دعوت به پرستش خدا: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد') |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
* [[امام صادق]] {{ع}}: [همانا] عبادتگران، سه دستهاند: گروهی خداوند عز و جل را از ترس عبادت میکنند. این، عبادت بردگان است؛ و گروهی خداوند متعال را به طلب پاداش، عبادت میکنند. این، عبادت مزدوران است؛ و گروهی خداوند عز و جل را به خاطر دوستی او میپرستند. این، عبادت آزادگان و برترین عبادت است.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: إنَّ العُبّادَ ثَلاثَةٌ: قَومٌ عَبَدُوا اللّهَ عز و جل خَوفا فَتِلکَ عِبادَةُ العَبیدِ، وقَومٌ عَبَدُوا اللّهَ ـ تَبارَکَ وتَعالی ـ طَلَبَ الثَّوابِ فَتِلکَ عِبادَةُ الاُجَراءِ، وقَومٌ عَبَدُوا اللّهَ عز و جل حُبّا لَهُ فَتِلکَ عِبادَةُ الأَحرارِ، وهِیَ أفضَلُ العِبادَةِ"}}. الکافی: ج ۲، ص ۸۴، ح ۵، عن هارون بن خارجة، بحار الأنوار: ج ۷۰، ص ۲۵۵، ح ۱۲.</ref> | * [[امام صادق]] {{ع}}: [همانا] عبادتگران، سه دستهاند: گروهی خداوند عز و جل را از ترس عبادت میکنند. این، عبادت بردگان است؛ و گروهی خداوند متعال را به طلب پاداش، عبادت میکنند. این، عبادت مزدوران است؛ و گروهی خداوند عز و جل را به خاطر دوستی او میپرستند. این، عبادت آزادگان و برترین عبادت است.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: إنَّ العُبّادَ ثَلاثَةٌ: قَومٌ عَبَدُوا اللّهَ عز و جل خَوفا فَتِلکَ عِبادَةُ العَبیدِ، وقَومٌ عَبَدُوا اللّهَ ـ تَبارَکَ وتَعالی ـ طَلَبَ الثَّوابِ فَتِلکَ عِبادَةُ الاُجَراءِ، وقَومٌ عَبَدُوا اللّهَ عز و جل حُبّا لَهُ فَتِلکَ عِبادَةُ الأَحرارِ، وهِیَ أفضَلُ العِبادَةِ"}}. الکافی: ج ۲، ص ۸۴، ح ۵، عن هارون بن خارجة، بحار الأنوار: ج ۷۰، ص ۲۵۵، ح ۱۲.</ref> | ||
* [[امام رضا]] {{ع}} ـ در بیان حکمت عبادت ـ: تا [بندگانْ] فراموشکننده یاد خدا نباشند، و ترککننده تأدیبش نباشند، و به بازی گیرنده امر و نهی او ـ که مصلحت و پایداری آنان در آن است ـ نباشند، و اگر بدون عبادت خداوند، رها میشدند، زمان زیادی بر ایشان میگذشت و دلهایشان قساوت پیدا میکرد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الرضا {{ع}} ـ فی بَیانِ عِلَّةِ العِبادَةِ ـ :لِئَلّا یَکونوا ناسینَ لِذِکرِهِ، ولاتارِکینَ لِأَدَبِهِ، ولا لاهینَ عَن أمرِهِ ونَهیِهِ، إذا کانَ فیهِ صَلاحُهُم وقِوامُهُم، فَلَو تُرِکوا بِغَیرِ تَعَبُّدٍ لَطالَ عَلَیهِمُ الأَمَدُ؛ فَقَسَت قُلوبُهُم"}}. عیون أخبار الرِّضا {{ع}}: ج ۲، ص ۱۰۳، ح ۱، علل الشرائع: ص ۲۵۶، ح ۹، بزیادة «وفسادهم» بعد «صلاحهم» وکلاهما عن الفضل بن شاذان، بحارالأنوار: ج ۶، ص ۶۳، ح ۱.</ref> | * [[امام رضا]] {{ع}} ـ در بیان حکمت عبادت ـ: تا [بندگانْ] فراموشکننده یاد خدا نباشند، و ترککننده تأدیبش نباشند، و به بازی گیرنده امر و نهی او ـ که مصلحت و پایداری آنان در آن است ـ نباشند، و اگر بدون عبادت خداوند، رها میشدند، زمان زیادی بر ایشان میگذشت و دلهایشان قساوت پیدا میکرد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الرضا {{ع}} ـ فی بَیانِ عِلَّةِ العِبادَةِ ـ :لِئَلّا یَکونوا ناسینَ لِذِکرِهِ، ولاتارِکینَ لِأَدَبِهِ، ولا لاهینَ عَن أمرِهِ ونَهیِهِ، إذا کانَ فیهِ صَلاحُهُم وقِوامُهُم، فَلَو تُرِکوا بِغَیرِ تَعَبُّدٍ لَطالَ عَلَیهِمُ الأَمَدُ؛ فَقَسَت قُلوبُهُم"}}. عیون أخبار الرِّضا {{ع}}: ج ۲، ص ۱۰۳، ح ۱، علل الشرائع: ص ۲۵۶، ح ۹، بزیادة «وفسادهم» بعد «صلاحهم» وکلاهما عن الفضل بن شاذان، بحارالأنوار: ج ۶، ص ۶۳، ح ۱.</ref> | ||
* [[امام رضا]] {{ع}}: آغاز عبادت خداوند، شناخت اوست.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: أوَّلُ عِبادَةِ اللّهِ مَعرِفَتُهُ"}}. التوحید: ص ۳۴ ح ۲، عیون أخبار الرضا {{ع}}: ج ۱، ص ۱۵۰، ح ۵۱، کلاهما عن محمّد بن یحیی بن عمر بن علیّ ابن أبی طالب {{ع}}، الأمالی للمفید: ص ۲۵۳ ح ۴ عن محمّد بن زید الطبری، | * [[امام رضا]] {{ع}}: آغاز عبادت خداوند، شناخت اوست.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: أوَّلُ عِبادَةِ اللّهِ مَعرِفَتُهُ"}}. التوحید: ص ۳۴ ح ۲، عیون أخبار الرضا {{ع}}: ج ۱، ص ۱۵۰، ح ۵۱، کلاهما عن محمّد بن یحیی بن عمر بن علیّ ابن أبی طالب {{ع}}، الأمالی للمفید: ص ۲۵۳ ح ۴ عن محمّد بن زید الطبری، الارشاد: ج ۱، ص ۲۲۳، عن صالح بن کیسان عن الإمام علیّ {{ع}}، الاحتجاج: ج ۱، ص ۴۷۵، ح ۱۱۴، تحف العقول: ص ۶۱، کلاهما عن الإمام علیّ {{ع}}، بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۱۲۸، ح ۲.</ref><ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۹۵-۹۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |