اصحاب امام مهدی چه ویژگیهایی دارند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۷
، ۹ سپتامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
جز (جایگزینی متن - '.↵:::::' به '. ') |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
# [[سپاهیان]] [[جوان]]: [[امیرمؤمنان]] {{ع}} میفرماید: «[[یاران مهدی]] {{ع}} جوانند و پیر و [[کهنسال]] در میان آنان وجود ندارد، جز تعداد اندکی که مانند سرمه برای چشم و نمک برای [[غذا]] لازم هستند»<ref>{{متن حدیث|إِنَ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا کُهُولَ فِیهِمْ إِلَّا کَالْکُحْلِ فِی الْعَیْنِ أَوْ کَالْمِلْحِ فِی الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.</ref><ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۵۳-۲۵۵؛ [[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۳۶۵-۳۷۰؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۱۳ -۲۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۲۵۷- ۲۶۱؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی؛ نجمالدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۶ – ۷۸؛ [[محمد باقریزاده اشعری|باقریزاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۴-۱۱۶.</ref> | # [[سپاهیان]] [[جوان]]: [[امیرمؤمنان]] {{ع}} میفرماید: «[[یاران مهدی]] {{ع}} جوانند و پیر و [[کهنسال]] در میان آنان وجود ندارد، جز تعداد اندکی که مانند سرمه برای چشم و نمک برای [[غذا]] لازم هستند»<ref>{{متن حدیث|إِنَ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا کُهُولَ فِیهِمْ إِلَّا کَالْکُحْلِ فِی الْعَیْنِ أَوْ کَالْمِلْحِ فِی الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.</ref><ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۵۳-۲۵۵؛ [[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۳۶۵-۳۷۰؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۱۳ -۲۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۲۵۷- ۲۶۱؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی؛ نجمالدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۶ – ۷۸؛ [[محمد باقریزاده اشعری|باقریزاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۴-۱۱۶.</ref> | ||
# [[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]: [[شهادت]] در [[راه خدا]] یکی از افتخارات [[یاران امام مهدی]] {{ع}} است. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: «آنان [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند و شعارشان در [[جنگ]]، یالثارات الحسین است»<ref>{{متن حدیث|یَدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ وَ یَتَمَنَّوْنَ أَنْ یُقْتَلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْن}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۱؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۱۳ -۲۱۷؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی؛ نجمالدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۶ – ۷۸؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]، ص ۳۰ ـ ۳۶؛ [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینهسازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینهسازی ظهور]]، ص ۱۹۳؛ [[محمد باقریزاده اشعری|باقریزاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۴-۱۱۶؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]، ص ۴۲۲؛ نویسندگان، [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ص ۱۰۳- ۱۰۵؛ [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ص ۱۶۰ ـ ۱۶۳.</ref> | # [[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]: [[شهادت]] در [[راه خدا]] یکی از افتخارات [[یاران امام مهدی]] {{ع}} است. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: «آنان [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند و شعارشان در [[جنگ]]، یالثارات الحسین است»<ref>{{متن حدیث|یَدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ وَ یَتَمَنَّوْنَ أَنْ یُقْتَلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْن}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۱؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۱۳ -۲۱۷؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی؛ نجمالدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۶ – ۷۸؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]، ص ۳۰ ـ ۳۶؛ [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینهسازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینهسازی ظهور]]، ص ۱۹۳؛ [[محمد باقریزاده اشعری|باقریزاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۴-۱۱۶؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]، ص ۴۲۲؛ نویسندگان، [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ص ۱۰۳- ۱۰۵؛ [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ص ۱۶۰ ـ ۱۶۳.</ref> | ||
# [[شجاعت]] و [[دلیری]]: [[یاران مهدی]] {{ع}} مانند مولایشان، افرادی [[شجاع]] و مردانی پولادین هستند که از هیچ چیز جز [[خدا]] [[هراس]] ندارند. [[امام علی]] {{ع}} در | # [[شجاعت]] و [[دلیری]]: [[یاران مهدی]] {{ع}} مانند مولایشان، افرادی [[شجاع]] و مردانی پولادین هستند که از هیچ چیز جز [[خدا]] [[هراس]] ندارند. [[امام علی]] {{ع}} در وصف آنان فرمود: «همه آنان، شیرانی هستند که از بیشه بیرون شدهاند و اگر [[اراده]] کنند، کوهها را از جا میکنند»<ref>{{متن حدیث|و هم ثلاثمائة و ثلاثة عشر رجلا کلّهم لیوث قد خرجوا من غاباتهم مثل زبر الحدید، لو أنّهم همّوا بإزالة الجبال الرواسی لأزالوها عن مواضعها}}؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ح ۶۴۲، ص ۱۳۷.</ref><ref>ر.ک: [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]، ص ۳۰ ـ ۳۶؛ نویسندگان، [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ص ۱۰۳- ۱۰۵؛ [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ص ۱۶۰ ـ ۱۶۳.</ref> | ||
# نیرومند و [[قوی]]: [[یاران]] [[حضرت]] از بعد جسمانی نیرومند و پرتواناند. [[امام صادق]] {{ع}} در بیان [[صلابت]] و [[شهامت]] آنان چنین فرمود: «این گفتار [[حضرت لوط]] به قومش که {{متن قرآن|لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ}}<ref>«گفت: کاش برای رویارویی با شما توانی داشتم یا به گوشهای استوار پناه میجستم» سوره هود، آیه ۸۰.