خبیب بن عدی انصاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن عباس]] می‌گوید: هنگامی که خبر کشته شدن مرند و [[عاصم]] به [[منافقان]] مدینه رسید، [[زبان]] به شماتت و ایراد گشودند و گفتند: اینها چه بدبخت‌هایی بودند که نه در [[خانه]] خود نشستند و نه توانستند در خارج، بدان منظوری که رفته بودند، کاری صورت دهند، و [[بیهوده]] به [[هلاکت]] رسیدند؟ پس [[خدای تعالی]] این [[آیات]] را بر [[پیامبر]] {{صل}} نازل فرمود: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ * وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ * وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ}}<ref>"و از مردم کسی است که گفتارش درباره زندگی این جهان تو را به شگفتی وا می‌دارد و خداوند را بر آنچه در دل دارد گواه می‌گیرد و همو کینه‌توزترین دشمنان است * و چون به سرپرستی در کاری دسترسی یابد می‌کوشد که در زمین تبهکاری ورزد و کشت و پشت را نابود کند و خداوند تباهی را دوست نمی‌دارد * و چون به او گویند: از خداوند پروا کن، خویشتن‌بینی او را به گناه می‌کشاند پس دوزخ او را بس و بی‌گمان، این بستر بد است" سوره بقره، آیه ۲۰۴-۲۰۶. این خبر برای شان نزول آیة {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ}}؛ همین خبر خبیب را مدعی شده است، در حالی که نزول آن در‌شان امیر المؤمنین علی {{ع}} مسلم است، لذا این آیه را نیاوردیم؛ (یوسفی غروی) و تک: شرح حال سمرة بن جندب، شماره ۱۶۰.</ref><ref>السیره النبویه، ابن هشام (ترجمه: رسولی)، ج۲، ص۱۳۸۲.</ref>.<ref>[[محمد ایوب کاظمی|کاظمی، محمد ایوب]]، [[خبیب بن عدی (مقاله)|مقاله «خبیب بن عدی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۵، ص ۴۸-۴۹.</ref>