خشم: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'عکس العمل' به 'عکسالعمل'
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
جز (جایگزینی متن - 'عکس العمل' به 'عکسالعمل') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
* خشم بهمعنای [[غضب]]، [[غیظ]]، [[قهر]]، [[سَخَط]] و در مقابل [[خشنودی]] است. خشم عکسالعمل و حرکتی انفعالی در برابر احساس [[ناخشنودی]]، [[تحقیر]]، [[عصبانیت]] و... است. این حالت و | * خشم بهمعنای [[غضب]]، [[غیظ]]، [[قهر]]، [[سَخَط]] و در مقابل [[خشنودی]] است. خشم عکسالعمل و حرکتی انفعالی در برابر احساس [[ناخشنودی]]، [[تحقیر]]، [[عصبانیت]] و... است. این حالت و عکسالعمل از [[قوه]] غضبیه، که از [[قوای حیوانی]] در وجود [[آدمی]] است، نشأت میگیرد. به هنگام خشم که موجب از دست رفتن [[تعادل]] در [[انسان]] میشود، حالتی دست میدهد که برخی [[دانشمندان]] از آن به مستی یاد کردهاند<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 330.</ref>. | ||
* خشم در حوزه [[اخلاق]] عملی مورد بحث است و جزو رذیلتهای [[اخلاقی]] بهشمار میرود. در [[احادیث]] نیز خشم مورد [[نکوهش]] قرار گرفته است<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 330.</ref>. | * خشم در حوزه [[اخلاق]] عملی مورد بحث است و جزو رذیلتهای [[اخلاقی]] بهشمار میرود. در [[احادیث]] نیز خشم مورد [[نکوهش]] قرار گرفته است<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 330.</ref>. | ||
* [[امام علی]] {{ع}} در [[مکتب]] [[اخلاقی]] خویش نسبت به تعریف، [[علت]]، آثار و درمان خشم سخن راندهاند که توجه به آن موجب پیشگیری و درمان یکی از تأثیرگذارترین عوامل مخرب [[فضیلتهای انسانی]] میشود. [[امام علی]] {{ع}} خشم را کمند [[ابلیس]] در به دام انداختن [[انسان]] میداند<ref>غررالحکم، ۲ / ۵۹۵</ref> و هشدار میدهد که بر اعضای [[انسان]] ناسپاستر از خشم چیزی وجود ندارد، پس به آن تن ندهید که [[آدمی]] را از [[یاد خدا]] بازمیدارد<ref>غررالحکم، ۲ / ۵۹۷</ref><ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 330.</ref>. | * [[امام علی]] {{ع}} در [[مکتب]] [[اخلاقی]] خویش نسبت به تعریف، [[علت]]، آثار و درمان خشم سخن راندهاند که توجه به آن موجب پیشگیری و درمان یکی از تأثیرگذارترین عوامل مخرب [[فضیلتهای انسانی]] میشود. [[امام علی]] {{ع}} خشم را کمند [[ابلیس]] در به دام انداختن [[انسان]] میداند<ref>غررالحکم، ۲ / ۵۹۵</ref> و هشدار میدهد که بر اعضای [[انسان]] ناسپاستر از خشم چیزی وجود ندارد، پس به آن تن ندهید که [[آدمی]] را از [[یاد خدا]] بازمیدارد<ref>غررالحکم، ۲ / ۵۹۷</ref><ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 330.</ref>. |