</ref> مقصودش جز این نبود که نیروی [[حضرت قائم]] {{ع}} و [[یاران]] او را [[آرزو]] داشت، همان استوانههایی [[استواری]] که هرکدام نیروی چهل مرد را دارد و دلهای آنان از شدت [[ایمان]] سختتر از پارههای آهناند و اگر بر کوههای آهن بگذرند، آن را متلاشی میکنند! آنان در [[حمایت]] از [[دین خدا]]، هرگز شمشیرها را در نیام نمیبرند تا [[خدای بزرگ]] از آنان [[خشنود]] گردد»<ref>{{متن حدیث|مَا کَانَ قَوْلُ لُوطٍ{{ع}}لِقَوْلِهِ ﴿ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ﴾ إِلَّا تَمَنِّیاً لِقُوَّةِ الْقَائِمِ {{ع}} وَ لَا ذَکَرَ إِلَّا شِدَّةَ أَصْحَابِهِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَیُعْطَی قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا وَ إِنَّ قَلْبَهُ لَأَشَدُّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِیدِ وَ لَوْ مَرُّوا بِجِبَالِ الْحَدِیدِ لَقَلَعُوهَا وَ لَا یَکُفُّونَ سُیُوفَهُمْ حَتَّی یَرْضَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۶۷۴.</ref><ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۱۳ -۲۱۷؛ [[حبیبالله طاهری|طاهری، حبیبالله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۱ ـ ۲۳۵؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی؛ نجمالدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۶ ـ ۷۸؛ [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۳۲-۱۳۴.</ref> | # نیرومند و [[قوی]]: [[یاران]] [[حضرت]] از بعد جسمانی نیرومند و پرتواناند. [[امام صادق]] {{ع}} در بیان [[صلابت]] و [[شهامت]] آنان چنین فرمود: «این گفتار [[حضرت لوط]] به قومش که {{متن قرآن|لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ}}<ref>«گفت: کاش برای رویارویی با شما توانی داشتم یا به گوشهای استوار پناه میجستم» سوره هود، آیه ۸۰.</ref> مقصودش جز این نبود که نیروی [[حضرت قائم]] {{ع}} و [[یاران]] او را [[آرزو]] داشت، همان استوانههایی [[استواری]] که هرکدام نیروی چهل مرد را دارد و دلهای آنان از شدت [[ایمان]] سختتر از پارههای آهناند و اگر بر کوههای آهن بگذرند، آن را متلاشی میکنند! آنان در [[حمایت]] از [[دین خدا]]، هرگز شمشیرها را در نیام نمیبرند تا [[خدای بزرگ]] از آنان [[خشنود]] گردد»<ref>{{متن حدیث|مَا کَانَ قَوْلُ لُوطٍ{{ع}}لِقَوْلِهِ ﴿ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ﴾ إِلَّا تَمَنِّیاً لِقُوَّةِ الْقَائِمِ {{ع}} وَ لَا ذَکَرَ إِلَّا شِدَّةَ أَصْحَابِهِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَیُعْطَی قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا وَ إِنَّ قَلْبَهُ لَأَشَدُّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِیدِ وَ لَوْ مَرُّوا بِجِبَالِ الْحَدِیدِ لَقَلَعُوهَا وَ لَا یَکُفُّونَ سُیُوفَهُمْ حَتَّی یَرْضَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۶۷۴.</ref><ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۲۱۳ -۲۱۷؛ [[حبیبالله طاهری|طاهری، حبیبالله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۱ ـ ۲۳۵؛ [[نجمالدین طبسی|طبسی؛ نجمالدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۶ ـ ۷۸؛ [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۱۳۲-۱۳۴.</ref> | ||
خط ۱۴۲: | خط ۱۴۲: | ||
و نیز فرمود: "[[خداوند]] [[ترس]] را از دلهای [[شیعه]] ما ببرد و در [[دل]] [[دشمنان]] ما جای دهد، پس یک نفر از [[شیعیان]] از نیزه سریعتر و از شیر جریتر خواهد بود، [[دشمن]] خود را به نیزه طعن کند و به [[شمشیر]] بزند و یا پایمال کند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۳۶، ح ۷۰.</ref>. نیز فرمود: "هرگاه [[قائم]] ما [[قیام]] کند [[خداوند]]، [[شیعیان]] ما را در گوش و چشمشان مدد دهد، تا اینکه بین ایشان و بین [[قائم]]{{ع}} یک برید (چهار فرسخ) راه باشد، با او سخن بگویند و حرف او را بشنوند و او را ببینند در مکان خود"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۳۶، ح ۷۲.</ref>. نیز فرمود: "[[مؤمن]] در زمان [[قائم]]{{ع}} با اینکه در [[مشرق]] است برادر خود را که در [[مغرب]] است میبیند و همچنین آنکه در [[مغرب]] است آن را که در [[مشرق]] است میبیند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۹۱، ح ۲۱۳.</ref>. [[عبد الملک بن اعین]] گفت: "روزی در خدمت [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} بودم چون خواستم برخیزم از ضعف تکیه بر دست خود کردم، پس مرا گریه گرفت گفتم، من امیدوار بودم که این امر ([[قیام]]) را دریابم و مرا قوتی باشد". فرمود: "آیا شما [[راضی]] نیستید که [[دشمنان]] شما بعضی، بعضی را بکشند و شماها در خانهها خود ایمن هستید، بدان که چون آن هنگام شود به هر مردی از شما قوت چهل مرد داده شود و دلهای شما مانند [[پارههای آهن]] محکم گردد، اگر بر کوهها بزنید کوهها را بشکافید و شماها قوام [[زمین]] و خزینهداران [[زمین]] خواهید بود"<ref>روضه کافی، ص ۲۳۳، ح ۴۴۹.</ref>. این [[اخبار]] چنانکه میبینی عام است برای همه [[یاران]]، بلکه برای همه [[شیعیان]] حتی بعد از زمان [[جنگ]]. {{عربی|"جعلنا الله ان شاء الله من شیعتهم و رزقنا ایام دولتهم و وفقنا لنصرتهم"}}»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۵۹.</ref>. | و نیز فرمود: "[[خداوند]] [[ترس]] را از دلهای [[شیعه]] ما ببرد و در [[دل]] [[دشمنان]] ما جای دهد، پس یک نفر از [[شیعیان]] از نیزه سریعتر و از شیر جریتر خواهد بود، [[دشمن]] خود را به نیزه طعن کند و به [[شمشیر]] بزند و یا پایمال کند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۳۶، ح ۷۰.</ref>. نیز فرمود: "هرگاه [[قائم]] ما [[قیام]] کند [[خداوند]]، [[شیعیان]] ما را در گوش و چشمشان مدد دهد، تا اینکه بین ایشان و بین [[قائم]]{{ع}} یک برید (چهار فرسخ) راه باشد، با او سخن بگویند و حرف او را بشنوند و او را ببینند در مکان خود"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۳۶، ح ۷۲.</ref>. نیز فرمود: "[[مؤمن]] در زمان [[قائم]]{{ع}} با اینکه در [[مشرق]] است برادر خود را که در [[مغرب]] است میبیند و همچنین آنکه در [[مغرب]] است آن را که در [[مشرق]] است میبیند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۹۱، ح ۲۱۳.</ref>. [[عبد الملک بن اعین]] گفت: "روزی در خدمت [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} بودم چون خواستم برخیزم از ضعف تکیه بر دست خود کردم، پس مرا گریه گرفت گفتم، من امیدوار بودم که این امر ([[قیام]]) را دریابم و مرا قوتی باشد". فرمود: "آیا شما [[راضی]] نیستید که [[دشمنان]] شما بعضی، بعضی را بکشند و شماها در خانهها خود ایمن هستید، بدان که چون آن هنگام شود به هر مردی از شما قوت چهل مرد داده شود و دلهای شما مانند [[پارههای آهن]] محکم گردد، اگر بر کوهها بزنید کوهها را بشکافید و شماها قوام [[زمین]] و خزینهداران [[زمین]] خواهید بود"<ref>روضه کافی، ص ۲۳۳، ح ۴۴۹.</ref>. این [[اخبار]] چنانکه میبینی عام است برای همه [[یاران]]، بلکه برای همه [[شیعیان]] حتی بعد از زمان [[جنگ]]. {{عربی|"جعلنا الله ان شاء الله من شیعتهم و رزقنا ایام دولتهم و وفقنا لنصرتهم"}}»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۵۹.</ref>. | ||
