یوم التناد: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* از تعابیر [[قرآنی]] برای [[روز رستاخیز]] است به معنای روز فریادخواهی<ref>{{متن قرآن| وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ}}؛ سوره مؤمن، آیه ۳۲.</ref>. برای این تعبیر وجوهی برشمرده‌اند؛ از آن جمله گفته‌اند در آن روز، [[دوزخیان]] [[بهشتیان]] را می‌خوانند و از آنان [[آب]] یا دیگر روزی‌های بهشتی می‌خواهند و [[بهشتیان]] پاسخ می‌دهند که [[خداوند]] روزی بهشتی را بر [[کافران]] [[حرام]] کرده است<ref>{{متن قرآن|وَنَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُواْ عَلَيْنَا مِنَ الْمَاء أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۵۰.</ref>. برخی دیگر گفته‌اند وجه این تعبیر آن است که در صحرای [[محشر]]، [[مردمان]] یکدیگر را می‌خوانند و از همدیگر [[یاری]] می‌طلبند، یا [[فرشتگان]]، [[مردم]] را به حساب‌ فرا می‌خوانند و [[مردم]] از آنها [[کمک]] می‌خواهند. نیز گفته‌اند چون [[مؤمن]] [[نامه عمل]] خویش را می‌بیند، از [[شوق]] فریاد بر می‌آورد که "[[نامه]] مرا بخوانید!"<ref>{{متن قرآن|فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيَهْ}}؛ سوره حاقه، آیه ۱۹.</ref> یا چون [[کافران]] [[نامه عمل]] خویش را می‌گیرند، از [[ترس]] و [[هراس]] فریاد سر می‌دهند که "ای کاش این [[نامه]] را به ما نمی‌دادند!"<ref>{{متن قرآن|وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ }}؛ سوره حاقه، آیه ۲۵.</ref> نیز گفته‌اند منادیان [[محشر]] بانگ برمی‌آورند: "هُش دارید که [[لعنت خدا]] بر [[ستمگران]]!"<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ}}؛ سوره هود، آیه ۱۸؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۶۲؛ تفسیر نمونه‌، ۲۰/ ۹۴؛ المیزان‌، ۹/ ۳۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 480-481.</ref>.