آیه مباهله در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر آنچه گفتیم، عمل پیامبر {{صل}} در به همراه آوردن تنها [[اهل کساء]] {{عم}}، دلالت بر انحصار مأموربه در آنان دارد. به عبارت دیگر، تنها کسانی مصداق [[حقیقی]] آیه مباهله به عنوان {{متن قرآن|أَبْنَاءَنَا}}، {{متن قرآن|نِسَاءَنَا}} و {{متن قرآن|أَنْفُسَنَا}} بودند که دعوت [[نبی اکرم]] {{صل}} به [[اسلام]] را به نحو اتمّ و اکمل [[اجابت]] نمودند و در [[مقام]] اسلام و [[تسلیم]]، هم‌رتبه آن [[حضرت]] {{صل}} قرار داشتند؛ به این ترتیب، اشخاص دیگری در آن [[زمان]] وجود نداشتند که متعلق امر الهی باشند و آن حضرت به میدان نیاورده باشند. اگر فرد دیگری واجد شرایط مورد نظر بود، قطعاً [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در امتثال فرمان الهی، او را با خود می‌آورند و در آن جمع جای می‌دادند. در آن [[روز]] همگان آرزوی پیوستن به چنان جمع والامقامی را داشتند؛ زیرا سبب [[عزت]] و [[شرافت]] آنان نزد [[مردم]] می‌گردید.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۰.</ref>