* [[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "برای آن حضرت مردانی است که گویا دلهای ایشان [[پارههای آهن]] است، هیچگاه در آن دلها شکی در [[ذات خدا]] نیامده و مخلوط به [[شک]] نگشته، از سنگ محکمتر و سختتر هستند، اگر بر کوهها حمله کنند کوهها را از بین ببرند، با رایات خود به هیچ شهری رو نیاورند مگر اینکه او را خراب کنند، گویا بر اسبهای ایشان عقاب سوار است پس خود را بر زین اسب [[امام]]{{ع}} میمالند و به این عمل [[تبرک]] میجویند و بر گرد او احاطه میکنند و بر اطراف او میچرخند تا او را به [[جان]] خود در جنگها حفظ کنند و آنچه او [[اراده]] کند پیش دستی کنند و به او وانگذارند، و مراد او را [[کفایت]] کنند. در میان ایشان مردانی است که شب را نمیخوابند، ایشان را در نمازشان ناله و زمزمه است مانند آواز [[زنبور عسل]] در کندوی خود، شبها را بر روی پاهای خود به [[عبادت]] میگذرانند و صبح میکنند بر بالای اسبان، در شبها چون راهب هستند و در روزها چون شیر، در [[مقام]] [[اطاعت]] و [[فرمانبری]] از [[امام]]{{ع}}، مطیعتر از کنیز برای آقای خود. دلهای ایشان مانند چراغ، گویا آن دلها قندیلهایی است از روشنی و مع ذلک ایشان از [[خشیت]] [[خدا]] در [[بیم]] و ترسند و در [[دعا]] درخواست [[شهادت]] میکنند و تمنا میکنند که در [[راه خدا]] کشته شوند، شعار ایشان {{عربی|"يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْن"}} است (ای خونخواهان [[حسین]]) هرگاه به راه افتند [[رعب]] در جلو ایشان بهقدر مسیر یک ماه حرکت کند، [[خداوند]]، [[امام]] را به ایشان [[نصرت]] خواهد کرد"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۲۹۶.</ref>. و نیز آن حضرت فرمود: "گویا نظر میکنم به [[قائم]] و [[اصحاب]] او در [[نجف]]، [[اصحاب]] او در برابر او چنان به حال [[خضوع]] و سکوتند که گویا مرغ بر سر ایشان نشسته، میبینم که زاد و توشههاشان تمام گشته و جامههاشان کهنه شده، اثر [[سجود]] بر پیشانیهاشان ظاهر است، در روز چون شیرند و در شب چون راهب، گویا دلهای ایشان پاره آهن است، به هر مردی از ایشان قوت چهل مرد داده میشود، هیچ فردی از ایشان نمیکشد مگر [[کافر]] یا [[منافق]] را، [[خداوند]] در کتاب خود ایشان را به "توسم" | * [[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "برای آن حضرت مردانی است که گویا دلهای ایشان [[پارههای آهن]] است، هیچگاه در آن دلها شکی در [[ذات خدا]] نیامده و مخلوط به [[شک]] نگشته، از سنگ محکمتر و سختتر هستند، اگر بر کوهها حمله کنند کوهها را از بین ببرند، با رایات خود به هیچ شهری رو نیاورند مگر اینکه او را خراب کنند، گویا بر اسبهای ایشان عقاب سوار است پس خود را بر زین اسب [[امام]]{{ع}} میمالند و به این عمل [[تبرک]] میجویند و بر گرد او احاطه میکنند و بر اطراف او میچرخند تا او را به [[جان]] خود در جنگها حفظ کنند و آنچه او [[اراده]] کند پیش دستی کنند و به او وانگذارند، و مراد او را [[کفایت]] کنند. در میان ایشان مردانی است که شب را نمیخوابند، ایشان را در نمازشان ناله و زمزمه است مانند آواز [[زنبور عسل]] در کندوی خود، شبها را بر روی پاهای خود به [[عبادت]] میگذرانند و صبح میکنند بر بالای اسبان، در شبها چون راهب هستند و در روزها چون شیر، در [[مقام]] [[اطاعت]] و [[فرمانبری]] از [[امام]]{{ع}}، مطیعتر از کنیز برای آقای خود. دلهای ایشان مانند چراغ، گویا آن دلها قندیلهایی است از روشنی و مع ذلک ایشان از [[خشیت]] [[خدا]] در [[بیم]] و ترسند و در [[دعا]] درخواست [[شهادت]] میکنند و تمنا میکنند که در [[راه خدا]] کشته شوند، شعار ایشان {{عربی|"يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْن"}} است (ای خونخواهان [[حسین]]) هرگاه به راه افتند [[رعب]] در جلو ایشان بهقدر مسیر یک ماه حرکت کند، [[خداوند]]، [[امام]] را به ایشان [[نصرت]] خواهد کرد"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۲۹۶.</ref>. و نیز آن حضرت فرمود: "گویا نظر میکنم به [[قائم]] و [[اصحاب]] او در [[نجف]]، [[اصحاب]] او در برابر او چنان به حال [[خضوع]] و سکوتند که گویا مرغ بر سر ایشان نشسته، میبینم که زاد و توشههاشان تمام گشته و جامههاشان کهنه شده، اثر [[سجود]] بر پیشانیهاشان ظاهر است، در روز چون شیرند و در شب چون راهب، گویا دلهای ایشان پاره آهن است، به هر مردی از ایشان قوت چهل مرد داده میشود، هیچ فردی از ایشان نمیکشد مگر [[کافر]] یا [[منافق]] را، [[خداوند]] در کتاب خود ایشان را به "توسم" وصف کرده فرموده: {{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ}}<ref> سوره حجر، ۷۵.</ref> یعنی ایشان اهل تفرس و [[صاحب]] فراستند، (پس به فراست خود [[مؤمن]] را از [[مشرک]] و [[منافق]] میشناسند، پس نمیکشند مگر [[مشرکان]] [[منافق]] را)"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۸۶، ح ۲۰۲.</ref>. | ||
[[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "آن حضرت [[سیصد و سیزده]] تن را به آفاق [[زمین]] میفرستد و دست بر پشت و سینههای ایشان میکشد پس در هیچ قضاوتی عاجز نمیمانند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۴۵، ح ۹۱.</ref>. [[حضرت صاحب الامر]] {{ع}} به [[علی بن ابراهیم بن مهزیار]] فرمود: "پدرم فرمود: گویا میبینم تو را که بیرقهای زرد و علمهای سفید بر اطراف تو به حرکت آمده و پرچمها میوزد در مابین حطیم و زمزم و گویا میبینم که بیعتهای پشت سر یکدیگر و صفای [[ولایت]] و [[دوستی]] بر تو منتظم گشته مانند منتظم شدن درها در رشتهها و میبینم دست دادن کفها را به تو برای [[بیعت]] در اطراف [[حجر الاسود]]، همه به ساحت تو ملتجی گشته، از جماعتی که [[خداوند]] ایشان را بیرون آورده و آفریده از طینت طاهره [[ولایت]] و [[تربت]] نفیسه، دلهای ایشان [[مقدس]] و منزه گشته از چرک [[نفاق]] و مهذب شده از [[پلیدی]] شقاق (مخالفتورزی) طبعهای ایشان برای [[دین]] نرم، و خوهای ایشان از [[دشمنی]] ورزیدن خشن، روهای ایشان برای قبول باز، [[فطرت]] ایشان برای [[فضل]] شکفته و درخشنده، [[دیانت]] دارند به [[دین حق]] و [[اهل حق]]، پس چون ارکان ایشان محکم شود و بنیان ایشان قوام پیدا کند، از هم شکافته و پاره شود طبقات [[امتها]] به سبب اجتماع و تکاثر ایشان، هنگامی که [[بیعت]] و [[تبعیت]] کنند تو را در سایه درخت عظیمی که شاخههای او بر اطراف [[دریاچه طبریه]] آویزان شده و سایه افکنده (در آنجاست که [[سفیانی]] کشته میشود) پس در آن وقت صبح [[حق]] تلألؤ کند و [[تاریکی]] [[باطل]] منجلی شود و [[خداوند]] طغیان را به سبب تو بشکند و [[خرد]] سازد و معالم [[ایمان]] را برگرداند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ۴۴۹، ح ۱۹.</ref>»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۱.</ref>. | [[حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "آن حضرت [[سیصد و سیزده]] تن را به آفاق [[زمین]] میفرستد و دست بر پشت و سینههای ایشان میکشد پس در هیچ قضاوتی عاجز نمیمانند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۴۵، ح ۹۱.