تعرب پس از هجرت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
مراد از تعرّب بعد از هجرت ـ بر اساس آنچه از روایات و کلمات [[فقها]] استفاده میشود ـ آن است که فرد پس از [[معرفت]] و [[اعتقاد]] به [[آیین اسلام]] و [[فراگیری احکام]] و [[معارف]] آن، جایی را برای سکونت خود بر گزیند که موجب وهن و [[نقصان دین]] وی میگردد، مانند [[سرزمین کفر]] یا [[بادیه]]؛ از اینرو، در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}}، علّت [[حرمت]] تعرّب بعد از هجرت، بازگشت از دین و ترک [[یاری]] [[پیامبران]] و حجّت‌های [[خداوند]] شمرده شده است و نیز در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}}، تعرّب بعد از هجرت به ترک [[ولایت]] [[ائمّه]] {{عم}} پس از معرفت آن [[تفسیر]] شده است. <ref>مصباح المنهاج، ص۲۶۷ ـ ۲۶۸؛ کلمة التقوی، ج ۱، ص۵۸۶.</ref> | مراد از تعرّب بعد از هجرت ـ بر اساس آنچه از روایات و کلمات [[فقها]] استفاده میشود ـ آن است که فرد پس از [[معرفت]] و [[اعتقاد]] به [[آیین اسلام]] و [[فراگیری احکام]] و [[معارف]] آن، جایی را برای سکونت خود بر گزیند که موجب وهن و [[نقصان دین]] وی میگردد، مانند [[سرزمین کفر]] یا [[بادیه]]؛ از اینرو، در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}}، علّت [[حرمت]] تعرّب بعد از هجرت، بازگشت از دین و ترک [[یاری]] [[پیامبران]] و حجّت‌های [[خداوند]] شمرده شده است و نیز در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}}، تعرّب بعد از هجرت به ترک [[ولایت]] [[ائمّه]] {{عم}} پس از معرفت آن [[تفسیر]] شده است. <ref>مصباح المنهاج، ص۲۶۷ ـ ۲۶۸؛ کلمة التقوی، ج ۱، ص۵۸۶.</ref> | ||
در کلمات برخی آمده که تعرّب (به معنای در بادیه سکنی گزیدن) از این جهت که مستلزم ترک دین و [[کنارهگیری]] از [[علم]] و [[آداب و سنن]] [[شرع]] [[مبین]] میگردد مورد نهی قرار گرفته است. <ref>مرآة العقول، ج۹، ص۱۰.</ref> برخی دیگر گفتهاند: تعرّب عبارت است از [[انحراف از حق]] و | در کلمات برخی آمده که تعرّب (به معنای در بادیه سکنی گزیدن) از این جهت که مستلزم ترک دین و [[کنارهگیری]] از [[علم]] و [[آداب و سنن]] [[شرع]] [[مبین]] میگردد مورد نهی قرار گرفته است. <ref>مرآة العقول، ج۹، ص۱۰.</ref> برخی دیگر گفتهاند: تعرّب عبارت است از [[انحراف از حق]] و پیوستن به [[گمراهان]] و [[منحرفان]] پس از ورود به [[حریم]] [[سعادت]] و [[همراهی]] با [[هدایت]] یافتگان. <ref>الرواشح السماویة، ص۱۴۲</ref> بنابر این سکونت در سرزمین کفر یا بادیه و مانند آن اگر موجب نقص در دین [[انسان]] نشود تعرّب محسوب نمیگردد، <ref>ارشاد السائل، ص۱۹۴؛ صراط النجاة، ج ۱، ص۴۵۱</ref> چنانکه در برخی روایات به آن اشاره شده است. <ref>وسائل الشیعة، ج ۱۵، ص۱۰۱ و ج ۲۰، ص۵۶۳.</ref> از این عنوان به مناسبت در باب [[صلات]] سخن رفته است. | ||
== [[حکم]] == | == [[حکم]] == | ||