پرش به محتوا

خطبه امام حسین در کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'یابن [[رسول' به 'یا ابن [[رسول'
جز (جایگزینی متن - ' ه. ق ' به 'ه‍.ق ')
جز (جایگزینی متن - 'یابن [[رسول' به 'یا ابن [[رسول')
خط ۵۱: خط ۵۱:
آنگاه [[حسین بن علی]] {{ع}} سخنان خود را با این جمله به پایان رسانید: {{متن حدیث|أَمَا وَ اللَّهِ لَا أُجِيبُهُمْ إِلَى شَيْ‌ءٍ مِمَّا يُرِيدُونَ حَتَّى أَلْقَى اللَّهَ وَ أَنَا مُخَضَّبٌ بِدَمِي‌}}؛ «[[آگاه]] باشید! به خدا [[سوگند]] من به هیچ یک از خواسته‌های اینها جواب مثبت نخواهم داد تا در حالی که به [[خون]] خویش [[خضاب]] شده‌ام به لقای پروردگارم نایل گردم». سپس آن حضرت با صدای بلند فرمود: {{متن حدیث|أَ مَا مِنْ مُغِيثٍ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ أَ مَا مِنْ ذَابٍ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ «آیا فریادرسی نیست که به فریاد ما برسد!؟ أیا کسی نیست که از [[حرم]] [[رسول خدا]] [[حمایت]] نماید؟»
آنگاه [[حسین بن علی]] {{ع}} سخنان خود را با این جمله به پایان رسانید: {{متن حدیث|أَمَا وَ اللَّهِ لَا أُجِيبُهُمْ إِلَى شَيْ‌ءٍ مِمَّا يُرِيدُونَ حَتَّى أَلْقَى اللَّهَ وَ أَنَا مُخَضَّبٌ بِدَمِي‌}}؛ «[[آگاه]] باشید! به خدا [[سوگند]] من به هیچ یک از خواسته‌های اینها جواب مثبت نخواهم داد تا در حالی که به [[خون]] خویش [[خضاب]] شده‌ام به لقای پروردگارم نایل گردم». سپس آن حضرت با صدای بلند فرمود: {{متن حدیث|أَ مَا مِنْ مُغِيثٍ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ أَ مَا مِنْ ذَابٍ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ «آیا فریادرسی نیست که به فریاد ما برسد!؟ أیا کسی نیست که از [[حرم]] [[رسول خدا]] [[حمایت]] نماید؟»


سپس در بحبوحه [[جنگ]]، آن هنگام که وقت [[اذان]] ظهر فرا رسید، [[ابوثمامه صائدی]] یکی از [[یاران حسین بن علی]] {{ع}} به آن حضرت عرضه داشت: یابن [[رسول الله]]، وقت [[نماز ظهر]] فرا رسیده و من دوست دارم یک [[نماز]] دیگر به [[امامت]] شما به جا آورم! [[امام حسین]] {{ع}} در پاسخ وی فرمودند: {{متن حدیث|ذكرت الصلاة جعلك الله من المصلين الذاكرين نعم هذا اول وقتها سلوهم أن يكفوا عنا حتى نصلي}}؛ «نماز را به یاد ما انداختی، خدا تو را از نمازگزارانی که به [[یاد خدا]] هستند قرار بدهد. آری اینک وقت نماز فرا رسیده است، از [[دشمن]] بخواهید که موقتا دست از جنگ بردارند تا نماز خود را به جای آوریم».
سپس در بحبوحه [[جنگ]]، آن هنگام که وقت [[اذان]] ظهر فرا رسید، [[ابوثمامه صائدی]] یکی از [[یاران حسین بن علی]] {{ع}} به آن حضرت عرضه داشت: یا ابن [[رسول الله]]، وقت [[نماز ظهر]] فرا رسیده و من دوست دارم یک [[نماز]] دیگر به [[امامت]] شما به جا آورم! [[امام حسین]] {{ع}} در پاسخ وی فرمودند: {{متن حدیث|ذكرت الصلاة جعلك الله من المصلين الذاكرين نعم هذا اول وقتها سلوهم أن يكفوا عنا حتى نصلي}}؛ «نماز را به یاد ما انداختی، خدا تو را از نمازگزارانی که به [[یاد خدا]] هستند قرار بدهد. آری اینک وقت نماز فرا رسیده است، از [[دشمن]] بخواهید که موقتا دست از جنگ بردارند تا نماز خود را به جای آوریم».


لیکن [[لشکر]] [[کوفه]] حتی اجازه [[نماز خواندن]] به حضرت ندادند! و یکی از سران آنان در قبال این خواسته به [[حق]] حضرت گفت نمازی که شما می‌خوانید مورد قبول خدا نیست!؟
لیکن [[لشکر]] [[کوفه]] حتی اجازه [[نماز خواندن]] به حضرت ندادند! و یکی از سران آنان در قبال این خواسته به [[حق]] حضرت گفت نمازی که شما می‌خوانید مورد قبول خدا نیست!؟
۲۱۸٬۶۱۸

ویرایش