</ref>. [[حضرت صاحب الامر]] {{ع}} به [[علی بن ابراهیم بن مهزیار]] فرمود: "پدرم فرمود: گویا میبینم تو را که بیرقهای زرد و علمهای سفید بر اطراف تو به حرکت آمده و پرچمها میوزد در مابین حطیم و زمزم و گویا میبینم که بیعتهای پشت سر یکدیگر و صفای [[ولایت]] و [[دوستی]] بر تو منتظم گشته مانند منتظم شدن درها در رشتهها و میبینم دست دادن کفها را به تو برای [[بیعت]] در اطراف [[حجر الاسود]]، همه به ساحت تو ملتجی گشته، از جماعتی که [[خداوند]] ایشان را بیرون آورده و آفریده از طینت طاهره [[ولایت]] و [[تربت]] نفیسه، دلهای ایشان [[مقدس]] و منزه گشته از چرک [[نفاق]] و مهذب شده از [[پلیدی]] شقاق (مخالفتورزی) طبعهای ایشان برای [[دین]] نرم، و خوهای ایشان از [[دشمنی]] ورزیدن خشن، روهای ایشان برای قبول باز، [[فطرت]] ایشان برای [[فضل]] شکفته و درخشنده، [[دیانت]] دارند به [[دین حق]] و [[اهل حق]]، پس چون ارکان ایشان محکم شود و بنیان ایشان قوام پیدا کند، از هم شکافته و پاره شود طبقات [[امتها]] به سبب اجتماع و تکاثر ایشان، هنگامی که [[بیعت]] و [[تبعیت]] کنند تو را در سایه درخت عظیمی که شاخههای او بر اطراف [[دریاچه طبریه]] آویزان شده و سایه افکنده (در آنجاست که [[سفیانی]] کشته میشود) پس در آن وقت صبح [[حق]] تلألؤ کند و [[تاریکی]] [[باطل]] منجلی شود و [[خداوند]] طغیان را به سبب تو بشکند و [[خرد]] سازد و معالم [[ایمان]] را برگرداند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ۴۴۹، ح ۱۹.</ref>»<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۱.</ref>. | ||
خط ۲۳۳: | خط ۲۳۳: | ||
# [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} در [[تأویل]] سخن [[خدای متعال]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ}}<ref> و اگر عذاب را از آنان چندگاهی پس افکنیم به یقین میگویند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشید روزی که به آنان برسد از ایشان بازگردانده نمیشود و آنچه به ریشخند میگرفتند آنها را فرا میگیرد؛ سوره هود، آیه: ۸.</ref> فرمودند: مراد از [[امت]] معدود، [[یاران مهدی]] در [[آخر الزمان]]ند؛ [[سیصد و سیزده]] نفر به تعداد افراد [[جنگ بدر]]. آنان در ساعتی جمع میشوند؛ مانند ابرهایی که در پاییز جمع میگردند"<ref>{{عربی|" أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يَعْنِي عِدَّةً كَعِدَّةِ بَدْرٍ قَالَ يَجْمَعُونَ لَهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ "}}؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۵، ح ۴۲؛ نیز: ر. ک: الغیبة، ص ۲۴۱.</ref> | # [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} در [[تأویل]] سخن [[خدای متعال]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ}}<ref> و اگر عذاب را از آنان چندگاهی پس افکنیم به یقین میگویند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشید روزی که به آنان برسد از ایشان بازگردانده نمیشود و آنچه به ریشخند میگرفتند آنها را فرا میگیرد؛ سوره هود، آیه: ۸.</ref> فرمودند: مراد از [[امت]] معدود، [[یاران مهدی]] در [[آخر الزمان]]ند؛ [[سیصد و سیزده]] نفر به تعداد افراد [[جنگ بدر]]. آنان در ساعتی جمع میشوند؛ مانند ابرهایی که در پاییز جمع میگردند"<ref>{{عربی|" أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يَعْنِي عِدَّةً كَعِدَّةِ بَدْرٍ قَالَ يَجْمَعُونَ لَهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ "}}؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۵، ح ۴۲؛ نیز: ر. ک: الغیبة، ص ۲۴۱.</ref> | ||
#از [[امام صادق]]{{ع}} درباره این سخن [[خدای تعالی]] {{متن قرآن|وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا }}<ref> در نیکیها بر یکدیگر پیشی گیرید. هر کجا باشید، خدا همه شما را خواهد آورد؛ سوره بقره، آیه: ۱۴۸.</ref> [[روایت]] شده است: {{عربی|" يَعْنِي أَصْحَابَ الْقَائِم "}}<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص ۳۱۳، ح ۴۸۷.</ref>. و نیز فرمود: "مقصود سیصد و اندی [[یاران قائم]] است، و آنان- و اللّه- [[امت]] معدودهاند. در یک ساعت جمع میشوند؛ همانگونه که ابرها در پاییز جمع میشوند"<ref> کافی، ج ۸، ص ۳۱۳، ح ۴۸۷؛ همچنین ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۴۷۷؛ الغیبة، ص ۲۸۲.</ref> | #از [[امام صادق]]{{ع}} درباره این سخن [[خدای تعالی]] {{متن قرآن|وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا }}<ref> در نیکیها بر یکدیگر پیشی گیرید. هر کجا باشید، خدا همه شما را خواهد آورد؛ سوره بقره، آیه: ۱۴۸.</ref> [[روایت]] شده است: {{عربی|" يَعْنِي أَصْحَابَ الْقَائِم "}}<ref> شیخ کلینی، کافی، ج ۸، ص ۳۱۳، ح ۴۸۷.</ref>. و نیز فرمود: "مقصود سیصد و اندی [[یاران قائم]] است، و آنان- و اللّه- [[امت]] معدودهاند. در یک ساعت جمع میشوند؛ همانگونه که ابرها در پاییز جمع میشوند"<ref> کافی، ج ۸، ص ۳۱۳، ح ۴۸۷؛ همچنین ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۴۷۷؛ الغیبة، ص ۲۸۲.</ref> | ||
* [[امام صادق]]{{ع}} در | * [[امام صادق]]{{ع}} در وصف [[یاران خاصّ]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} فرمود: "مردانی که گویی قلبهایشان مانند [[پارههای آهن]] است. هیچ چیز نتواند دلهای آنان را نسبت به ذات [[خداوند]] گرفتار [[شک]] سازد. سختتر از سنگ هستند. اگر بر کوهها حمله کنند، آنها را از هم خواهند پاشید... گویی که بر اسبان خود، مانند عقاب هستند. بر زین اسب [[امام]] دست میکشند و از این کار [[برکت]] طلب میکنند. گرد [[امام]] خویش چرخیده، در جنگها [[جان]] خود را سپر او میسازند و هرچه بخواهد برایش انجام میدهند. مردانی که شبها نمیخوابند؛ در نمازشان همهمهای چون صدای [[زنبور عسل]] دارند. شبها بر پای خویش [[ایستاده]] و صبح بر مرکبهای خود سوارند. [[پارسایان]] شباند و شیران روز. [[اطاعت]] آنان در برابر امامشان، از [[اطاعت]] کنیز برای آقایش زیادتر است. مانند چراغها هستند... گویی که دلهایشان قندیل است. از [[ترس]] [[خدا]] بیمناک و خواهان شهادتاند. تمنایشان [[شهید]] شدن در [[راه خدا]] است. شعارشان این است: ای [[مردم]]! برای خونخواهی [[حسین]] به پا خیزید. وقتی حرکت میکنند، پیشاپیش آنان به فاصله یک ماه [[ترس]] و [[وحشت]] حرکت کند، آنان دسته دسته به سوی مولا میروند. [[خدا]] به وسیله آنان [[امام]] [[راستین]] را [[یاری]] میفرماید"<ref> محمّد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸.</ref> | ||
*از مجموع روایاتی که در دست است، درباره صفات و ویژگیهای این بزرگان، میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: | *از مجموع روایاتی که در دست است، درباره صفات و ویژگیهای این بزرگان، میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: | ||
#آنان از مناطق مختلف [[جهان]] به صورتی خارق العاده گرد هم میآیند. | #آنان از مناطق مختلف [[جهان]] به صورتی خارق العاده گرد هم میآیند. | ||
خط ۲۸۱: | خط ۲۸۱: | ||
