ابن خزیمه نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه سلمی نیشابوری]] مشهور به [[ابن خزیمه]]، [[فقیه]] و محدثی [[اهل]] [[نیشابور]] بود<ref>طبقات الفقها (شیرازی) ۱۰۵.</ref> و در [[سال ۲۲۳ هجری]] زاده شد. از سنین [[نوجوانی]] به فراگیری [[حدیث]] پرداخت<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۴ / ۳۶۵.</ref> و در پی آن به [[مرو]]، [[ری]]، [[بغداد]]، [[بصره]]، [[کوفه]]، [[حجاز]]، [[شام]]، جزیره، [[مصر]] و واسط [[سفر]] کرد و از کسان بسیاری [[دانش]] آموخت. [[اسحاق بن راهویه]]، [[علی بن حجر]]، [[محمد بن مهران]]، [[بشر بن معاذ عقدی]] و [[احمد بن منیع]] از آن جمله‌اند. <ref>المنتظم ۱۳ / ۲۳۳.</ref> [[بخاری]]، [[مسلم]]، [[محمد بن عبداللّه بن عبد الحکم]] و [[ابوعلی نیشابوری]] نیز از [[شاگردان]] و [[راویان]] او به شمار می‌آیند. <ref>کتاب الثقات ۹ / ۱۵۶.</ref>

ابن خزیمه، پیشوانی [[اهل سنّت]] [[خراسان]] در [[روزگار]] خود بوده و [[فضایل]] بسیاری برای او گزارش کرده‌اند. [[حاکم]] نیشابور مجموعه بزرگی از فضایل او را داشته است. همچنین آثار و تألیفات او را بیش ۱۴۰ اثر دانسته‌اند. افزون بر اینها، مجموعه مسائل او صد جزء و [[فقه]] حدیث بریره در سه جزء بوده است. <ref>تذکره الحفّاظ ۲ / ۷۲۹.</ref> کتاب‌های: تفسیرالقرآن، الصحیح (در حدیث)، العوالی، التوحید واثبات الصفات، المسائل المصنعه در حدیث و المسند دیگر آثار اوست. <ref>هدیه العارفین ۲ / ۲۹.</ref> وی سرانجام در [[ذی قعده]] [[سال ۳۱۱ هجری]] از [[دنیا]] رفت<ref> تاریخ الاسلام ۲۳ / ۴۲۲.</ref><ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۹۸.</ref>