تسخیر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن قرآن|فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ}}<ref>«پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.</ref>.

موردی از [[تسخیر]] [[انسان]] نسبت به [[انسان در قرآن کریم]] وارد شده که ضرورتی طبیعی برای ایجاد [[تعادل]] و حرکت در [[جامعه بشری]] است: {{متن قرآن|وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا}}<ref>«و برخی از آنان را بر دیگری به پایه‌هایی برتری داده‌ایم تا برخی، برخی دیگر را به کار گیرند» سوره زخرف، آیه ۳۲.</ref>. این [[آیه شریفه]] به [[برتری]] برخی [[انسان‌ها]] بر دیگران به درجاتی از [[قدرت]]، [[علم]]، [[شهرت]] و [[مال]] اشاره دارد و این [[اختلاف]] را موجب [[تعاون]] و [[همکاری]] میان [[انسان‌ها]] و طراوت و [[بالندگی]] [[جامعه بشری]] بر می‌شمارد که باعث می‌شود، [[انسان‌ها]] [[قدرت]] یابند و از طریق استخدام، استیجار و به‌ کارگیری یکدیگر، امور فردی و [[اجتماعی]] را سامان دهند. این به‌کارگیری و استخدام به معنای [[اهانت]] و [[ذلت]] افراد فرودست نیست؛ بلکه تعامل و [[تعاون اجتماعی]] است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۵، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۸۰.</ref>.