#'''[[عبادت]] و [[صلابت]]:''' آنان که از پیشوای خود [[الگو]] گرفتهاند، روزها و شبها را با یاد شیرین [[حق]] و [[مناجات]] با او سپری میکنند. [[امام صادق]]{{ع}} درباره آنان فرمود: "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۴.</ref>. و این یاد [[حق]]، در همه حالات آنان تجلّی دارد. همین ذکر دایمی و همیشگی [[خدا]] است که از آنان، مردانی آهنین میسازد که هیچ چیز [[صلابت]] و [[استواری]] آنان را درهم نمیشکند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آنان، مردانی هستند که گویا دلهایشان [[پارههای آهن]] است"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref> | #'''[[عبادت]] و [[صلابت]]:''' آنان که از پیشوای خود [[الگو]] گرفتهاند، روزها و شبها را با یاد شیرین [[حق]] و [[مناجات]] با او سپری میکنند. [[امام صادق]]{{ع}} درباره آنان فرمود: "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۴.</ref>. و این یاد [[حق]]، در همه حالات آنان تجلّی دارد. همین ذکر دایمی و همیشگی [[خدا]] است که از آنان، مردانی آهنین میسازد که هیچ چیز [[صلابت]] و [[استواری]] آنان را درهم نمیشکند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آنان، مردانی هستند که گویا دلهایشان [[پارههای آهن]] است"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref> | ||
#'''[[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]:''' [[معرفت]] عمیق به [[خدا]] و [[امام]]، نگاه آنان را به زندگی و [[حقیقت]] [[انسانیت]]، تنظیم میکند و [[شناخت]] صحیحی از [[هدف]] زندگی و [[وظیفه]] یک [[انسان]] به آنان میدهد. آنان در مییابند که برای کسب کمال، زندگی میکنند و میفهمند که راه تحصیل کمال، آن است که همه وجود شان برای [[خدا]] و [[دین خدا]] باشد؛ از این رو حاضر به هر نوع [[فداکاری]] و ایثارند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}] در میدان رزم، گرد او میگردند و با [[جان]] خود، از او محافظت میکنند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref>. آنان که [[خدا]] و [[امام]] را شناختند، نهایت آرزویشان، [[شهادت]] در [[راه خدا]] و در رکاب [[امام]] است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آنان [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref>. | #'''[[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]:''' [[معرفت]] عمیق به [[خدا]] و [[امام]]، نگاه آنان را به زندگی و [[حقیقت]] [[انسانیت]]، تنظیم میکند و [[شناخت]] صحیحی از [[هدف]] زندگی و [[وظیفه]] یک [[انسان]] به آنان میدهد. آنان در مییابند که برای کسب کمال، زندگی میکنند و میفهمند که راه تحصیل کمال، آن است که همه وجود شان برای [[خدا]] و [[دین خدا]] باشد؛ از این رو حاضر به هر نوع [[فداکاری]] و ایثارند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}] در میدان رزم، گرد او میگردند و با [[جان]] خود، از او محافظت میکنند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref>. آنان که [[خدا]] و [[امام]] را شناختند، نهایت آرزویشان، [[شهادت]] در [[راه خدا]] و در رکاب [[امام]] است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آنان [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref>. | ||
#'''[[شجاعت]] و [[دلیری]]:''' [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} مانند مولایشان، افرادی [[شجاع]] و مردانی پولادین هستند که از هیچ چیز جز [[خدا]] هراس ندارند. [[امام علی]]{{ع}} در | #'''[[شجاعت]] و [[دلیری]]:''' [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} مانند مولایشان، افرادی [[شجاع]] و مردانی پولادین هستند که از هیچ چیز جز [[خدا]] هراس ندارند. [[امام علی]]{{ع}} در وصف آنان فرمود: "همه آنان، شیرانی هستند که از بیشه بیرون شدهاند و اگر [[اراده]] کنند، کوهها را از جا میکنند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۴.</ref> | ||
#'''[[صبر]] و [[بردباری]]:''' [[مبارزه]] برضد [[ظلم]] جهانی و [[تلاش]] برای برقراری [[عدالت]]، با [[رنج]] و مشقتهای فراوان همراه است. [[یاوران]] [[امام]]، در راه تحقّق آرمانهای جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} همه ناگواریها را به [[جان]] میخرند؛ ولی از سر [[اخلاص]] و [[تواضع]]، عمل خود را ناچیز میشمارند. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: "آنان، گروهی هستند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر [[خداوند]] منّت نمیگذارند و از این که [[جان]] خویش را تقدیم حضرت [[حق]] میکنند، به خود نمیبالند و آن را بزرگ نمیشمارند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۴.</ref> | #'''[[صبر]] و [[بردباری]]:''' [[مبارزه]] برضد [[ظلم]] جهانی و [[تلاش]] برای برقراری [[عدالت]]، با [[رنج]] و مشقتهای فراوان همراه است. [[یاوران]] [[امام]]، در راه تحقّق آرمانهای جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} همه ناگواریها را به [[جان]] میخرند؛ ولی از سر [[اخلاص]] و [[تواضع]]، عمل خود را ناچیز میشمارند. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: "آنان، گروهی هستند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر [[خداوند]] منّت نمیگذارند و از این که [[جان]] خویش را تقدیم حضرت [[حق]] میکنند، به خود نمیبالند و آن را بزرگ نمیشمارند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۴.</ref> | ||
#'''[[اتحاد]] و [[همدلی]]:''' آنان، خودخواهیها و خواستههای شخصی را از خود دور کردهاند. همه چیز را برای [[هدف]] واحد میخواهند و زیر یک [[پرچم]] به [[قیام]] میپردازند. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: "ایشان، یکدل و هماهنگ هستند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۳.</ref> | #'''[[اتحاد]] و [[همدلی]]:''' آنان، خودخواهیها و خواستههای شخصی را از خود دور کردهاند. همه چیز را برای [[هدف]] واحد میخواهند و زیر یک [[پرچم]] به [[قیام]] میپردازند. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: "ایشان، یکدل و هماهنگ هستند"<ref>یوم الخلاص، ص۲۲۳.</ref> | ||
#'''[[زهد]] و [[پارسایی]]:''' [[امام علی]]{{ع}} در | #'''[[زهد]] و [[پارسایی]]:''' [[امام علی]]{{ع}} در وصف [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} فرموده است: "او، از یارانش [[بیعت]] میگیرد که طلا و نقرهای نیندوزند و گندم و جویی [[ذخیره]] نکنند"<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، فصل ۶، ب۱۱، ح۴.</ref> آنان، اهداف بلندی دارند و برای آرمانی بزرگ برخاسته اند؛ لذا مادیات و [[دنیا]] نباید آنان را از [[هدف]] باز دارد؛ بنابراین کسانی که با دیدن زرق و برق [[دنیا]]، چشمهایشان خیره شده و دلهایشان میلرزد، میان [[یاوران]] [[امام]]، جایی ندارند. البته نباید فراموش کرد که این حالات و ویژگیها، یک باره در [[انسان]] متجلّی نمیشود و [[آدمی]]، به آنها متّصف نمیشود؛ بلکه باید سالها برای تحصیل آنها [[تلاش]] کند؛ از این رو، [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در دوران [[غیبت]]، به [[سازندگی]] مشغول میشوند. یاور [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در همه حال پیرو [[امام]] خود است و [[اطاعت]] از او را، سر لوحه زندگی خود قرار میدهد. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود:{{عربی|" %|"طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَ قَائِمَ أَهْلِ بَيْتِي وَ هُوَ مُقْتَدٍ بِهِ قَبْلَ قِيَامِهِ يَأْتَمُ بِهِ "}} <ref>خوشا به حال کسی که قائم [[اهل بیت]] مرا درک کند، در حالی که پیش از قیامش، به او اقتدا کرده و از او پیروی نماید؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۹</ref>. روشن است که بدون یار و یاور نباید [[منتظر]] حرکت و اقدامی بود، هر چند برنامه و [[رهبر]] آماده باشد<ref>برای آگاهی بیشتر ر.ک: [[نصرت الله آیتی]]، فصل نامه انتظار موعود، ش۳، سال ۱۳۸۱.</ref>»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]، ص ۳۰ - ۳۶.</ref>. | ||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۴۷۲: | خط ۴۷۲: | ||
