جنگ خندق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جنگ خندق''': نبرد خندق در زمان [[پیامبر]] (سال ۵ هجری) در غرب مدینه اتفاق افتاد. و نقش سرنوشت‌ساز و عظیم [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} در آن، یادکردنی است. سپاه مشرکین مدینه را محاصره کردند. به پیشنهاد [[سلمان فارسی]] دور مدینه خندق کندند تا دشمن وارد مدینه نشود. عمرو بن عبدودّ با تعدادی از شجاعان نام‌آور از خندق گذشتند و در میدانی رویاروی مسلمانان قرار گرفتند و مبارز طلبیدند و کسی جواب نداد. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به میدان او رفت. جملۀ معروف {{عربی|اندازه=155%|برز الإیمان کلّه إلی الشّرک کلّه}}همۀ ایمان در برابر همۀ شرک قرار گرفته است) از زبان [[پیامبر]] شنیده شد<ref>بحار الأنوار، ج ۲۰ ص ۲۱۵</ref> و [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} را دعا کرد. نبردی سخت درگرفت و [[امام علی|امیر المؤمنین]] با ضربتی عمرو بن عبدودّ را از پای درآورد و سپاه مشرکین گریختند و نبرد به سود مسلمانان پایان یافت. دربارۀ آن ضربت بی‌همتا و سرنوشت‌ساز، [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{عربی|اندازه=155%|"لضربة علیّ لعمرو یوم الخندق تعدل عبادة الثّقلین"}}<ref>عوالی اللّئالی، ج ۴ ص ۸۶</ref> و آن ضربت را برابر با ارزش عبادت جنّ و انس دانست. این ستایش با تعبیرهای مختلف (مثل: لمبارزة علیّ، قتل علیّ و. . .) آمده است. اخلاص [[امام علی|علی]]{{ع}} در این نبرد نیز مهمّ است. وقتی پس از ضربتی روی سینۀ عمرو بن عبدودّ نشست، او جسارت کرده آب دهان افکند، [[امام علی|علی]]{{ع}} برخاست و چند قدم راه رفت، دوباره برگشت و سر او را از تن جدا کرد. وقتی علّت این کار را پرسیدند، فرمود: نخواستم به خاطر عصبانیت او را بکشم، بلکه می‌خواستم فقط به خاطر خدا باشد<ref> مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۱۱۵، بحار الأنوار، ج ۴۱ ص ۵۱</ref>. این اخلاص، در شعرهای معروف مولوی آمده است.<ref>مثنوی، دفتر اوّل، بیتهای ۳۷۲۱ تا ۳۸۱۰، گوا مخفّف گواه است</ref> برخورد جوانمردانۀ [[امام]] با کشتۀ دشمن نیز مشهور است، که زره از تن او نکند و چون خواهر عمرو بر بالین برادر آمد و از کشندۀ او پرسید و دانست که [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} او را کشته، بر برادر نگریست و گفت که جوانمردی بزرگ او را کشته است.<ref>ارشاد، ج ۱ ص ۱۰۷</ref> این نیز از افتخارات و فضایل آن حضرت به شمار می‌رود.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۱۸۵.</ref>