بنی‌زبید در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

در ایام مقارن با حضور [[نبی خاتم]] {{صل}} در [[مدینه]]، عمرو بن معدیکرب همراه با [[بنی زبید]] و حلیفانش، به [[دلایل]] نامعلومی از [[قوم]] خود [[سعدالعشیره]] [[بریده]] بود و به [[قبیله]] مراد پیوسته بود و با آنها بود تا این که [[مسلمان]] شد. با ارتداد [[اسود عنسی]] در اواخر ایام [[حیات رسول خدا]] {{صل}} و پیوستن مذحجیان به او، عمرو با کسان خود [[مرتد]] شد و به اسود عنسی پیوست. [[اسود]] او را به مقابله با [[فروة]] بن مسیک مرادی و یارانش که بر [[اسلام]] [[ثابت قدم]] مانده بودند فرستاد. آنها یکدیگر را تحت نظر داشتند و گاه همدیگر را با اشعاری هجو می‌‌کردند. گفته شده که عمرو در هجو و توهین فروة بن مسیک چنین سروده بود:  

فروه نیز با ابیاتی، متقابلاً عمرو بن معدیکرب را مورد هجو قرار داد.<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، ج۳، ص۳۲۶-۳۲۷. نیز ر. ک. ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۸۵؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۷۲.</ref> تا این که [[ابوبکر]] سپاهی را به [[فرماندهی]] [[مهاجر بن أبی أمیّۀ]] سوی [[یمن]] گُسیل داشت. مهاجر عمرو را به [[اسارت]] گرفت و نزد ابوبکر فرستاد. وی بار دیگر به اسلام بازگشت.<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۳، ص۳۲۹؛ ابن اثیر، اسد الغابه فی معرفة الصحابه، ج۳، ص۷۷۰؛ ابن‌حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۴، ص۵۷۰.</ref> البته واقعه ارتداد زبیدیان با توجه به برخی [[اخبار]]، در تمام [[طوایف]] این قبیله شیوع نداشت به گونه‌ای که در برخی گزارشات آمده که به هنگام واقعه [[ارتداد]] [[قبایل]]، زبیدیان [[یمن]] به توصیه [[عمرو بن حجاج زبیدی]]، در خواست [[عمرو بن معدیکرب]] جهت پیوستن زبیدیان به [[مخالفان]] [[حکومت مدینه]] را رد کردند و بر [[پایبندی]] خود به [[اسلام]] تأکید ورزیدند.<ref>ابن‌حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۵، ص۱۱۱. </ref>