کرامات امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

# '''سبز کردن چوب خشک'''.

# '''نرم کردن سنگ سخت'''.

# '''سخن گفتن پرنده به امر [[حضرت]]'''؛ [[امیر المؤمنین]] {{ع}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]] {{ع}} در مسیر حرکت خود به یکی از [[سادات حسنی]] که [[دوازده]] هزار رزمنده به همراه دارد، برخورد می‌کند. [[حسنی]] در [[مقام]] [[احتجاج]] برمی‌آید و خود را سزاوارتر به [[رهبری]] می‌داند. [[حضرت]] در پاسخ او می‌گوید: "من [[مهدی]] هستم. [[حسنی]] می‌پرسد: آیا [[دلیل]] و نشانه‌ای داری تا با تو [[بیعت]] کنم‌؟ [[حضرت]] به پرنده‌ای که در [[آسمان]] در حال پرواز است، اشاره می‌کند و آن پرنده فرود می‌آید و در دستان [[حضرت]] قرار می‌گیرد، آن‌گاه به [[قدرت]] [[خداوند]] لب به سخن می‌گشاید و بر [[امامت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} گواهی می‌دهد. برای [[اطمینان]] بیشتر [[سید حسنی]]، [[امام]] {{ع}} چوب خشکی را به [[زمین]] فرومی‌برد؛ آن چوب سبز می‌شود و شاخ و برگ می‌دهد. بار دیگر، پاره سنگی را از [[زمین]] برمی‌دارد و با یک فشار آن را [[خرد]] کرده، همانند خمیر نرم می‌کند. [[سید حسنی]] با دیدن آن [[کرامات]]، به [[حضرت]] [[ایمان]] می‌آورد. خود و همه نیروهایش [[تسلیم]] [[امام]] می‌شوند و [[حضرت]] او را به‌عنوان [[فرمانده]] نیروی خط‍‌ مقدم می‌گمارد<ref>عقد الدرر، ص ۹۷، ۱۳۸، ۱۳۹؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۱۵۸ (به نقل از چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، نجم الدین طبسی، ص ۸۸.).</ref>.

# '''جوشش [[آب]] و آذوقه از [[زمین]]''': [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: هنگامی که [[حضرت قائم]] {{ع}} در [[شهر]] [[مکه]] [[ظهور]] می‌کند و قصد حرکت به [[کوفه]] را دارد، به نیروهایش اعلام می‌کند که کسی که [[آب]] و [[غذا]] و توشه راه با خود برندارد. [[حضرت]]، [[سنگ موسی]] {{ع}} را همراه دارد. هرجا توقف می‌کنند سنگ را به [[زمین]] می‌کوبد و از [[زمین]] چشمه‌های [[آب]] می‌جوشد. هرکس گرسنه باشد با نوشیدن آن سیر می‌گردد و هرکس تشنه باشد، سیراب می‌شود"<ref>کافی، ج ۱، ص ۲۳۱؛ غیبة نعمانی، ص ۲۳۸؛ بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۱۸۵ و ج ۵۲، ص ۳۲۴.</ref>.

# '''[[طی الارض]] و نداشتن سایه''': [[امام رضا]] {{ع}} فرمود: هنگامی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] می‌کند، [[زمین]] از [[نور خداوند]] روشن می‌شود و [[زمین]] زیر پای [[مهدی]] به سرعت حرکت می‌کند (و او با سرعت، مسیرها را می‌پیماید) و اوست که سایه نخواهد داشت<ref>کمال الدین، ص ۳۷۲؛ اعلام الوری، ص ۴۰۸؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۵۷.</ref>.

# '''کندی حرکت زمان''': [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "وقتی [[امام زمان]] {{ع}} [[ظهور]] کند، به سوی [[کوفه]] حرکت می‌کند و در آن‌جا هفت سال [[حکومت]] می‌کند که هرسال آن برابر ده سال از سالیان شماست<ref>ارشاد مفید، ص ۳۶۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷.</ref>.

