بازار در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

پراکندگی قبائل [[عرب]] در [[حجاز]] و دسترسی نداشتن قبائل مختلف به کالاهای مورد نیاز خود، اقتضا می‌کرد، در فصل‌ها و مکان‌های خاص، بازارهایی تشکیل شوند تا قبائل بتوانند نیازهای خود را تأمین و کالاهای تولیدی خود را به قبائل دیگر عرضه کنند. بازارهای [[عصر جاهلی]] [[قوانین]] و مقررات ویژه‌ای داشتند و هر کدام از قبائل بر پایه [[قدرت]] و [[جایگاه اجتماعی]] خود از این بازارها بهره‌مند می‌شدند. مهم‌ترین بازارهای عصر جاهلی که نبض [[اقتصاد]] را در دست داشت عبارت بودند از:

#بازار عُکّاظ: [[عکاظ]]، نام بازاری بزرگ در منطقه‌ای میان نخله و [[طائف]] و در ده میلی طائف، نزدیک [[عرفات]] است که هر سال یک ماه - از اوائل تا اواخر [[ذی القعده]] - برپا می‌شد. فاصله بازار عکاظ تا [[مکه]]، سه [[روز]] و تا [[شهر طائف]]، یک روز، راه بود<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۱۰۱؛ و ۱۱۱؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۴۲.</ref>؛