«کارآمدی و [[شایستگی]] [[یاران امام]] عصر{{ع}} در [[روایات]] صادره از [[معصومین]] به معنای دارا بودن صفات و ویژگیهایی است که در اینجا به بیان مهمترین آنها میپردازیم. | «کارآمدی و [[شایستگی]] [[یاران امام]] عصر{{ع}} در [[روایات]] صادره از [[معصومین]] به معنای دارا بودن صفات و ویژگیهایی است که در اینجا به بیان مهمترین آنها میپردازیم. | ||
#'''[[ایمان]] مستحکم:''' اصلیترین ویژگی انصارالمهدی، [[ایمان]] و [[باور]] مستحکم به [[خداوند]] است که از راه [[معرفت]] بالا به [[خدا]] و [[اعمال صالح]] ایجاد شده است؛ همچنانکه [[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: "آنان مردانی هستند که دلهایشان مانند [[پارههای آهن]] است، شکی در [[ایمان به خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمترند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | #'''[[ایمان]] مستحکم:''' اصلیترین ویژگی انصارالمهدی، [[ایمان]] و [[باور]] مستحکم به [[خداوند]] است که از راه [[معرفت]] بالا به [[خدا]] و [[اعمال صالح]] ایجاد شده است؛ همچنانکه [[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: "آنان مردانی هستند که دلهایشان مانند [[پارههای آهن]] است، شکی در [[ایمان به خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمترند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | ||
#'''[[عبادت]] و [[مناجات]]:''' [[عبودیت]] [[نیازمند]] تمرین و اظهار [[خشوع]] در برابر [[خداوند]] است و [[انسان]] با [[عبادت]] یاد میگیرد که در همه عرصههای [[زندگی]] [[تسلیم]] خواسته [[خدا]] باشد. هر [[قدر]] [[امتحانات الهی]] سختتر باشد، اهمیت [[عبادت]] بیشتر خواهد بود؛ چنانچه در | #'''[[عبادت]] و [[مناجات]]:''' [[عبودیت]] [[نیازمند]] تمرین و اظهار [[خشوع]] در برابر [[خداوند]] است و [[انسان]] با [[عبادت]] یاد میگیرد که در همه عرصههای [[زندگی]] [[تسلیم]] خواسته [[خدا]] باشد. هر [[قدر]] [[امتحانات الهی]] سختتر باشد، اهمیت [[عبادت]] بیشتر خواهد بود؛ چنانچه در وصف [[یاران]] [[حضرت]]{{ع}} آمده است: "مردانی در میان آنها هستند که شبها نمیخوابند، زمزمه آنها در حال [[عبادت]] همچون [[زنبور عسل]] است. تمام شب را به [[عبادت]] مشغولند و روزها، سواره به [[دشمن]] حمله میکنند. آنها در وقت شب، [[راهب]] و در هنگام روز، شیرند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | ||
#'''[[معرفت]] به [[امام]]:''' پس از [[معرفت]] به [[خدا]]، [[معرفت]] به [[امام]]{{ع}} مهمترین [[سرمایه]] انصارالمهدی است. [[کسب معرفت]]، ناگهانی نیست بلکه آنها در [[زمان غیبت]] [[امام]]{{ع}} و [[انتظار]] ظهورش به این [[معرفت]] رسیدهاند، چنانچه [[امام سجاد]]{{ع}} فرمودند: "[[مردم]] [[زمان غیبت]] او که [[معتقد به امامت]] او و [[منتظر]] ظهورش هستند، از [[مردم]] هر زمانی برترند؛ زیرا [[خداوند]] [[عقل]]، [[فهم]] و معرفتی به آنها عطا کرده که [[غیبت]] نزد آنها چون مشاهده است"<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. | #'''[[معرفت]] به [[امام]]:''' پس از [[معرفت]] به [[خدا]]، [[معرفت]] به [[امام]]{{ع}} مهمترین [[سرمایه]] انصارالمهدی است. [[کسب معرفت]]، ناگهانی نیست بلکه آنها در [[زمان غیبت]] [[امام]]{{ع}} و [[انتظار]] ظهورش به این [[معرفت]] رسیدهاند، چنانچه [[امام سجاد]]{{ع}} فرمودند: "[[مردم]] [[زمان غیبت]] او که [[معتقد به امامت]] او و [[منتظر]] ظهورش هستند، از [[مردم]] هر زمانی برترند؛ زیرا [[خداوند]] [[عقل]]، [[فهم]] و معرفتی به آنها عطا کرده که [[غیبت]] نزد آنها چون مشاهده است"<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. | ||
#'''[[ولایتپذیری]] و [[اطاعت از امام]]:''' از مهمترین ویژگیهای عملی انصارالمهدی، [[ولایتپذیری]] و [[اطاعت]] بیچون و چرا از [[امام]]{{ع}} است. آن چنانکه در توصیف آنها آمده است: "[[فرمانبرداری]] آنها از [[امام]] بیش از [[فرمانبرداری]] کنیز از آقایش است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | #'''[[ولایتپذیری]] و [[اطاعت از امام]]:''' از مهمترین ویژگیهای عملی انصارالمهدی، [[ولایتپذیری]] و [[اطاعت]] بیچون و چرا از [[امام]]{{ع}} است. آن چنانکه در توصیف آنها آمده است: "[[فرمانبرداری]] آنها از [[امام]] بیش از [[فرمانبرداری]] کنیز از آقایش است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | ||
خط ۴۹۳: | خط ۴۹۳: | ||
| پاسخ = آقای '''[[مهدی لطفی]]'''، در کتاب ''«[[پیامبر و امام مهدی (کتاب)|پیامبر و امام مهدی]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[مهدی لطفی]]'''، در کتاب ''«[[پیامبر و امام مهدی (کتاب)|پیامبر و امام مهدی]]»'' در اینباره گفته است: | ||
[[یاران مهدی]]{{ع}} نشانههایی دارند که به آنها شناخته میشوند. آنان که میخواهند از [[یاران]] [[حضرت]] باشند، باید بکوشند خود را به آن صفتها بیارایند. [[پیامبر اسلام]] در | [[یاران مهدی]]{{ع}} نشانههایی دارند که به آنها شناخته میشوند. آنان که میخواهند از [[یاران]] [[حضرت]] باشند، باید بکوشند خود را به آن صفتها بیارایند. [[پیامبر اسلام]] در وصف [[یاران]] [[حضرت]] فرمود: "... آنان عابدان [[شب]] و [[شیران روز]] هستند. قلوبشان چون آهن، محکم و انعطاف ناپذیر است..."<ref>شیخ مفید، الاختصاص، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۲۵ ه.ق، چ ۷، ص۲۰۸.</ref>. در [[حدیثی]] دیگر، [[یاران]] [[حضرت]] را ۳۱۳ نفر به تعداد [[اصحاب بدر]] میداند و آنان را به گنجهای گرانقیمت [[تشبیه]] میکند <ref>بحارالانوار، ج۳۶، ص۲۰۷.</ref>. [[پیامبر اعظم]]{{صل}} در [[حدیث]] دیگری، دو ویژگی برای [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} بیان میکند که [[منتظران]] حضرتش باید در [[دوران غیبت]] بکوشند خود را به این دو ویژگی بیارایند تا بتوانند در شمار [[یاران]] آن [[حضرت]] قرار گیرند. [[پیامبر اسلام]] فرمود: "یاران [[مهدی]]{{ع}} در [[جنگها]] حملهور و در [[اطاعت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} بسیار کوشا هستند"<ref>کمال الدین، ج۱، باب ۲۴، ص۴ و ۵، ح۱۱.</ref>. بنابراین، [[نشانه]] [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}}، [[شجاعت]] و برخورداری از [[ایمان راسخ]] و [[سختکوشی]] در [[اطاعت]] از آن [[حضرت]] است، به گونهای که در همه [[کارها]] هدفشان جلب [[رضایت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} باشد<ref>[[مهدی لطفی|لطفی، مهدی]]، [[پیامبر و امام مهدی (کتاب)| پیامبر و امام مهدی]]، ص۴۱- ۴۲.</ref>. | ||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۵۳۶: | خط ۵۳۶: | ||
