آیین دادرسی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

گفتنی است این آیه تنها دادرسی [[زن]] بر مرد را [[نفی]] می‌کند، ولی دادرسی زن بر زنان دیگر خلاف مقتضای این آیه نیست و باید به [[ادله]] دیگر [[رجوع]] کرد.

در اینجا باید به دو نکته توجه داشت:

# هر چند برداشته شدن برخی از تکالیف موجب [[محرومیت]] زنان از [[پاداش اخروی]] آنها می‌شود، ولی [[اسلام]] با وضع [[تکالیف]] جای گزین، این امکان را به [[زنان]] داده است که با عمل به آنها، [[پاداش اخروی]] را نیز به دست آورند. در اینجا، جریان جالب و خواندنی را که میان یک [[زن]] و [[پیامبر اعظم]] {{صل}} اتفاق افتاد، نقل می‌کنیم: «یکی از زنان که خود را [[نماینده]] تمام زنان عالم معرفی کرد، به [[پیامبر]] گفت: [[خداوند]] تو را به [[حق]] [[مبعوث]] کرد و ما به تو [[ایمان]] آوردیم، ما زنان محصور و محدود هستیم و در [[خانه‌ها]] می‌نشینیم و نیازهای مردان را برآورده می‌سازیم و [[فرزندان]] آنها را [[تربیت]] می‌کنیم، ولی شما مردان بر ما [[فضیلت]] و [[برتری]] داده شده‌اید به شرکت کردن در اجتماعات و [[جهاد در راه خدا]] و... هرگاه یکی از شما برای [[سفر حج]] یا [[جهاد]] روانه می‌شوید، ما [[اموال]] شما را [[حفظ]] می‌کنیم و جامه‌هایتان را [[پاکیزه]] می‌کنیم. پس [[پاداش]] ما چیست؟ پیامبر فرمود: «ای زن! به خانه‌ات باز گرد و به زنان دیگر اعلام کن که [[شوهرداری]] مناسب هر یک از شما و به جای آوردن [[رضایت]] آنها، معادل تمام پاداش مردان است». پس زن بازگشت، در حالی که از شدت [[خوشحالی]] [[تکبیر]] می‌گفت»<ref>جلال الدین سیوطی، الدر المنثور، ج۲، ص۴۸۵.</ref>.