امامت امام رضا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

# گستردگی [[علم]] و [[آگاهی امام]] [[رضا]] {{ع}} به تمام [[احکام شرعی]] از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] است<ref>مفید، محمد بن محمد، ارشاد، ج۲، ص۲۳۹.</ref> زیرا هیچ کس غیر از آن [[حضرت]] در آن زمان دارای چنین ویژگی نبوده است<ref>مناقب، ج۴، ص۳۳۲.</ref> [[امام رضا]] {{ع}} در مناظره‌ای که از طرف [[مأمون]] برگزار گردید، همه سران [[مذاهب]] و [[ادیان]] از قبیل [[یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زردشتی]]، برهمن، صابئی، منکر [[خدا]]... را در بحث مغلوب نمود<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، عیون اخبارالرضا {{ع}}، ج۱، ص۲۳۹.</ref>. علاوه بر آن، خبر دادن آن [[حضرت]] از [[امور غیبی]] و آشنایی به تمام لغات از دیگر [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] می‌باشد، [[اباصلت هروی]] می‌گوید: "[[امام رضا]] {{ع}} با [[مردم]] به زبان خودشان گفت و گو می‌کرد، روزی به آن [[حضرت]] عرض کردم یابن [[رسول الله]] از آشنایی شما با این زبان‌ها در شگفتم؟ [[حضرت]] فرمود: ای [[اباصلت]] من [[حجت خدا]] بر خلق او هستم و [[حق تعالی]] حجتی را بر قومی فرا نگیرد، در حالی که آن [[حجت]] به لغت‌های ایشان آشنا نباشد"<ref>{{متن حدیث|كَانَ الرِّضَا {{ع}} يُكَلِّمُ النَّاسَ بِلُغَاتِهِمْ فَقُلْتُ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ يَا أَبَا الصَّلْتِ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ مَا كَانَ اللَّهُ لِيَتَّخِذَ حُجَّةً عَلَى قَوْمٍ وَ هُوَ لَا يَعْرِفُ لُغَاتَهُمْ}}؛ مناقب، ص۳۳۳؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۳، ص۱۱۹.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]، [[امامت امام رضا (مقاله)|امامت امام رضا]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۵.</ref>.