تفسیر فرات کوفی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

گرچه در [[تفسیر قمی]] به لحاظ‍ معاصر بودن مؤلفش با فرات، معلوم نیست که از تفسیر وی نقل شده باشد، ولی به [[گمان]] [[قوی]] در امالی و [[شواهد التنزیل]] از این کتاب نقل شده؛ زیرا بعید است روایاتی را که با سند ذکر کرده‌اند، صدر آن را با ارسال (بدون ذکر واسطه) از فرات نقل کرده باشند. بر این اساس پی می‌بریم این تفسیر در [[قرن چهارم]] و پنجم در [[اختیار]] [[صدوق]] و [[حسکانی]] بوده و از آن‌پس اثری از این تفسیر دیده نشده است. تا اواخر [[قرن دهم]] و اوایل [[قرن یازدهم]] که افرادی مانند [[شیخ حر عاملی]]، متوفای ۱۱۰۴ ه‍‌. ق در وسائل<ref>برای ر.ک: حر عاملی، وسائل الشیعة، ج۴، ص۴۶۷، باب ۱۹، ح۱۷ و ج۶، ص۲۷۴، باب ۱۲، ح۷ و ج۷، ص۳۲۸، باب ۱۴، ح۱۳ و ج۱۲، ص۱۰۸، باب ۲۵، ح۸ و ج۱۸، ص۴۰، باب ۶، ح۵۰.</ref> و [[علامه مجلسی]] متوفای ۱۱۱۱ ه‍‌. ق در [[بحار الانوار]]<ref>ر.ک: مجلسی، بحار الانوار، ج۱۵، ص۸، ح۸، ص۶، ح۵ و ۶ و ج۲۴، ص۳۲، ح۶ و ۷، ص۲۸۱، ذیل ح۲، ص۲۸۲، ذیل ح۴ و ج۲۵، ص۲، ح۴ و ج۲۶، ص۶۳، ح۱۴۶ و ۱۴۷، ص۲۵۴، ح۲۹، ص۲۵۵، ح۳۰، ص۲۵۶، ح۳۱، ص۲۷۸، ح۲۰، ص۲۹۳، ح۵۳.</ref> و [[ابو الحسن عاملی]] متوفای ۱۱۴۰ ه‍‌. ق در [[مرآة الانوار (کتاب)|مرآة الانوار]]<ref>ر.ک: عاملی، مرآة الانوار، (مقدمه سوم مقاله دوم) ص۸۴-۸۵ ذیل کلمه امامت و ص۹۲ ذیل کلمه بیت و ص۱۱۶ ذیل کلمه جبل و ص۱۲۹ ذیل کلمه حق و ص۱۶۵ ذیل کلمه رحم.</ref> و [[میرزا حسین نوری]] متوفای ۱۳۲۰ ه‍‌. ق در [[مستدرک الوسائل]]<ref>ر.ک: نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، چاپ جدید (حدود ۳۲ مورد: ج۱ ص۱۶۹، باب ۲۷، ح۲۷۵ و ج۲، ص۳۹، باب ۳۷، ح۱۳۵۱ و ص۱۲۴، ح۱۶۰۸ و ص۴۵۱، ح۲۴۴۱ و ج۳ ص۱۴ باب ۲، ح۲۸۹۵ و ص۲۷۶، ح۳۵۷۴ و ج۴، ص۷۰، باب ۳۷، ح۴۱۸۸، و ج۵، ص۲۳۸، باب ۳۵، ح۵۷۷۱، ج۶ ص۲۷۷، باب ۳، ح۶۸۴۲، و ج۷، ص۳۰۲، باب ۴، ح۸۲۷۰، ج۸، ص۲۰۷، ح۹۲۶۴).</ref> و [[فصل الخطاب]]<ref>ر.ک: نوری، فصل الخطاب، باب ۱، دلیل ۱۱، ح۲۴۵ و ۲۴۶ و دلیل ۱۲، سوره اعراف، ح۶، ۷، ۸ و ۹؛ سوره حجر، ح۱۱ و ۱۲؛ سوره فرقان، ح۵ و ۶؛ سوره احزاب، ح۷.</ref> از این [[تفسیر]] روایاتی را نقل کرده‌اند که معلوم می‌شود این تفسیر در [[اختیار]] آنان قرار داشته است. [[آقا بزرگ تهرانی]] از نسخه‌های فراوان آن در شهرهای تبریز، [[کاظمین]] و [[نجف]] خبر داده<ref>ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۲۹۹.</ref>، و در مقدمه چاپ جدید همین کتاب از نُه نسخه خطی آن یاد شده است<ref>تفسیر فرات، مقدمه، ص۱۹-۲۲.</ref>.

مؤلف در این کتاب همۀ [[روایات]] را به‌طور مستقیم از [[راویان]]<ref>برای مثال، چهل حدیث اول از این راویان نقل شده است: محمد بن سعید بن رحیم همدانی؛ محمد بن عیسی بن زکریا؛ احمد بن حسن بن اسماعیل بن صبیح؛ حسن بن علی بن حسن؛ احمد بن موسی؛ قاسم بن جمال؛ حسن بن علی بن هاشم؛ جعفر بن علی بن نجیح؛ جعفر بن عبد الله؛ عبید بن کثیر؛ حسین بن حکم؛ جعفر بن محمد فزاری؛ علی بن حمدون؛ احمد بن صالح همدانی؛ محمد بن قاسم بن عبید و احمد بن عیسی بن هارون العجلی - محمد بن علی؛ حسین بن عباس؛ جعفر بن محمد بن سعید احمسی؛ علی بن محمد زهری؛ جعفر بن احمد و حسین بن سعید.</ref> نقل کرده، نه از کتاب آنان، و بیشتر روایات را مُرسل و معنعن<ref>در اصطلاح [[علم]] [[درایه]] «[[معنعن]]» به [[حدیثی]] گفته می‌شود که سند آن «فلان عن فلان» بدون بیان [[تحدیث]]، [[اخبار]] و سماع ذکر شده باشد (ر.ک: [[شهید ثانی]]، الدرایة فی علم مصطلح الحدیث، ص۳۱)، ولی در اینجا منظور از مرسل و معنعن روایتی است که [[رجال]] سند آنها جز [[راوی]] اول و آخر حذف شده و به جای آن کلمه معنعنا به کار رفته باشد.