# '''[[قدرت]] [[تکبیر]]''': [[رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: "... [[حضرت مهدی]] {{ع}} جلوی [[قسطنطنیه]] فرود می‌آید. در آن روزگار، آن دژ، هفت دیوار دارد. [[حضرت]] هفت [[تکبیر]] می‌گوید و دیوارها فرو می‌ریزد"<ref>عقد الدرر، ص ۱۸۰.</ref>.

# '''عبور از [[آب]]''': [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "پدرم فرمود: هنگامی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند... سپاهیانی را به [[شهر]] [[قسطنطنیه]] می‌فرستد. آن‌گاه که به خلیج برسند، جمله‌ای بر روی پاهای خود می‌نویسند و از روی [[آب]] می‌گذرند. [[رومیان]] وقتی این [[معجزه]] را می‌بینند به یک‌دیگر می‌گویند: وقتی [[سپاهیان]] [[امام]] این‌چنین باشند، خود [[حضرت]] چگونه خواهد بود. از این‌رو، درها را به روی آنان می‌گشایند"<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۵۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳.</ref>.

# '''ندای ابر''': [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "... [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] [[ظهور]] می‌کند. بر سر آن [[حضرت]] ابری در حرکت است و هرجا برود، آن ابر نیز می‌رود تا [[حضرت]] را از تابش [[خورشید]] حفظ‍‌ کند و با صدای رسا و [[آشکار]]، ندا می‌دهد، این [[مهدی]] است<ref>کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۵؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۴۰؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۶۱۵.</ref>.

* برای مطالعه بیشتر در باب [[معجزات]] [[حضرت]]، می‌توانید به کتاب "[[نجم الثاقب]]" باب ششم مراجعه نمایید. و اما تعدادی از افرادی را که در [[غیبت صغری]] به مشاهده [[معجزات]] آن [[حضرت]] نائل شده‌اند، می‌آوریم: [[ابن اعجمی]]، [[ابن بادشاله]]، [[ابن قاسم بن موسی]]، [[ابو ثابت]]، [[ابو جعفر رفا]]، [[ابو رجا]]، [[ابو عبدالله بن فروخ]]، [[ابو عبدالله جنیدی]]، [[ابو عبدالله کندی]]، [[ابو علی اسدی]]، [[ابو القاسم بن ابی حابس]]، [[ابو القاسم بن دبیس]]، [[ابو محمد بن هارون]]، [[ابو محمد بن وجناء]]، [[احمد بن ابی الحسن]]، [[احمد بن اسحاق]]، [[اسحاق کاتب]]، [[بسامی]]، [[بلالی]]، [[جعفر بن حمدان]]، [[جعفری]]، [[حاجز]]، [[حسن بن فضل بن یزید]]، [[حسن بن نضر]]، [[حسن هارون]]، [[حسن بن یعقوب]]، [[حصینی]]، [[زیدان]]، [[شمشاطی]]، [[عاصمی]]، [[عطار]]، [[علی بن احمد]]، [[علی بن محمد]]، [[علی بن محمد بن اسحاق]]، [[فضل بن یزید]]، [[قاسم بن علاء]]، [[قاسم بن موسی]]، [[مجروح]]، [[مرداس]]، [[مسرور طباخ]]، [[محمد بن ابراهیم مهزیار]]، [[محمد بن ابی الحسن]]، [[محمد بن اسحاق]]، [[محمد بن شاذان]]، [[محمد بن شعیب]]، [[محمد بن صالح]]، [[محمد بن کشمرد]]، [[محمد بن محمد]]، [[محمد بن محمد کلینی]]، [[محمد بن هارون بن عمران]]، هارون فزار و...<ref>اعلام الوری، ص ۴۲۵؛ اثباة الهداة، ج ۳، ص ۶۶۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱؛ کمال الدین، ص ۴۴۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۷۱.</ref>.

== پرسش مستقیم ==