#'''[[عبادت]] و [[صلابت]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} درباره آنان فرمود: "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref>. و این یاد [[حق]]، در همه حالات آنان تجلّی دارد. همچنین فرمود: "آنان، مردانی هستند که گویا، دلهایشان [[پارههای آهن]] است".<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref> | #'''[[عبادت]] و [[صلابت]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} درباره آنان فرمود: "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref>. و این یاد [[حق]]، در همه حالات آنان تجلّی دارد. همچنین فرمود: "آنان، مردانی هستند که گویا، دلهایشان [[پارههای آهن]] است".<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref> | ||
#'''[[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در میدان رزم، در اطراف او میچرخند و با [[جان]] خود، از او محافظت میکنند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref> همچنین فرمود: "آنان [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref>. | #'''[[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در میدان رزم، در اطراف او میچرخند و با [[جان]] خود، از او محافظت میکنند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref> همچنین فرمود: "آنان [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷ و ۳۰۸.</ref>. | ||
#'''[[شجاعت]] و [[دلیری]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در | #'''[[شجاعت]] و [[دلیری]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در وصف آنان فرمود: "همه آنان، شیرانی هستند که از بیشه، بیرون شدهاند و اگر [[اراده]] کنند، کوهها را از جا میکنند"<ref>روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج۱، ح۴۷۷، ص۴۱۴.</ref> | ||
#'''[[صبر]] و [[بردباری]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} میفرماید: "آنان، گروهی هستند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر [[خداوند]] منّت نمیگذارند و از این که [[جان]] خویش را تقدیم حضرت [[حق]] میکنند به خود نمیبالند و آن را بزرگ نمیشمارند"<ref>روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج۱، ح۴۷۷، ص۴۱۴.</ref> | #'''[[صبر]] و [[بردباری]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} میفرماید: "آنان، گروهی هستند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر [[خداوند]] منّت نمیگذارند و از این که [[جان]] خویش را تقدیم حضرت [[حق]] میکنند به خود نمیبالند و آن را بزرگ نمیشمارند"<ref>روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج۱، ح۴۷۷، ص۴۱۴.</ref> | ||
#'''[[اتحاد]] و [[همدلی]]:''' آنان، خودخواهیها و خواستههای شخصی را از خود دور کردهاند و همه چیز را برای [[هدف]] واحد میخواهند و زیر یک [[پرچم]] به [[قیام]] میپردازند. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} میفرماید: "ایشان، یک [[دل]] و هماهنگ هستند"<ref>روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج۱، ح۴۷۷، ص۲۲۳.</ref>. | #'''[[اتحاد]] و [[همدلی]]:''' آنان، خودخواهیها و خواستههای شخصی را از خود دور کردهاند و همه چیز را برای [[هدف]] واحد میخواهند و زیر یک [[پرچم]] به [[قیام]] میپردازند. [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} میفرماید: "ایشان، یک [[دل]] و هماهنگ هستند"<ref>روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج۱، ح۴۷۷، ص۲۲۳.</ref>. | ||
#'''[[زهد]] و [[پارسایی]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در | #'''[[زهد]] و [[پارسایی]]:''' [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در وصف [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} فرموده است: " او، از یارانش [[بیعت]] میگیرد که طلا و نقره ای پس انداز نکنند و گندم و جویی [[ذخیره]] نکنند<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، فصل ۶، ب۱۱، ح۴.</ref>"»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۱۰۳- ۱۰۵.</ref>. | ||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۵۵۱: | خط ۵۵۱: | ||
#'''[[عبادت]] و [[صلابت]]:''' [[یاوران]] [[امام مهدی|مهدی]] در [[عبادت]] از پیشوای خود [[الگو]] گرفتهاند و روزها و شبها را با ذکر شیرین [[حق]] سپری میکنند. [[امام صادق]]{{ع}} درباره آنها فرمود: "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند"<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref>. در سخنی دیگر فرمود: "بر فراز اسبها، [[خدا]] را [[تسبیح]] میگویند"<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref>. و همین ذکر خداست که از آنان مردانی آهنین ساخته است که هیچ چیز [[صلابت]] و استواریای آنها را در هم نمیشکند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آنان مردانی هستند که گویی دلهایشان [[پارههای آهن]] است.<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref> | #'''[[عبادت]] و [[صلابت]]:''' [[یاوران]] [[امام مهدی|مهدی]] در [[عبادت]] از پیشوای خود [[الگو]] گرفتهاند و روزها و شبها را با ذکر شیرین [[حق]] سپری میکنند. [[امام صادق]]{{ع}} درباره آنها فرمود: "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند"<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref>. در سخنی دیگر فرمود: "بر فراز اسبها، [[خدا]] را [[تسبیح]] میگویند"<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref>. و همین ذکر خداست که از آنان مردانی آهنین ساخته است که هیچ چیز [[صلابت]] و استواریای آنها را در هم نمیشکند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "آنان مردانی هستند که گویی دلهایشان [[پارههای آهن]] است.<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref> | ||
