پرش به محتوا

قریه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۶۰۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱۸۷: خط ۱۸۷:
محل [[واقعی]] این «قریه» نمی‌تواند خارج از قلمرو جغرافیایی فلسطین باشد. با این وصف ما معتقدیم که مراد از قریه در آیه ۷۷ [[سوره کهف]] «ناصره» است.
محل [[واقعی]] این «قریه» نمی‌تواند خارج از قلمرو جغرافیایی فلسطین باشد. با این وصف ما معتقدیم که مراد از قریه در آیه ۷۷ [[سوره کهف]] «ناصره» است.
ناصره شهری است در منطقه جلیل، در شمال فلسطین و در ۳۰ کیلومتری جنوب [[شرق]] حیفاء.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۶۳.</ref>
ناصره شهری است در منطقه جلیل، در شمال فلسطین و در ۳۰ کیلومتری جنوب [[شرق]] حیفاء.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۶۳.</ref>
==قریه==
{{متن قرآن|مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ}}<ref>«پیش از آنان (مردم) هیچ شهری که آن را نابود کردیم ایمان نیاوردند؛ آیا اینان ایمان می‌آورند؟» سوره انبیاء، آیه ۶.</ref>.
{{متن قرآن|وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً...}}<ref>«و بسا شهرهایی را در هم کوفتیم که (مردم آنها) ستمگر بودند و پس از آنها گروهی دیگر پدید آوردیم» سوره انبیاء، آیه ۱۱.</ref>.
«[[قری]]» به معنای جمع شدن است و از آنجا که شهر یا روستا محل تجمع و [[اجتماع]] است «قریه» نامیده می‌شود.
از مطالب [[تفسیر المیزان]] می‌توان فهمید [[خداوند]] در میان [[آیات]] [[سوره انبیاء]] «داستان جماعتی از [[انبیاء]] را برای تأکید گفتار اجمالی خود می‌آورد و سخنی از موسی و [[هارون]]، سرگذشتی از [[ابراهیم]] و [[اسحاق]] و [[یعقوب]] و [[لوط]] و شرحی از نوح و [[داود]] و [[سلیمان]] و ایوب و اسماعیل و [[ادریس]] و [[ذوالکفل]] و [[ذوالنون]] و ذکریا و [[یحیی]] و [[عیسی]] می‌آورد»<ref>تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۶۸.</ref>.
«[[کفار]] در وعده‌ای که می‌دهند [[دروغ]] گویند و اگر [[معجزات]] پیشنهادی آنان را هم نازل کنیم باز [[ایمان]] نمی‌آورند و در نتیجه به همین [[جرم]] هلاک خواهند شد»<ref>تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۸۱.</ref>.
از مجموع آنچه گذشت به دست آمد که:
[[قریه]] در این [[آیات]] به گذشتگان مربوط می‌شود. [[مردمان]] پیشین که قبل از مردمان [[مکه]] می‌زیستند و از [[پیامبران]] خود [[معجزه]] می‌خواستند، معجزات پیشنهادی آنان برآورده می‌شد ولی باز ایمان نمی‌آوردند و از این رو هلاک شدند.
همه می‌دانیم که قبل از [[پیامبر]]: نوح، [[هود]]، [[صالح]]، ادریس، داود، [[لوط]] و [[موسی]] زیسته‌اند و [[هدایت]] و معجزه هر کدام از آنها در برهه‌ای از [[زمان]] مؤثر نیفتاده و [[عذاب الهی]] بر [[منکران]] [[حق]] نازل شده است، مکان استقرار هر کدام از این [[امت‌ها]] [[هدف]] «قریه» در این دو [[آیه]] است، بنا به [[باور]] [[دکتر شوقی ابوخلیل]] در آیه ۱۱ به [[شهر]] «حضور؛ اشاره شده که در [[سرزمین یمن]] واقع و از توابع [[زبید]] است»<ref>ر.ک: اطلس قرآن، ص۳۴۷.</ref>.
«زبید» در ۲۵ کیلومتری [[بحر احمر]] و ۸۰ کیلومتری حُدیده و در دشت ساحلی تهامه واقع است بنا به نوشته دهخدا زبید نام شهر و کوهی در [[یمن]] است که آن را حضوراء نیز می‌نامند.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۶۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۷۵٬۸۷۱

ویرایش