سرگذشت زندگی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

== عصر خلافت امیرالمؤمنین ==

{{همچنین|خلافت امام علی}}

گزارش‌های تاریخی حاکی از آن است که [[امام]] پیش از [[جنگ صفین]] برای [[مردم کوفه]] [[سخنرانی]] کرده و آنان را به [[جهاد]] [[تشویق]] نموده و از [[سستی]] در آن [[پرهیز]] داده است<ref>وقعة صفین، ص۱۱۴-۱۱۵؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی‌الحدید، ج۳. ص۱۸۶.</ref>. در [[جنگ‌ها]] علی {{ع}} [[مراقبت]] ویژه از [[حسنین]] داشته است، به گونه‌ای که برخی منابع گفته‌اند فرزند حضرت یعنی [[محمد بن علی]] (حنفیه) از این امر، اظهار [[ناراحتی]] نموده و برخی از [[یاران علی]] {{ع}} به او گفته‌اند که تو در [[حکم]] دستان اویی و حسنین در حکم چشمانش و او با دست‌هایش از چشم‌هایش مراقبت می‌کند<ref>شرح نهج البلاغة، ابن ابی‌الحدید، ج۱، ص۲۴۳-۲۴۴.</ref>. [[نقلی]] دیگر حاکی از آن است که چون [[محمد بن حنفیه]] در [[جنگ جمل]] به امیرمؤمنان [[اعتراض]] می‌کند که چرا چندین بار مرا به [[جنگ با دشمنان]] فرستادی و چنین اجازه‌ای به حسنین ندادی، حضرت به او فرمود که تو فرزند [[منی]] و این دو [[فرزندان رسول خدا]] {{صل}}، آیا روا نیست که من از آنان مراقبت کنم<ref>بحار الأنوار، ج۴۲، ص۱۰۵-۱۰۶.</ref>.

[[حسین]] {{ع}} مانند [[برادر]] تا آخرین لحظات [[عمر]] پدر در کنار وی بود و چون [[امیرمؤمنان]] به بستر [[مرگ]] افتاد، از جانب پدر [[وصیّ]] پس از [[حسن]] {{ع}} [[تعیین]] شد<ref>الکافی، ج۱، ص۲۹۷-۲۹۸.</ref><ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام حسین بن علی - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام حسین بن علی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۴۳۸-۴۵۴.</ref>

[[حضرت ابا عبدالله الحسین]] {{ع}} در عصر [[حکومت علوی]] در کلیه موضع‌گیری‌ها و [[جنگ]] و نبردهای پدر بزرگوارش علی {{ع}} در کنار آن حضرت قرار داشت و در [[نبرد]] با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]]، لحظه‌ای [[ضعف]] و [[سستی]] به خود راه نداد؛ با اینکه پدر ارجمندش به جهت بیم از قطع [[دودمان رسول اکرم]] {{صل}} به واسطه [[شهادت]] او و برادرش [[حسن]]، به [[حیات]] و [[زندگی]] آنها سخت علاقه‌مند بود.