امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '؛ [[دانشنامه نهج البلاغه' به '؛ دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه'
جز (جایگزینی متن - 'jpg|22px]] 22px دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
جز (جایگزینی متن - '؛ [[دانشنامه نهج البلاغه' به '؛ دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
[[غیبت صغری]]: از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ه.ق یعنی ۶۹سال ادامه داشت. [[امام]] در طول این مدت به واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود و گاه به واسطۀ آنان با برخی از [[مردم]] یا گروه‌‌ها‌‌یی از آنان [[دیدار]] می‌کرد. [[نواب خاص]] عبارت‌اند از: [[ابوعمرو عثمان بن سعید عمری]]، [[ابوجعفر محمد بن عثمان عمری]]، [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی]] و [[ابو الحسن علی بن محمد سمری]]<ref>تاریخ أهل البیت {{عم}}، ص۱۵۰-۱۵۱؛ کمال الدین و تمام النعمة، ص۴۳۲.</ref>. | [[غیبت صغری]]: از سال ۲۶۰ آغاز شد و تا ۳۲۹ه.ق یعنی ۶۹سال ادامه داشت. [[امام]] در طول این مدت به واسطۀ [[نواب اربعه]] با [[مردم]] در ارتباط بود و گاه به واسطۀ آنان با برخی از [[مردم]] یا گروه‌‌ها‌‌یی از آنان [[دیدار]] می‌کرد. [[نواب خاص]] عبارت‌اند از: [[ابوعمرو عثمان بن سعید عمری]]، [[ابوجعفر محمد بن عثمان عمری]]، [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی]] و [[ابو الحسن علی بن محمد سمری]]<ref>تاریخ أهل البیت {{عم}}، ص۱۵۰-۱۵۱؛ کمال الدین و تمام النعمة، ص۴۳۲.</ref>. | ||
فعالیت‌های نواب که به صورت سری انجام می‌گرفت [[ذهن]] [[مردم]] را برای [[غیبت کبری]] آماده نمود؛ چون اگر [[غیبت]] به صورت ناگهانی واقع می‌شد ممکن بود به انکار حضرت منجر شود و از طرفی [[ارتباط]] بین [[مردم]] و [[امام]] از این طریق باعث [[حفظ]] و [[انسجام]] پایگاه‌های [[شیعی]] می‌شد<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۹؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶؛ [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۱۵۲-۱۵۳؛ [[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[مرضیه شریفی|شریفی]]، [[امام مهدی - واسعی (مقاله)|مقاله «امام مهدی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۲۹-۵۳۷.</ref>. | فعالیت‌های نواب که به صورت سری انجام می‌گرفت [[ذهن]] [[مردم]] را برای [[غیبت کبری]] آماده نمود؛ چون اگر [[غیبت]] به صورت ناگهانی واقع می‌شد ممکن بود به انکار حضرت منجر شود و از طرفی [[ارتباط]] بین [[مردم]] و [[امام]] از این طریق باعث [[حفظ]] و [[انسجام]] پایگاه‌های [[شیعی]] می‌شد<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۹؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶؛ [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۱۵۲-۱۵۳؛ [[سید علی رضا واسعی|واسعی]]، [[مرضیه شریفی|شریفی]]، [[امام مهدی - واسعی (مقاله)|مقاله «امام مهدی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۲۹-۵۳۷.</ref>. | ||
=== غیبت کبری و [[نواب عام]] === | === غیبت کبری و [[نواب عام]] === | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
[[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ه.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است. در دوران غیبت کبری [[امام مهدی]] {{ع}} همچون [[خورشید]] در پس [[ابر]] به بشریّت، [[نور]]، [[گرما]] و [[حیات]] می‌بخشد و [[هادی]] گم‌گشتگان، فریادرس بیچارگان، حافظ شریعت، [[واسطه فیض الهی]]، حامی [[مسلمانان]] است. [[بدیهی]] است که سبب [[محرومیت]] از [[حضور امام]]، خود مردم‌اند. این ایام دوران [[سختی]] است و [[مردمان]] در معرض [[امتحان]] و [[آزمایش]] قرار دارند. امام در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] می‌توانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند، چنانکه خود حضرت راه را به [[مردم]] نشان داده و فرمودند: «در [[حوادث واقعه]] به [[علمای دین]] و [[راویان احادیث]] ما مراجعه کنید»<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۴.</ref>. | [[غیبت کبری]]: از سال ۳۲۹ه.ق آغاز گشت و هنوز پایان نیافته است. در دوران غیبت کبری [[امام مهدی]] {{ع}} همچون [[خورشید]] در پس [[ابر]] به بشریّت، [[نور]]، [[گرما]] و [[حیات]] می‌بخشد و [[هادی]] گم‌گشتگان، فریادرس بیچارگان، حافظ شریعت، [[واسطه فیض الهی]]، حامی [[مسلمانان]] است. [[بدیهی]] است که سبب [[محرومیت]] از [[حضور امام]]، خود مردم‌اند. این ایام دوران [[سختی]] است و [[مردمان]] در معرض [[امتحان]] و [[آزمایش]] قرار دارند. امام در این زمان [[نایب خاص]] ندارد و [[مردم]] می‌توانند [[مشکلات]] و مسائل [[دینی]] خود را از طریق [[فقیهان]] جامع الشرائط و در رأس آنان [[ولی فقیه]]، رفع نمایند، چنانکه خود حضرت راه را به [[مردم]] نشان داده و فرمودند: «در [[حوادث واقعه]] به [[علمای دین]] و [[راویان احادیث]] ما مراجعه کنید»<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۴۸۴.</ref>. | ||
در این مدّت انسان‌های [[وارسته]] یا درمانده زیادی به [[زیارت]] حضرت نایل آمده‌اند که در این باره کتاب‌ها نوشته شده است. روزی که مشیت [[الهی]] تعلق گیرد او [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد نمود و [[وعده الهی]] را در جهت [[حاکمیت]] [[صالحان]] بر [[زمین]] و تمکّن یافتن [[دین]] مرضیّ [[خدا]] ([[اسلام]]) تحقّق خواهد بخشید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ...}}<ref>ال0کافی، ج3، ص423.</ref><ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۹؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶؛ [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۱۵۲-۱۵۳.</ref> | در این مدّت انسان‌های [[وارسته]] یا درمانده زیادی به [[زیارت]] حضرت نایل آمده‌اند که در این باره کتاب‌ها نوشته شده است. روزی که مشیت [[الهی]] تعلق گیرد او [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد نمود و [[وعده الهی]] را در جهت [[حاکمیت]] [[صالحان]] بر [[زمین]] و تمکّن یافتن [[دین]] مرضیّ [[خدا]] ([[اسلام]]) تحقّق خواهد بخشید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ...}}<ref>ال0کافی، ج3، ص423.</ref><ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۲۹؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۶۶۶؛ [[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۱۵۲-۱۵۳.</ref> | ||
== ضرورت شناخت امام مهدی == | == ضرورت شناخت امام مهدی == | ||