#'''[[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]:''' [[معرفت]] عمیق [[یاران]]، به [[امام مهدی]]، دلهای آنها را سرشار از [[عشق]] به [[امام]] میکند؛ بنابراین در میدان رزم او را چون نگینی در میان میگیرند و [[جان]] خود را سپر بلای او میکنند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[یاران امام مهدی]]{{ع}} در میدان رزم در اطراف او میچرخند و با [[جان]] خود، از او محافظت میکنند.<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref> و نیز فرمود: "آنها [[آرزو]] میکنند که در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند.<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref>. | #'''[[جان نثاری]] و [[شهادتطلبی]]:''' [[معرفت]] عمیق [[یاران]]، به [[امام مهدی]]، دلهای آنها را سرشار از [[عشق]] به [[امام]] میکند؛ بنابراین در میدان رزم او را چون نگینی در میان میگیرند و [[جان]] خود را سپر بلای او میکنند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[یاران امام مهدی]]{{ع}} در میدان رزم در اطراف او میچرخند و با [[جان]] خود، از او محافظت میکنند.<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref> و نیز فرمود: "آنها [[آرزو]] میکنند که در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند.<ref>بحار الانور، ج ۵۲، ح ۸۲، ص ۳۰۸.</ref>. | ||
#'''[[شجاعت]] و [[دلیری]]:''' [[یاران امام مهدی]]{{ع}} مانند مولایشان افرادی [[شجاع]] و مردانی پولادین هستند. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در | #'''[[شجاعت]] و [[دلیری]]:''' [[یاران امام مهدی]]{{ع}} مانند مولایشان افرادی [[شجاع]] و مردانی پولادین هستند. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در وصف آنها فرمود: "همه آنها شیرانی هستند که از بیشهها بیرون شدهاند و اگر [[اراده]] کنند، کوهها را از جا میکنند.<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ح ۶۴۲، ص ۱۳۷.</ref> | ||
#'''[[صبر]] و [[بردباری]]:''' بدیهی است که [[مبارزه]] بر ضد [[ظلم]] جهانی و برقراری [[حکومت]] [[عدل]] جهانی، با [[رنج]] و مشقتهای فراوان همراه است. [[یاوران]] [[امام]] در راه تحقق آرمانهای جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} مشکلات و ناگواریها را به [[جان]] میخرند؛ ولی از سر [[اخلاص]] و [[تواضع]]، عمل خود را ناچیز میشمارند. [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "آنها گروهی هستند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر [[خداوند]] منّت نمیگذارند و از این که [[جان]] خویش را تقدیم آستان حضرت [[حق]] میکنند، به خود نمیبالند و آن را بزرگ نمیشمارند.<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ح ۶۴۲، ص ۱۳۷.</ref> | #'''[[صبر]] و [[بردباری]]:''' بدیهی است که [[مبارزه]] بر ضد [[ظلم]] جهانی و برقراری [[حکومت]] [[عدل]] جهانی، با [[رنج]] و مشقتهای فراوان همراه است. [[یاوران]] [[امام]] در راه تحقق آرمانهای جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} مشکلات و ناگواریها را به [[جان]] میخرند؛ ولی از سر [[اخلاص]] و [[تواضع]]، عمل خود را ناچیز میشمارند. [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "آنها گروهی هستند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر [[خداوند]] منّت نمیگذارند و از این که [[جان]] خویش را تقدیم آستان حضرت [[حق]] میکنند، به خود نمیبالند و آن را بزرگ نمیشمارند.<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ح ۶۴۲، ص ۱۳۷.</ref> | ||
#'''اتّحاد و [[همدلی]]:''' [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} در توصیف [[همدلی]] و [[اتحاد]] [[یاران]] [[امام]] چنین فرمود: "ایشان یکدل و هماهنگ هستند".<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ح ۶۴۲، ص ۱۳۷.</ref>. این یکدلی به سبب آن است که خودخواهیها و خواستههای شخصی در وجود آنان نیست. آنها با [[اعتقادی]] صحیح در زیر یک [[پرچم]] و برای یک [[هدف]]، [[قیام]] میکنند و این خود یکی از عوامل [[پیروزی]] آنها بر جبهه مقابل میباشد. | #'''اتّحاد و [[همدلی]]:''' [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} در توصیف [[همدلی]] و [[اتحاد]] [[یاران]] [[امام]] چنین فرمود: "ایشان یکدل و هماهنگ هستند".<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۴، ح ۶۴۲، ص ۱۳۷.</ref>. این یکدلی به سبب آن است که خودخواهیها و خواستههای شخصی در وجود آنان نیست. آنها با [[اعتقادی]] صحیح در زیر یک [[پرچم]] و برای یک [[هدف]]، [[قیام]] میکنند و این خود یکی از عوامل [[پیروزی]] آنها بر جبهه مقابل میباشد. | ||
#'''[[زهد]] و [[پارسایی]]:''' [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} در | #'''[[زهد]] و [[پارسایی]]:''' [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} در وصف [[یاران امام مهدی]]{{ع}} فرمود: "او از یارانش [[بیعت]] میگیرد که طلا و نقرهای نیندوزند و گندم و جوی [[ذخیره]] نکنند".<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، فصل ۶، باب ۱۱، ح ۴، ص۵۸۱.</ref> آنان اهداف بلندی دارند و برای آرمانی بزرگ برخاستهاند و مادّیات [[دنیا]] نباید آنها را از اهداف و آرمانها باز دارد؛ بنابراین آنها که با دیدن زرق و برق [[دنیا]]، چشمهایشان خیره میشود و دلهایشان میلرزد در میان [[یاوران]] ویژه [[امام مهدی]]{{ع}} جایی ندارند. | ||
*آنچه گذشت بخشی از ویژگیهای [[یاران امام مهدی]]{{ع}} بود. به سبب برخورداری از این خصوصیات، در [[روایات]] از آنان به بزرگی یاد شده است و [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}} زبان به [[ستایش]] و بزرگداشت آنان گشودهاند. | *آنچه گذشت بخشی از ویژگیهای [[یاران امام مهدی]]{{ع}} بود. به سبب برخورداری از این خصوصیات، در [[روایات]] از آنان به بزرگی یاد شده است و [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}} زبان به [[ستایش]] و بزرگداشت آنان گشودهاند. | ||
* [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} در | * [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} در وصف آنان فرموده است: "آنان [[بهترین]] [[امت]] من هستند" <ref>{{عربی|" أُولئِكَ هُمُ خِيَارَ الْأَمَةِ "}}؛ غیبت طوسی، ح ۴۹۵، ص ۴۷۳.</ref>. و در سخنی دیگر [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرموده است: "پدر و مادرم فدای گروه اندکی باد که در [[زمین]] ناشناختهاند!"<ref>{{عربی|" فبابي وَ أُمِّي مَنْ عِدَّةِ قَلِيلَةُ أسمائهم فِي الْأَرْضِ مَجْهُولَةُ "}}؛ نهج البلاغه فیض الاسلام، خطبه ۲۲۹، ص ۷۵۵.</ref> | ||
*البتّه [[یاوران]] [[امام مهدی]]{{ع}} طبق لیاقت و شایستگیها در ردههای مختلف قرار میگیرند. در [[روایات]] آمده است که آن حضرت علاوه بر ۳۱۳ نفر یار ویژه که اعضای اصلی [[قیام]] را تشکیل میدهند، از لشکری ده هزار نفری نیز برخوردار است و به علاوه خیل عظیم [[مؤمنان]] [[منتظر]] به [[یاری]] او خواهند شتافت»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۶۰ - ۱۶۳.</ref>. | *البتّه [[یاوران]] [[امام مهدی]]{{ع}} طبق لیاقت و شایستگیها در ردههای مختلف قرار میگیرند. در [[روایات]] آمده است که آن حضرت علاوه بر ۳۱۳ نفر یار ویژه که اعضای اصلی [[قیام]] را تشکیل میدهند، از لشکری ده هزار نفری نیز برخوردار است و به علاوه خیل عظیم [[مؤمنان]] [[منتظر]] به [[یاری]] او خواهند شتافت»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۶۰ - ۱۶۳.</ref>. | ||
}} | }} |