان عمل کنند.  
[[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[سال ۲۵۵ هجری]]، [[روز]] [[نیمه شعبان]] در [[سامرا]] [[چشم]] به [[جهان]] گشود. تولد او را [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[امامان]] دیگر [[پیشگویی]] کرده و [[وعده]] آمدنش را داده بودند. از این رو، [[حاکمان ستمگر]] از تولد نوزادی که [[ستم]] و [[ظالمان]] را از بین برده، جهان را پر از [[عدل]] خواهد ساخت، در [[هراس]] بودند. پدرش [[امام حسن عسکری]]{{ع}} ولادت او را بجز از چند نفر [[یاران]] و [[نزدیکان]] خاص، از [[مردم]] پنهان داشت.
* [[غیبت امام زمان]] و [[عمر طولانی]] او به [[قدرت خداوند]] است و در "[[عصر غیبت]]"، [[شیعیان]] [[منتظر]] روز [[ظهور]] اویند و "[[انتظار]]" را به عنوان عاملی سازنده و امیدبخش به آینده‌ای خوب و روشن برای [[بشریت]]، [[عبادت]] می‌شمارند. مفهوم [[انتظار]] یک [[موعود]] برای [[نجات]] [[جهان]] و [[مردم]] از [[بی‌عدالتی‌ها]]، در همه [[ادیان]] پیشین نیز وجود داشته است. [[اعتقاد]] به [[حضرت مهدی]] {{ع}} مخصوص [[شیعه]] نیست، بلکه روایاتی که در کتب [[مذاهب]] دیگر [[اسلام]] است، به آن تصریح کرده و تعدادی از [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] نیز در این باره کتاب نوشته و [[روایات]] آن را گردآوری کرده‌اند. از این موضوع با عنوانِ "[[مهدویت]]" یاد می‌شود.
 
* [[تکلیف]] [[منتظران]] در [[دوران غیبت]]، [[زمینه‌سازی برای ظهور]] است و این حرکت [[زمینه‌ساز]]، جز با [[اصلاح جامعه]] و [[مبارزه]] با [[فساد]] و [[ستم]] فراهم نمی‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۲۷.</ref>.
حضرت مهدی{{ع}} پنج ساله بود که [[امام عسکری]] از [[دنیا]] رفت. مأموران [[خلیفه]] که از وجود او باخبر شده بودند برای [[دستگیری]] او به [[خانه امام]] ریختند، اما هر چه گشتند، او را نیافتند. از آن پس آن حضرت پنهان شد و از طریق چهار [[نماینده]] (معروف به [[نواب اربعه]]) با [[شیعیان]] در ارتباط بود. این مدت که تا [[سال ۳۲۹ هجری]] به مدت ۶۹ سال طول کشید، "[[غیبت صغری]]" نام دارد. با فوت چهارمین نماینده، دورانِ "[[غیبت کبری]]" آغاز شد که تا کنون ادامه دارد و نماینده خاصی میان مردم ندارد و از [[چشم‌ها]] پنهان است، تا روزی که به [[فرمان خدا]] ظهور کند و جهان را پر از [[عدل و داد]] کند. در این دوره مردم [[وظیفه]] دارند به [[عالمان دین]] و [[فقها]] مراجعه و به فتوای آنان عمل کنند.
 
[[غیبت امام زمان]] و [[عمر طولانی]] او به [[قدرت خداوند]] است و در "[[عصر غیبت]]"، شیعیان [[منتظر]] [[روز ظهور]] اویند و "[[انتظار]]" را به عنوان عاملی سازنده و امیدبخش به آینده‌ای خوب و روشن برای [[بشریت]]، [[عبادت]] می‌شمارند. مفهوم انتظار یک [[موعود]] برای [[نجات]] جهان و مردم از [[بی‌عدالتی‌ها]]، در همه [[ادیان پیشین]] نیز وجود داشته است. [[اعتقاد به حضرت مهدی]]{{ع}} مخصوص شیعه نیست، بلکه روایاتی که در کتب [[مذاهب]] دیگر [[اسلام]] است، به آن تصریح کرده و تعدادی از [[دانشمندان اهل سنت]] نیز در این باره کتاب نوشته و [[روایات]] آن را گردآوری کرده‌اند. از این موضوع با عنوانِ "[[مهدویت]]" یاد می‌شود.
 
[[تکلیف]] [[منتظران]] در [[دوران غیبت]]، [[زمینه‌سازی برای ظهور]] است و این [[حرکت]] زمینه‌ساز، جز با [[اصلاح جامعه]] و [[مبارزه با فساد]] و [[ستم]] فراهم نمی‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۲۷.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
خط ۱۹: خط ۲۲:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۵: خط ۲۸:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امام مهدی]]
[[رده:کنیه‌ها و لقب‌های امام مهدی]]
[[رده:مهدی]]
۱۰۷٬۱۹۴

ویرایش