طوی: تفاوت میان نسخهها
←طوی در منابع تفسیری
(صفحهای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = طوی | عنوان مدخل = طوی | مداخل مرتبط = طوی در قرآن - طوی در تاریخ اسلامی | پرسش مرتبط = }} == مقدمه == {{متن قرآن|إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى}}<ref>«بیگمان این...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==طوی در [[منابع تفسیری]]== | ==طوی در [[منابع تفسیری]]== | ||
از گفته | از گفته برای مراجع و علمای بزرگ چنین استفاده میشود که {{متن قرآن|طُوًى}} اسم یا صفت است برای «الوادی» مانند {{متن قرآن|مَكَانًا سُوًى}}<ref>آیت الله طالقانی، «جایگاهی هموار» سوره طه، آیه ۵۸.</ref>. وادی ایکه نامش طوی یا دارای پیچ و خم است یا صفت برای مفعول مطلق مستفاد از «المقدس» یا از «ناداه» است: [[وادی مقدس]] مضاعف و پیدرپی<ref>پرتوی از قرآن، ص۸۹.</ref>. | ||
[[مفسر]] عالیقدری چون [[علامه طباطبایی]] [[اعتقاد]] دارد: طوی اسمی است برای وادی مقدس این نظر در [[مجمع البیان]] فی [[تفسیر القرآن]]<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۱.</ref>، [[تفسیر]] آسان<ref>تفسیر آسان، ج۱۱، ص۲۸۰.</ref>، تفسیر [[علیین]]<ref>تفسیر علیین، ص۳۱۳.</ref> و [[تفسیر نمونه]]<ref>تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۱۶۹.</ref> مذکور است همچنین مرحوم محمد تقی شریعتی ضمن بیان اسم خاص بودن طوی بیابان [[پاک]] و وادی مقدس از [[سرزمین شام]] را در بردارنده دامنه [[کوه سینا]] به نام «طوی» دانسته است<ref>ر.ک: تفسیر نوین، جزء سیام، ص۴۳.</ref>. | [[مفسر]] عالیقدری چون [[علامه طباطبایی]] [[اعتقاد]] دارد: طوی اسمی است برای وادی مقدس این نظر در [[مجمع البیان]] فی [[تفسیر القرآن]]<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۱.</ref>، [[تفسیر]] آسان<ref>تفسیر آسان، ج۱۱، ص۲۸۰.</ref>، تفسیر [[علیین]]<ref>تفسیر علیین، ص۳۱۳.</ref> و [[تفسیر نمونه]]<ref>تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۱۶۹.</ref> مذکور است همچنین مرحوم محمد تقی شریعتی ضمن بیان اسم خاص بودن طوی بیابان [[پاک]] و وادی مقدس از [[سرزمین شام]] را در بردارنده دامنه [[کوه سینا]] به نام «طوی» دانسته است<ref>ر.ک: تفسیر نوین، جزء سیام، ص۴۳.</ref>. | ||
پس از آنکه [[حضرت موسی]] چند سال در [[مدین]] [[خدمت]] [[شعیب]] را نموده با اجازه آن [[حضرت]] عازم [[سفر]] به [[مصر]] شد برای [[ملاقات]] [[مادر]] و برادرش [[هارون]] و با عیال خود [[صفورا]] دختر شعیب{{ع}} و اطفال خویش و گوسفندانی که در آن مدت مالک شده بود رهسپار گردید و چون به وادی و [[سرزمین]] طوی که [[کوه]] طور آنجاست رسید [[شب جمعه]] بود و هوا بسیار سرد و تاریک و [[زمین]] پر از یخ. عیالش را درد زائیدن گرفت با آنکه ره را هم گم کرده بود و گوسفندانش متفرق شده بودند ناگهان از جانب کوه طور آتشی را [[مشاهده]] نمود ناچار به [[خانواده]] خود گفت درنگ نمائید من آتشی که [[امید]] [[فرج]] در آن است [[مشاهده]] نمودم چون نزدیک شد ندای [[خداوند]] را شنید<ref>حسن مصطفوی، تفسیر روشن با بیان قاطع در تغییر لغات و حقایق، ج۳، ص۳۲۴.</ref>. | پس از آنکه [[حضرت موسی]] چند سال در [[مدین]] [[خدمت]] [[شعیب]] را نموده با اجازه آن [[حضرت]] عازم [[سفر]] به [[مصر]] شد برای [[ملاقات]] [[مادر]] و برادرش [[هارون]] و با عیال خود [[صفورا]] دختر شعیب{{ع}} و اطفال خویش و گوسفندانی که در آن مدت مالک شده بود رهسپار گردید و چون به وادی و [[سرزمین]] طوی که [[کوه]] طور آنجاست رسید [[شب جمعه]] بود و هوا بسیار سرد و تاریک و [[زمین]] پر از یخ. عیالش را درد زائیدن گرفت با آنکه ره را هم گم کرده بود و گوسفندانش متفرق شده بودند ناگهان از جانب کوه طور آتشی را [[مشاهده]] نمود ناچار به [[خانواده]] خود گفت درنگ نمائید من آتشی که [[امید]] [[فرج]] در آن است [[مشاهده]] نمودم چون نزدیک شد ندای [[خداوند]] را شنید<ref>حسن مصطفوی، تفسیر روشن با بیان قاطع در تغییر لغات و حقایق، ج۳، ص۳۲۴.</ref>. | ||
در جلد سیزدهم [[تفسیر نمونه]] نوشته شده است: تعبیر به «طوی» یا به خاطر آن است که نام [[سرزمین]]، سرزمین طوی بوده است، همان گونه که غالب [[مفسران]] گفتهاند و یا اینکه «طوی» که در اصل به معنی پیچیدن است در اینجا کنایه از آن است که این سرزمین را [[برکات معنوی]] از هر سو احاطه کرده بود، به همین جهت در [[سوره]] «[[قصص]]» از آن به عنوان {{متن قرآن|الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ}}<ref>«پاره زمین خجسته» سوره قصص، آیه ۳۰.</ref> تعبیر شده است<ref>ر.ک: آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۱۹۳.</ref>. و در جلد بیست و ششم تفسیر نمونه آمده: «طوی» ممکن است نام [[سرزمین مقدس]] باشد<ref>ر.ک: آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۱۰۰.</ref>. در این میان [[سیوطی]] میگوید: طوی، نام دره است. چنانکه [[ابن ابی حاتم]] از [[ابن عباس]] آورده (است)<ref>الاتقان، ص۴۵۳.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۱۵.</ref> | |||
==[[شناخت]] موضع طوی== | ==[[شناخت]] موضع طوی== |