ایمان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام خمینی]] با استناد به روایاتی که برای ایمان درجات و مراتبی ذکر کرده‌اند<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۴۲ – ۴۴.</ref>، برای ایمان درجاتی قائل است که هر فرد درجه و سهمی از ایمان دارد. به [[باور]] ایشان کسی که دارای یک سهم از ایمان است، نباید دو سهم را بر او [[تحمیل]] کرد و اعمالی را که برای درجات بالاتر است، نمی‌توان از او [[انتظار]] داشت<ref>امام خمینی، حدیث جنود، ص۳۲۳.</ref>. ایشان [[ایمان حقیقی]] را [[ترقی]] از [[ایمان عقلی]] به [[ایمان قلبی]] می‌داند<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ص۵۵۲؛ تقریرات، ج۲، ص۲۴۵.</ref> و [[معتقد]] است اگر این [[باور]] به ایمان قلبی و تجلی [[شهودی]] منجر شود، [[توحید فعلی]] در [[قلب]] شخص تجلی می‌کند و او همه [[افعال]] را فعل [[حق تعالی]] می‌بیند<ref>امام خمینی، تقریرات، ج۲، ص۲۴۵.</ref>، تا آنجا که به درجه [[اطمینان]] و کمال آن می‌رسد<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ص۲۱۶؛ آداب الصلاة، ص۱۲.</ref>. در مرتبه بعد اگر قلب از مرحله توحید فعلی بالاتر رود، به مرحله تجلی صفاتی و اسمائی و سپس به مرحله تجلی ذاتی دست می‌یابد<ref>حدیث جنود، ص۱۷۲؛ تقریرات، ج۲، ص۲۴۵ – ۲۴۶.</ref>. [[امام خمینی]] [[کامل‌ترین]] و بالاترین مرتبه [[ایمان]] را [[یقین]] کامل می‌داند که نتیجه آن [[عصمت]] است و بر این نکته تأکید می‌کند که اگر [[انسان]] به [[حق‌تعالی]] ایمان داشته باشد و با چشم قلب حضور [[خداوند متعال]] را [[مشاهده]] کند، امکان ندارد [[مرتکب گناه]] و [[معصیت]] شود و این عصمت ناشی از [[ایمان کامل]] و [[اعتقاد]] به حضور است که انسان را از وقوع [[گناه]] [[حفظ]] می‌کند<ref>امام خمینی، جهاد اکبر، ص۴۹ (مقاله عصمت).</ref>.<ref>[[عزت‌الله مرادی|مرادی، عزت‌الله]]، [[ایمان و کفر (مقاله)| مقاله «ایمان و کفر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]] ص ۵۲۴.</ref>

== منابع ==